Γεια σας,η στασιμότητα στην πολιτική είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη, όπως εξαιρετικά επικίνδυνη είναι και η αβεβαιότητα. Δυστυχώς σήμερα έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τα δύο. Ενώ θα έπρεπε να έχουμε μία σταθερή πορεία και να πηγαίνουμε ολοταχώς προς τον στόχο μας, εμείς βαδίζουμε προς μία κατεύθυνση (ελπίζω την σωστή), χαζεύοντας όμως και τις βιτρίνες που βρίσκουμε μπροστά μας...
Το κακό δεν είναι οι ματιές που ρίχνουμε δεξιά και αριστερά, ούτε η χαλαρή διάθεσή μας... Το κακό είναι ότι μπορεί να χάσουμε τον στόχο μας και να καταλήξουμε σαν γιαγιά με αλτσχάιμερ να περιπλανόμαστε σε άγνωστους, αφιλόξενους και δαιδαλώδεις δρόμους... Και πάλι όμως υπάρχει ελπίδα, αφού υπάρχουν δύο ενδεχόμενα: ή θα μας βρει κάποιος και θα μας βάλει σε ίδρυμα, ή θα μας σκοτώσει κανένας ναρκομανής για το 1 ευρώ που έχουμε στην τσέπη μας...Με αυτά και με αυτά, έχουν περάσει αρκετοί μήνες από τις εκλογές και πάλι έχουμε κλειστεί στο καβούκι μας, περιμένοντας το θαύμα και την Θεία Πρόνοια για να μας σώσει...
Όμως νομίζω ότι είναι η καταλληλότερη στιγμή για να ξεκαθαρίσουν ορισμένα θέματα. Να γίνουν οι απαραίτητες ρήξεις, να ξεφορτωθούμε ορισμένα βάρη και να βγούμε μπροστά. Γιατί η πολιτική δεν έχει κεκτημένα, δεν έχει συμβόλαια και δεν πρέπει να έχει και φιλίες...
Το ισοπεδωτικό καθεστώς που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται, δεν οφείλεται μόνο στο αίσθημα των πολιτών. Οφείλεται, κυρίως, στην στάση των πολιτικών που αρνούνται να αποβάλουν από το λεξιλόγιο και την σκέψη τους τους όρους: κομματική γραμμή, πολιτικό κόστος και κομματικό συμφέρον.
Λέξεις που μπορεί παλιότερα να αντιμετωπιζόντουσαν με σοβαρότητα, σήμερα όμως αντιδρούμε με σκεπτικισμό και δυσπιστία απέναντί τους. Ο λόγος είναι απλώς: το πολιτικό κόστος, το κομματικό συμφέρον και η κομματική γραμμή, είναι πλέον εκ διαμέτρου αντίθετα με το κοινωνικό συμφέρον και την βελτίωση την πολιτείας...
Αδυνατώ να αντιληφθώ ποια είναι η έννοια της κομματικής γραμμής, όταν αυτή είναι αντίθετη με την άποψη της κομματικής βάσης. Επίσης, μου είναι δύσκολο να καταλάβω, πως ένας πολιτικός ή κόμμα, αποφεύγει το πολιτικό κόστος πράττοντας αντίθετα με την άποψη των ψηφοφόρων του. Κατά συνέπεια, δεν μπορώ να συσχετίσω το κομματικό συμφέρον που δεν ενδιαφέρεται για τα μέλη του κόμματος...
Παραδείγματα υπάρχουν σε όλες τις παρατάξεις... Η ΝΔ απομακρύνεται από το κέντρο που της είχε προσφέρει την εξουσία και βαδίζει προς μία δεξιά πορεία, που της εξασφαλίζει την θέση της αξ. αντιπολίτευσης. Συγχρόνως, η διάσπασή της για δεύτερη φορά (αν θεωρηθεί πρώτη η εμβόλιμη παρουσία του ΛΑΟΣ), από την κ. Μπακογιάννη, εξανεμίζει οποιαδήποτε δυνατότητα συσπείρωσης.
Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να περιορίσει τις φθορές που δημιουργεί η κυβερνητική θητεία (σε αυτή την δύσκολη στιγμή) και οι εσωτερικές τριβές μεταξύ μελών της κυβέρνησης και ιστορικών στελεχών. Προσπαθεί να συνδυάσει την σοσιαλιστική ιδέα με τον κυβερνητικό ρεαλισμό. Πολύ δύσκολο, αν όμως καταφέρει να το πετύχει θα έχει τις λιγότερες φθορές στο εσωτερικό του.
Στην Αριστερή πτέρυγα τα πράγματα είναι ιδιαίτερα ρευστά για όλους. Το ΚΚΕ φαίνεται πως κάνει την ύστατη προσπάθεια να παραμείνει στην επικαιρότητα, με αμφιλεγόμενες μεθόδους. "Όλα ή τίποτα" φαίνεται να υποστηρίζει ο Περισσός, παίζοντας τα ρέστα του...
Στον Συνασπισμό/Σύριζα φαίνεται πως τα πράγματα δεν θα είναι ποτέ ίδια... Η ανανεωτική πτέρυγα, αντιλαμβανόμενη ότι η κατάσταση αποτελεί ευκαιρία για μία πιο "συζητήσιμη" Αριστερά, προχωράει στην επανίδρυση ενός τύπου ΕΑΡ... Ίσως η προσπάθεια να είναι προς την σωστή κατεύθυνση, η ιστορία θα δείξει... Ίσως όμως αυτή η κίνηση να αποσυσπειρώσει τους Αριστερούς και να τους οδηγήσει είτε εκτός δράσης, είτε πιο κοντά στο ΠΑΣΟΚ, ώστε να αποφευχθεί η ισχυροποίηση της Δεξιάς...
Πολιτικοί και κόμματα, οφείλουν να αντικρίσουν την κατάσταση με ρεαλισμό. Οι χαρακτηρισμοί: Δεξιός - Αριστερός, Φιλελεύθερος - Προοδευτικός κλπ, έχουν "ξεκλειδώσει". Οι πολίτες δεν παραμένουν κολλημένοι σε ορισμούς, ούτε σε ντε-φακτο λύσεις. Μπορεί κάποιος να υποστηρίζει σε ένα θέμα το ΚΚΕ και σε κάποιο άλλο να συμφωνεί με τον ΛΑΟΣ. Από το ένα άκρο, στο άλλο...
Με την ίδια αντίδραση των πολιτών, πρέπει να λειτουργούν και οι πολιτικοί. Σεβόμενοι την ιδεολογία τους, πρέπει να ανοίξουν τα μυαλά και τα αφτιά τους, σε απόψεις και ιδέες πέρα από τις περιφραγμένες ιστορικές γραμμές... Η σύγχρονη άσκηση της πολιτικής δεν μπορεί να περιορίζεται σε μανιφέστα και διακηρύξεις, αλλά οφείλει να ισορροπεί ανάμεσα σε αυτά και να επιλέγει τις πιο κατάλληλες και ρεαλιστικές λύσεις σε κάθε πρόβλημα.
Σίγουρα είναι απαραίτητες οι ιδεολογίες και ο διαχωρισμός. Όμως η πράξη και η καθημερινότητα αποδεικνύει ότι οι ιδεολογίες σήμερα είναι απλά ένας τρόπος αυτοχαρακτηρισμού και διεκδίκησης της εξουσίας προεκλογικά, ενώ μετεκλογικά είναι ο ρεαλισμός... Καμία ιδεολογία δεν περιλαμβάνει τα σκάνδαλα, την ζημιογόνα πράξη προς το κράτος και την καθεστωτική αντιμετώπιση της πολιτικής... Πως εμφανίστηκαν λοιπόν?
Μπορεί η πολιτική να φαίνεται πως ισοπεδώνεται, όμως νομίζω δεν είναι έτσι. Βρισκόμαστε στο μεταβατικό στάδιο, όπου ο "ιδεολογικός" ρεαλισμός διαδέχεται την ιδεολογική θεωρία στην άσκηση της εξουσίας. Σίγουρα αργήσαμε, όμως συμβαίνει... Απλά πρέπει να κινηθεί γρηγορότερα, ώστε να απελευθερωθούν δυνάμεις που μπορούν και θέλουν να πάνε την Ελλάδα μπροστά...
Κουράγιο..
Σας ευχαριστώ,
Γιώργος Φακίτσας
Το να σκοτώνεις έναν άνθρωπο για να υπερασπισθείς μια ιδέα, δεν είναι η υπεράσπιση μιας ιδέας, είναι ο φόνος ενός ανθρώπου.
Το κακό δεν είναι οι ματιές που ρίχνουμε δεξιά και αριστερά, ούτε η χαλαρή διάθεσή μας... Το κακό είναι ότι μπορεί να χάσουμε τον στόχο μας και να καταλήξουμε σαν γιαγιά με αλτσχάιμερ να περιπλανόμαστε σε άγνωστους, αφιλόξενους και δαιδαλώδεις δρόμους... Και πάλι όμως υπάρχει ελπίδα, αφού υπάρχουν δύο ενδεχόμενα: ή θα μας βρει κάποιος και θα μας βάλει σε ίδρυμα, ή θα μας σκοτώσει κανένας ναρκομανής για το 1 ευρώ που έχουμε στην τσέπη μας...Με αυτά και με αυτά, έχουν περάσει αρκετοί μήνες από τις εκλογές και πάλι έχουμε κλειστεί στο καβούκι μας, περιμένοντας το θαύμα και την Θεία Πρόνοια για να μας σώσει...
Όμως νομίζω ότι είναι η καταλληλότερη στιγμή για να ξεκαθαρίσουν ορισμένα θέματα. Να γίνουν οι απαραίτητες ρήξεις, να ξεφορτωθούμε ορισμένα βάρη και να βγούμε μπροστά. Γιατί η πολιτική δεν έχει κεκτημένα, δεν έχει συμβόλαια και δεν πρέπει να έχει και φιλίες...
