Λαζόπουλος: Δόλιες προπαγανδιστικές ταχυδακτυλουργίες

 Γράφει ο Θύμιος Παπανικολάου

Το έργο και το ρόλο του Λαζόπουλου το έχουμε αναδείξει πολλές φορές.

Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να διαβάσει εδώ και εδώ:
Εδώ θα καταπιαστούμε με τα λαζοπουλικά προπαγανδιστικά τεχνάσματα στο ζήτημα της τρομοκρατίας.
Ο κύριος αυτός, ο «αριστερός», τηλεοπτικός και σατυρικός έμπορας γνωρίζει κάποια αλφαβητικά ζητήματα της μαρξιστικής κοινωνιολογίας. Π.χ. ότι κάθε πολιτικό γεγονός έχει βαθιές κοινωνικές ρίζες, συνεπώς οι πράξεις βίας ενός τμήματος της νεολαίας, η εγκληματικότητα, τα ναρκωτικά και άλλες τέτοιου είδους «φυγές» είναι κοινωνικά και πολιτικά φαινόμενα.
Φυσικά, με μια τέτοια γενική κοινωνιολογική αφαίρεση και ο ίδιος ο Λαζόπουλος, καθώς και όλοι η τηλεοπτική αθλιότητα καθώς και οι τηλε-στάρ αποτελούν κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο της σήψης και παρακμής της κοινωνίας.
Η «αριστερά» σήμερα, αλλά και όλο το πολιτικό και ακαδημαϊκό κατεστημένο (ακόμα και ο Καρατζαφέρης, Βορίδης και ΣΙΑ), ανάγουν το κοινωνιολογικό αλφάβητο σε απόλυτο και...
...αποκλειστικό κριτήριο για να ερμηνεύσουν την «τρομοκρατία».
Με αυτή τη μεθοδολογική, αφαιρετική δολιότητα κατασκευάζουν τις ερμηνείες που βολεύουν το καθεστώς, επικαλύπτουν τις συγκεκριμένες πολιτικές αιχμές του ζητήματος και τα παιχνίδια των μηχανισμών, αθωώνοντας κυριολεκτικά ΟΧΙ μόνο το καπιταλιστικό σύστημα που οδηγεί στην υπόθαλψη και εκκόλαψη κάθε εγκλήματος, αλλά και τους σπόνσορες και σκηνοθέτες των τρομοκρατικών εγκλημάτων.
Ο Λαζόπουλος αυτή την απάτη ξέρει να την παίζει πολύ καλά. Είναι μαέστρος στο είδος του και γνωρίζει και άριστα το «αριστερό» εμπόριο.
Ο Λαζόπουλος αυτά που πλασάρει η νεοταξική αριστερά και τα Μαντεία της (Ελευθεροτυπία και CIA) τα ντύνει με ταχυδακτυλουργικά και σατυρικά δολώματα πιο ελκυστικά, συνακόλουθα πιο πειστικά στους αφελείς και ανεγκέφαλους τηλεοπτικούς χειροκροτητές.
Ο Λαζόπουλος είναι πονηρός. Δεν κοντράρεται με το κοινό αίσθημα και τα πελώρια ερωτηματικά που ταλανίζουν τον κόσμο πάνω στην πρόσφατη «εξάρθρωση». Θέτει το ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν κάτω από τα άγρυπνα βλέμματα των διωκτικών αρχών να κινούνται τόσο ελεύθερα οι Μαζιώτης και η παρέα του.
Ο Λαζόπουλος θέτει το ερώτημα και με σαφή και δεικτικό τρόπο αφήνει να εννοηθεί ότι εδώ κάτι δεν πάει καλά, κάτι βρωμάει…
Αμέσως όμως, αφήνοντας μετέωρο το συγκεκριμένο συμβάν, «σαλτάρει» σε κοινωνιολογούσες «διατριβές» περί τρομοκρατίας η οποία αποτελεί πολιτικό και «ιδεολογικό» φαινόμενο!!!
Επιστρατεύει ακαδημαϊκούς και τον Βορίδη ακόμα, για να μας πείσουν ότι τα «παιδιά» κάτω από την απελπισία της σήψης και παρακμής και τη βάρβαρη περιθωριοποίησή τους ωθούνται σε πολιτικές πράξεις βίας, την οποία ανυψώνουν σε ιδεολογία…
Τέλος, μετά από αυτά τα «μαθήματα» κακοποίησης της κοινωνικής και πολιτικής επιστήμης, έχουμε ένα νέο «σάλτο»: Τη συνέντευξη μιας αλλοδαπής από το Γαλάτσι που μας λέει ότι οι φασίστες έβαλαν τη βόμβα που σκότωσε το μικρό Αφγανό, γιατί βάζουν πολλές τέτοιες βόμβες εναντίον των αλλοδαπών…
Και ο Λαζόπουλος επικυρώνει: Τέτοιες πράξεις σαν κι αυτή του Γαλατσίου δεν ταιριάζουν με την «ηθική» των παιδιών του «ΕΑ», αλλά με άλλες «φιλοσοφίες»: Αυτά ακριβώς που λανσάρουν τα μεγάλα «προοδευτικά» Συγκροτήματα του Τύπου και οι ποικιλίες των επιδοτούμενων…
Περιγράψαμε, κάπως κουραστικά, τα λαζοπουλικά τεχνάσματα για να αναδείξουμε όλη τη διατεταγμένη δολιότητά τους.
Τώρα θα προβούμε σε συνοπτικές παρατηρήσεις για πολιτικά αναλφάβητους που πιστεύουν, οι άμοιροι, ότι αρκούν τα πασαλείμματα του κοινωνιολογούντος ακαδημαϊσμού και της δημοσιογραφικής ταχυδακτυλουργίας για να απαντήσουν στο ζήτημα της τρομοκρατίας.

Παρατήρηση πρώτη: η διαλεκτική της βίας (το αλφάβητο)

Σύμφωνα με τον Μαρξ, οι κοινωνικές παραγωγικές δυνάμεις κάτω από την πίεση των σχέσεων παραγωγής μπορούν να μεταμορφωθούν σε δυνάμεις καταστροφής. Αυτό, η ιστορία το έχει επιβεβαιώσει δραματικά με τις παγκόσμιες πολεμικές ανθρωποσφαγές και επιβεβαιώνεται καθημερινά.
Το ίδιο ισχύει και για τις ατομικές ενστικτώδεις δυνάμεις. Και αυτές κάτω από την πίεση της βίας και της απελπισίας γίνονται καταστροφικές. Και όσο θα απλώνεται και θα βαθαίνει η καπιταλιστική βία (που παίρνει σήμερα εφιαλτικές διαστάσεις με τον νεοταξικό ολοκληρωτισμό), τόσο και πιο πολλές αντιδράσεις τυφλής βίας θα προκαλεί.
Η τυφλή βία και η άγρια επιθετικότητα που εκτονώνεται στη καταστροφή είναι προϊόν της ωμής βίας και καταπίεσης που βρίσκονται με τη λεπτή τους μορφή στους πειθαρχικούς μηχανισμούς εξουσίας και στις ιεραρχίες της κοινωνίας. Η εξουσία είναι αυτή που παράγει, αναπαράγει και συσσωρεύει την επιθετικότητα και το μίσος. Τα εκκρίματα του «πολιτισμού» της αγοράς, δηλαδή η εξαθλίωση, η βία και βαρβαρότητα, είναι αυτά που παράγουν την ανασφάλεια, το άγχος, το φόβο, την επιθετικότητα και το μίσος. Και τη βία που δέχεται κανείς από τα πάνω τη μεταβιβάζει προς τα κάτω, σύμφωνα με τον απλό μηχανισμό «μετατόπισης του αντικειμένου». Η βία που προέρχεται από τα πάνω γεννάει μίσος, που εκτονώνεται προς τα κάτω και γεννάει και εκεί μίσος.
Οι άπειρες περιπτώσεις ωμότητας που καθημερινά ζούμε σε πολυεδρική διάσταση, ένταση και έκταση δεν είναι παρά τα ολοφάνερα συμπτώματα μιας κοινωνίας, που αρνείται στα μέλη της την άμεση ικανοποίηση των αναγκών τους και τα εξαναγκάζει από φόβο να προσαρμοστούν.
Αυτές οι ενστικτώδεις, τυφλές δυνάμεις αντίστασης στην ισοπεδωτική καπιταλιστική βαρβαρότητα γίνονται καταστροφικές γιατί δεν υπάρχει το πολιτικό υποκείμενο που θα δώσει στις ψυχικές ορίζουσες αυτής της καταστροφικής μανίας (ψευδής συνείδηση) τις κοινωνικές ορίζουσες της συνειδητής πολιτικής πράξης. Με άλλα λόγια να στρέψει την ενστικτώδη τυφλή ενέργεια κατά του καθεστώτος που τη γεννάει, σε συνειδητή απόρριψή του. Έτσι η βία που γεννιέται από τη βαρβαρότητα της παγκοσμιοποίησης και διαχέεται μαζικά παντού, μένει τυφλή και καταστροφική.

Παρατήρηση δεύτερη: Οι μηχανισμοί χειραγώγησης

Πάντα, αλλά σήμερα «επιστημονικά», η βία που προκαλεί το σύστημα, αξιοποιείται από τους μηχανισμούς του συστήματος (κατασταλτικούς, ιδεολογικούς και πολιτικούς) και στρέφεται εναντίον της κοινωνίας, των Κινημάτων και της πολιτικής σκέψης.
Αυτό του ουσιώδες πολιτικό ζήτημα το αφανίζουν όλοι οι κοινωνιολογούντες περί βίας και τρομοκρατίας
Οι κουκουλοφόροι, οι τρομοκρατικές ποικιλίες και πολλές άλλες μορφές «οργάνωσης» της εξαθλιωμένης και σμπαραλιασμένης νεολαίας (από τους οργανωμένους ποδοσφαιρικούς στρατούς μέχρι την ποικιλία της καθημερινής χυδαίας αφισοκολλητικής ρύπανσης, των φωτιών και των βανδαλισμών) αποτελούν τα όργανα των μηχανισμών της εξουσίας. Τα επιδοτούμενα τάγματα «εφόδου» της Νέας Τάξης: Οι ασυνείδητοι και αφελείς «μπράβοι» του Νεοταξικού ολοκληρωτισμού, του νέου φασισμού.

Διευκρίνηση: Το πλατύ φάσμα των εξαθλιωμένων νέων που εξεγείρεται τυφλά και καταστροφικά δεν είναι επιδοτούμενο. Δεν αποτελεί η νεολαία αυτή προβοκάτορες. Προβοκάτορες και επιδοτούμενοι είναι αυτοί που οργανώνουν, καθοδηγούν και στρέφουν αυτήν την τυφλή και καταστροφική βία κατά της ελληνικής κοινωνίας, κατά των κινημάτων, κατά των εθνικών παραδόσεων και συμβόλων, στο όνομα (!) των επαναστατικών ιδεών...

Αξίωμα: Πάνω στο κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο της τυφλής εξέγερσης μεγάλων τμημάτων της εξαθλιωμένης νεολαίας, «πατούν» οι πολιτικοί μηχανισμοί της εξουσίας και ιδιαίτερα οι πλανητικές μυστικές υπηρεσίες για να χειραγωγήσουν την απελπισμένη αθλιότητα που το σύστημά τους δημιουργεί, προς όφελος του καθεστώτος και των πολιτικών παιχνιδιών των «νταβάδων»: Διεθνών και εγχώριων.

