“Because I need some of the vagueness now, It’s all come back too clearly, I loved you dearly, And if you‘re offering me diamonds and rust, I’ve already paid”
Joan Baez
Και επιτέλους έγινε το αυτονόητο. Σε ένα συμβολικό διάγγελμα με φόντο την εθνική μας κυριαρχία και ανήμερα της ονομαστικής του εορτής, ο Πρωθυπουργός ζήτησε αυτό που έπρεπε να έχει ζητήσει εδώ και ένα μήνα. Και, φυσικά, τώρα άνοιξε ο ασκός του Αιόλου. Όχι, δεν αλλάζουμε στάση, απλά θέλουμε να τονίσουμε ότι τα δύσκολα τώρα έρχονται, διότι αυτός ο μηχανισμός σφύζει από διαμάντια και σκουριά.
Με τα δεδομένα των τελευταίων ετών η κυβέρνηση είχε μπροστά της δύο επιλογές:
...είτε στάση πληρωμών, είτε ενεργοποίηση του μηχανισμού. Και έπραξε το απολύτως λογικό, έστω και αν οι αδιόρθωτα ρεαλιστές και κυνικοί Financial Times χαρακτήρισαν την κίνηση ως ταπεινωτική για ένα μέλος της ευρωζώνης. Προσωπικά δεν το θεωρώ ταπεινωτικό, αλλά τουλάχιστον αξιοπρεπές να λες ότι έχεις ανάγκη και να αποδέχεσαι τη βοήθεια «φίλα προσκείμενων» δυνάμεων.
Από εκεί και πέρα τα πράγματα γίνονται δύσκολα τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την Ευρωζώνη. Σίγουρα η χώρα μας θα απολαύσει για ένα διάστημα τα «διαμάντια» του μηχανισμού, δηλαδή τα απαιτούμενα κεφάλαια που θα εξασφαλίσουν τη βραχυπρόθεσμη κάλυψη των δανειακών της αναγκών. Εντούτοις, σύμφωνα με τη συντριπτική πλειοψηφία των αναλυτών, η ενεργοποίηση του μηχανισμού ουσιαστικά απλά εξασφαλίζει στη χώρα επιπλέον χρόνο (περίπου ένα με ενάμιση έτος), πριν τελικά φτάσει στην στάση πληρωμών.
Και στο μεταξύ, οι Έλληνες θα τρώνε τη σκουριά. Και με αυτό εννοούμε τη σκληρή πραγματικότητα που θα πρέπει να υποστούν στην καθημερινότητά τους, λόγω των αιματηρών περικοπών που θα χρειαστούν για να χαλιναγωγήσει η χώρα το χρέος της. Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσουμε ότι δεν πρέπει να τα ρίχνουμε όλα στο ΔΝΤ. Το έχουμε ξαναγράψει ότι στην Ελλάδα η κατάσταση έχει ξεφύγει σε τέτοιο βαθμό στο μέτωπο του χρέους, που ακόμα και αν χαλαλίζαμε ολόκληρο το ΑΕΠ ενός έτους μας για αποπληρωμή, πάλι θα χρωστούσαμε! Και δεν μπορούμε να ψέξουμε καμία ξένη δύναμη γι’ αυτό.
Όσο για την Ενωμένη Ευρώπη και την ευρωπαϊκή ιδέα...«μαύρα» τα πράγματα. Και αυτό διότι από μόνοι μας ανοίξαμε την πόρτα του μαντριού στον λύκο. Και, ασφαλώς εννοούμε τις ΗΠΑ, οι οποίες μέσω του ΔΝΤ αποκτούν λόγο στα Ευρωπαϊκά δρώμενα. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτές συμβάλλουν στην πλειοψηφία των κεφαλαίων που διαθέτει ο διεθνής οργανισμός σε δανειοδοτήσεις.
Και με πιάνει σύγκρυο όταν σκέφτομαι σχετική ανάλυση που διάβαζα χθες από αμερικάνο οικονομολόγο. Αναφέρει ότι οι ΗΠΑ θα προσφέρουν τώρα κεφάλαια στην Ελλάδα μέσω ΔΝΤ για να αποφευχθεί η χρεοκοπία και η διάδοση της νόσου που θα έθετε και αυτές σε κίνδυνο. Θα παρουσιαστούν, όμως, εξαιρετικά σκληρές στο ενδεχόμενο να παρέχουν επιπλέον χρηματοδοτική βοήθεια στο μέλλον, έχοντας ένα απλό σκοπό: να οδηγήσουν το ευρώ χαμηλότερα, κάτι που θα τις εξυπηρετήσει στα ερχόμενα χρόνια, αρχής γεννωμένης από το 2011, να χρηματοδοτήσουν το δικό τους χρέος.
Είναι γνωστό ότι από του χρόνου οι ΗΠΑ θα μπουν σε μια διαδικασία αναχρηματοδότησης ώριμων χρεών (σαν αυτή που μπήκε η Ελλάδα φέτος), τα οποία είναι υπέρογκα. Και ο βασικός τρόπος να πετύχουν καλύτερους όρους αναχρηματοδότησης από τις αγορές είναι να διαθέτουν ένα ισχυρό δολάριο. Σκεφτείτε τώρα εσείς, τι ρόλο θα παίξουν οι ΗΠΑ στη διαχείριση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους (μιας και ακολουθούν κι άλλες Ελλάδες) μέσω ΔΝΤ τα επόμενα χρόνια...
Και κάτι τελευταίο για τις μελλοντικές ελληνικές κυβερνήσεις. Όποιες και αν είναι αυτές, προσωπικά σήμερα «υπέγραψα» άτυπα ένα συμβόλαιο: ότι με το bailout μας θα θυσιάσω πολλά στα επόμενα χρόνια, για λάθη το οποία δεν έκανα. Οπότε στο μέλλον είτε μου προφέρετε διαμάντια, είτε σκουριά, να θυμάστε: εγώ σας έχω ήδη πληρώσει.
Theinsider
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου