Ψευδεπιγραφές και Ψευδοποσοστά

Οδοιπορικό στην κατεχόμενη Λευκωσία

Του Γαβριήλ Χαρίτου

Την πρώτη φορά που είχα περάσει στην 'άλλη' Λευκωσία, την κατεχόμενη, δεν μπορώ να κρύψω πόσο μού είχε κάνει εντύπωση η διαφορά του χωροχρόνου. Τότε το οδόφραγμα της οδού Λήδρας ήταν ακόμα κλειστό και για να πας εκεί που θα υπήρχε κάποιο ίχνος ζωής, έπρεπε να περάσεις από κάτι δρομάκια που δε σού θύμιζαν με τίποτα ότι λίγα λεπτά πιο πριν βρισκόσουν στην πολύ busy Λευκωσία. Ελάχιστα αυτοκίνητα και φωτεινοί σηματοδότες μετρημένοι στα δάχτυλα της μίας παλάμης.

Το κατεχόμενο τμήμα της παλιάς Λευκωσίας δεν είχε απολύτως τίποτα να σε κρατήσει, παρά μόνο το "Μεγάλο Χάνι", για να πιείς έναν καφέ της προκοπής και να τσιμπήσεις κάτι πρόχειρο. Οι παράδρομοι της παλιάς συνοικίας ήταν γεμάτοι από μηχανουργεία και σιδηρουργεία που τα έχουν αποκλειστικά τούρκοι έποικοι της Ανατολίας, δίπλα από τις γνωστές κόκκινες ταμπέλες του κατοχικού στρατού που σού έλεγαν διάφορα 'απαγορεύεται΄ με μεγάλα γράμματα και με έναν ζωγραφισμένο στρατιώτη να βαστά το όπλο του, καλού-κακού. Τίποτα δεν άλλαξε από τότε. Ίδια χάλια.

Την τελευταία φορά που βρέθηκα εκεί...
, οι κόκκινες ταμπέλες με περίμεναν πάλι στους παραδρόμους. Αυτή τη φορά όμως το Ψευδοκράτος αποφάσισε να μιλήσει στη δική μου γλώσσα, με μία ανορθόγραφη Προειδοποίηση.

Η λέξη 'ευθήνη' βγάζει πολλά μάτια...η συνέχεια στο theinsider.gr