Παρατήρηση τρίτη: Η διαλεκτική του φασισμού

Και ο φασισμός είναι κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο.
Και αυτός οργάνωνε την εξαθλιωμένη απελπισία και βαρβαρότητα του συστήματός του με εμπροσθοφυλακές: ομάδες καταστροφών και βίας.
Τα αποσπάσματά του τα οργάνωνε από το παχνί των εξουθενωμένων, εξαθλιωμένων, τσαλαπατημένων και «ακρωτηριασμένων» νέων. Από αυτό το «πλήθος» της νεολαίας που φέρνει μέσα του όλο το «μίσος» που τού δημιουργεί η καθεστωτική βαρβαρότητα, όλα τα άγρια αποθέματα βίας που συσσωρεύει (και που δεν μπορεί να τα χωνέψει το σύστημα) από μια ζωή βάρβαρη, ανασφαλή, κτηνώδη, χωρίς ελπίδα και προοπτική.

Παρατήρηση τέταρτη: ο νεοταξικός φασισμός

Τα ίδια ακριβώς γίνονται και από το σημερινό φασισμό της Νέας Τάξης

Οι κουκουλοφόροι και τα πολύχρωμα τρομοκρατικά δίκτυα αποτελούν μια οργανωμένη εμπροσθοφυλακή ενός γενικότερου κοινωνικού φαινομένου, το οποίο παράγεται, βαθαίνει και πλαταίνει από τις εφιαλτικές μορφές της σύγχρονης καπιταλιστικής καταπίεσης και βίας.
Η σημερινή βαρβαρότητα διευρύνει δραματικά το «πλήθος» της νεολαίας με κλονισμένα τα νεύρα, ψυχικά εξαθλιωμένο και προπαντός χωρίς ψωμί, χωρίς δουλειά, χωρίς μέλλον και χωρίς όραμα.
Το διευρυμένο αυτό «πλήθος» της νεολαίας βρίσκει διέξοδο στον τραμπουκισμό, στην αλητεία, στην εγκληματική δράση, στις καταστροφές, στις φωτιές και στα όπλα.
Πάνω σε αυτό το «κατακάθι» του πληθυσμού βρίσκει παχνί ο φασισμός και η ακατάλυτη αντίδραση.
Αυτό το «κατακάθι» της έσχατης εξαθλίωσης και τυφλής βίας οργάνωσε ο παλιός φασισμός και συγκρότησε τα ένοπλα, τρομοκρατικά αποσπάσματά του.
Αυτό κάνει και ο σημερινός νεοαταξικός φασισμός.

Άκρως διαφωτιστικό είναι το βιβλίο του Ντανιέλ Γκερέν, «η φαιά πανούκλα» (εκδόσεις «Κείμενα»).

Τελευταία παρατήρηση : Η «τρομοκρατία»

ΑΝ ΕΞΕΤΑΣΕΙ κανείς την ιστορία της τρομοκρατίας θα συναντήσει δύο διαφορετικές μορφές τρομοκρατικών πράξεων: Τις επιθετικές και τις αμυντικές.
Οι δύο αυτές μορφές δεν έχουν μόνο διαφορετική στρατηγική, αλλά και διαφορετικούς στρατηγούς. Στην επιθετική τρομοκρατία προσφεύγουν οι απελπισμένοι και πλανημένοι, στην αμυντική προσφεύγουν πάντα και μόνο τα κράτη και οι μυστικές υπηρεσίες. Και είναι αμυντική αυτή η τρομοκρατία γιατί είναι η άμυνα των κρατών απέναντι στη βαθιά κοινωνική κρίση και τους φόβους των κοινωνικών και πολιτικών κινημάτων.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ έχει αποδείξει ότι οι πράξεις της επιθετικής τρομοκρατίας δεν έχουν διάρκεια, οδεύουν γρήγορα στην αποτυχία. Καμία αυθεντική «αριστερή» τρομοκρατία δεν «άντεξε» για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Αντίθετα η αμυντική τρομοκρατία, η κατασκευασμένη «αριστερή» τρομοκρατία, νομοτελειακά βεβαίως οδηγείται και αυτή στην αποτυχία, αλλά έχει μια αξιοσημείωτη διάρκεια. Η πλέον παραπλανητική μορφή της αμυντικής τρομοκρατίας είναι η έμμεση: Η τρομοκρατία που φαίνεται ότι στρέφεται εναντίον του κράτους.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ έχει αποδείξει, επίσης, ότι και στην περίπτωση που ξεπηδούν αυθόρμητα τρομοκρατικές ομαδούλες γρήγορα διαλύονται ή πολύ εύκολα παρεισφρύουν σε αυτές οι μυστικές υπηρεσίες και τις κατευθύνουν.
Δεν μπορεί ΠΟΤΕ να υπάρξει αυθόρμητη «τρομοκρατία» των αγανακτισμένων πλανημένων με τόση μεγάλη επιχειρησιακή δεινότητα, αποθήκες εξοπλισμών, όπλα και δε συμμαζεύεται.
Κάθε αυθόρμητη οργάνωση τρομοκρατίας έχει πενιχρά μέσα. Πριν διανύσει το πρώτο κύκλο της πενιχρής δράσης της τη βάζουν στο χέρι, ακριβώς γιατί οι χώροι της «τρομοκρατικής» μήτρας και «ομπρέλας» έχουν ακτινογραφηθεί και ελέγχονται ολοκληρωτικά από τις μυστικές υπηρεσίες.
Μόνο οι βλαβερά ηλίθιοι, προφανώς και οι «εγκάθετοι», μπορεί να πιστεύουν ότι, τρομοκρατικές πράξεις του βεληνεκούς των σημερινών συμμοριών με τις «ιδεολογικές», «αριστερές» φίρμες, είναι εκτός ελέγχου των μυστικών υπηρεσιών.
Και μάλιστα ομάδες τέτοιου συνωμοτισμού: συνωμοτισμού νηπιαγωγείου!!!!
Εδώ, στα χρόνια της Χούντας κλειστές ομάδες νέων, πολύ κλειστές και χωρίς γνωστό αριστερό παρελθόν, έπεφταν αμέσως στα χέρια της Ασφάλειας.
Η «επιχειρησιακή» ικανότητα αυτών των αυθεντικών ομάδων ήταν μόνο ταβλάκια-πολύγραφοι (αυτοκατασκευαζόμενοι), φυλλάδια και προκηρύξεις…
Και τότε φυσικά η Ασφάλεια δεν είχε τα ίδια μέσα παρακολούθησης, όπως σήμερα και το σπουδαιότερο: Δεν είχε και τη σημερινή «βοήθεια» των διεθνών μυστικών υπηρεσιών, οι οποίες ελέγχουν και αποφασίσουν για τα πάντα…

Μια συνθετική ανάλυση της τρομοκρατίας εδώ:
ΟΛΑ αυτά τα παρακάμπτουν και τα αφανίζουν κυριολεκτικά οι καθεστωτικοί «μπράβοι»: Πολιτικοί, δημοσιογράφοι και ποικίλοι έμμισθοι ακαδημαϊκοί και κονδυλοφόροι.
Ο Λαζόπουλος επιτελεί το έργο του με μεγαλύτερη επιτυχία και δολιότητα γιατί γνωρίζει καλύτερα το «αριστερό» εμπόριο. Θεωρητικά ραχιτικός, όμως, παπαγαλίζει χυδαία και ξεκάρφωτα το «αριστερό αλφάβητο».
Έχει μπερδέψει ο άνθρωπος τον κοινωνικό χαρακτήρα των «φαινομένων» με τις πολιτικές φόρμες των «φαινομένων». Βλέπει «αριστερές ιδέες» και «επαναστατικό ήθος» εκεί που υπάρχει ο νεοταξικός φασισμός!!!

Αλλά γι’ αυτό τον πληρώνουν χρυσάφι…