Ο Γιώργος Παπανδρέου σαρώθηκε από την Ιστορία.

 Του Γιάννη Παπαϊωάννου

Προκαλεί οίκτο ο τρόπος που αναμένεται να αντιμετωπίσει η ελληνική Ιστορία τον Γιώργο Παπανδρέου. Η έλευση του ΔΝΤ στην Ελλάδα και η σχετική χρεοκοπία μας ταυτίζεται Ιστορικά μαζί του. Η πιο πιθανή εικόνα που θα έχουν τα παιδιά μας για το συγκεκριμένο πρωθυπουργό θα είναι η εικόνα ενός άγουρου και άβγαλτου παιδιού χωρίς έρμα, πολιτική συγκρότηση ή άλλο διανοητικό- ποιοτικό προσόν, που σαρώθηκε από την σκληρή πραγματικότητα των αγορών και την Ιστορία.

Αγορές που πέρασαν πάνω του σαν τυφώνας και τον ισοπέδωσαν και μαζί ισοπέδωσαν όλα όσα εκπροσωπεί

Μαζί του σαρώνονται:...

Η Ελλάδα και όλα όσα την αποτελούν.

Η πράσινη-οικολογική προβιά στην “ήπια δεξιά” που αποκλήθηκε από τον ίδιο «σοσιαλισμός» ως αντιστάθμισμα στην πλέον σκληροπυρηνική δεξιά που γνώρισε ο πλανήτης.

Η προσπάθεια συντήρησης του πολιτικοοικονομικού σκηνικού της μεταπολίτευσης, σκηνικό το οποίο εσχάτως αποπειράθηκε να στηριχτεί σε δυο επίθετα συμβολα αυτής της περιόδου.

Σαρώνεται η αριστοκρατία του πτυχίου και η αντίληψη ότι οι τίτλοι σπουδών οδηγούν σε επιτυχημένη πολιτική καριέρα ή εγγυώνται ηγετικά χαρίσματα και διοικητικά ή οργανωτικά προσόντα.

Σαρώνεται η δήθεν γενιά πολιτικών στελεχών που χαρακτηρίζει αυτή την περίοδο. Οι ανεπάγγελτοι πολιτικοί αλλά και οι επαγγελματίες πολιτικοί.

Σαρώνεται το διεφθαρμένο οικονομικό σύστημα και ίσως ο διεφθαρμένος σταυρός προτίμησης που οδηγεί σε σχέσεις επιχειρηματιών και πολιτικών.

Σαρώνονται οι τελευταίες ελπίδες ειρηνικής διεξόδου του παρόντος δράματος καθώς λόγω των παραπάνω και της κολοσσιαίας αποτυχίας του Παπανδρέου συγκεντρώθηκε οργής που γιγαντώνεται μέρα με την μέρα.

Η Επιχείρηση αίμα στο κοινό απόρροια της προαναγγελίας «θα ματώσουμε» του Παπανδρέου βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και λόγω των social media ουσιαστικά είναι εκτός ελέγχου. Έχει δημιουργηθεί ένα κολοσσιαίο στο οποίο ό νηστικός λαός επιθυμεί να δει συγκλητικούς απογυμνωμένους να τους τρώνε τα λιοντάρια.

Αυτό το υπέρθερμα αποτελεί το τελευταίο υποστύλωμα της κατάστασης. Στο κοινό όμως έχουν δημιουργηθεί υψηλές προσδοκίες οι οποίες δεν θα κορεστούν. Όλη ή ιστορία θα αφήσει το κοινό ακόμη πιο διψασμένο.

Όλα τα παραπάνω βεβαίως είναι γνωστά σε όλους όσους τουλάχιστον είναι σε θέση να αντιληφτούν την ευρύτερη εικόνα και το βάθος της αλλά και όσων την διαμορφώνουν και η έλλειψη εναλλακτικής σώζει οριακά τον Παπανδρέου μα οδηγεί τα πράγματα σε χαοτικές καταστάσεις.

Ακόμη και ο ίδιος το ξέρει όλο αυτό και ποντάρει στο όνειρο την σωτηρίας της οικονομίας μέσω επενδύσεων, που όμως με πληθωρισμό γύρω στο 5% γίνεται απίθανη περίπτωση.

Όλα λοιπόν έχουν πάρει τον δρόμο τους και είναι πλέον προβλέψιμα όπως σχεδόν τα πάντα σε αυτό το blog και δεν αξίζει πλέον να ασχολούμαστε με το άτομο. Μόνο οίκτος χρειάζεται για αυτόν και σκέψη και περισυλλογή για την Ελλάδα και ότι απομείνει από το ΠΑΣΟΚ.