Το ισοπεδωτικό καθεστώς που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται, δεν οφείλεται μόνο στο αίσθημα των πολιτών. Οφείλεται, κυρίως, στην στάση των πολιτικών που αρνούνται να αποβάλουν από το λεξιλόγιο και την σκέψη τους τους όρους: κομματική γραμμή, πολιτικό κόστος και κομματικό συμφέρον.
Λέξεις που μπορεί παλιότερα να αντιμετωπιζόντουσαν με σοβαρότητα, σήμερα όμως αντιδρούμε με σκεπτικισμό και δυσπιστία απέναντί τους. Ο λόγος είναι απλώς: το πολιτικό κόστος, το κομματικό συμφέρον και η κομματική γραμμή, είναι πλέον εκ διαμέτρου αντίθετα με το κοινωνικό συμφέρον και την βελτίωση την πολιτείας...
Αδυνατώ να αντιληφθώ ποια είναι η έννοια της κομματικής γραμμής, όταν αυτή είναι αντίθετη με την άποψη της κομματικής βάσης. Επίσης, μου είναι δύσκολο να καταλάβω, πως ένας πολιτικός ή κόμμα, αποφεύγει το πολιτικό κόστος πράττοντας αντίθετα με την άποψη των ψηφοφόρων του. Κατά συνέπεια, δεν μπορώ να συσχετίσω το κομματικό συμφέρον που δεν ενδιαφέρεται για τα μέλη του κόμματος...
Παραδείγματα υπάρχουν σε όλες τις παρατάξεις... Η ΝΔ απομακρύνεται από το κέντρο που της είχε προσφέρει την εξουσία και βαδίζει προς μία δεξιά πορεία, που της εξασφαλίζει την θέση της αξ. αντιπολίτευσης. Συγχρόνως, η διάσπασή της για δεύτερη φορά (αν θεωρηθεί πρώτη η εμβόλιμη παρουσία του ΛΑΟΣ), από την κ. Μπακογιάννη, εξανεμίζει οποιαδήποτε δυνατότητα συσπείρωσης.
Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να περιορίσει τις φθορές που δημιουργεί η κυβερνητική θητεία (σε αυτή την δύσκολη στιγμή) και οι εσωτερικές τριβές μεταξύ μελών της κυβέρνησης και ιστορικών στελεχών. Προσπαθεί να συνδυάσει την σοσιαλιστική ιδέα με τον κυβερνητικό ρεαλισμό. Πολύ δύσκολο, αν όμως καταφέρει να το πετύχει θα έχει τις λιγότερες φθορές στο εσωτερικό του.
Στην Αριστερή πτέρυγα τα πράγματα είναι ιδιαίτερα ρευστά για όλους. Το ΚΚΕ φαίνεται πως κάνει την ύστατη προσπάθεια να παραμείνει στην επικαιρότητα, με αμφιλεγόμενες μεθόδους. "Όλα ή τίποτα" φαίνεται να υποστηρίζει ο Περισσός, παίζοντας τα ρέστα του...
Στον Συνασπισμό/Σύριζα φαίνεται πως τα πράγματα δεν θα είναι ποτέ ίδια... Η ανανεωτική πτέρυγα, αντιλαμβανόμενη ότι η κατάσταση αποτελεί ευκαιρία για μία πιο "συζητήσιμη" Αριστερά, προχωράει στην επανίδρυση ενός τύπου ΕΑΡ... Ίσως η προσπάθεια να είναι προς την σωστή κατεύθυνση, η ιστορία θα δείξει... Ίσως όμως αυτή η κίνηση να αποσυσπειρώσει τους Αριστερούς και να τους οδηγήσει είτε εκτός δράσης, είτε πιο κοντά στο ΠΑΣΟΚ, ώστε να αποφευχθεί η ισχυροποίηση της Δεξιάς...
Πολιτικοί και κόμματα, οφείλουν να αντικρίσουν την κατάσταση με ρεαλισμό. Οι χαρακτηρισμοί: Δεξιός - Αριστερός, Φιλελεύθερος - Προοδευτικός κλπ, έχουν "ξεκλειδώσει". Οι πολίτες δεν παραμένουν κολλημένοι σε ορισμούς, ούτε σε ντε-φακτο λύσεις. Μπορεί κάποιος να υποστηρίζει σε ένα θέμα το ΚΚΕ και σε κάποιο άλλο να συμφωνεί με τον ΛΑΟΣ. Από το ένα άκρο, στο άλλο...
Με την ίδια αντίδραση των πολιτών, πρέπει να λειτουργούν και οι πολιτικοί. Σεβόμενοι την ιδεολογία τους, πρέπει να ανοίξουν τα μυαλά και τα αφτιά τους, σε απόψεις και ιδέες πέρα από τις περιφραγμένες ιστορικές γραμμές... Η σύγχρονη άσκηση της πολιτικής δεν μπορεί να περιορίζεται σε μανιφέστα και διακηρύξεις, αλλά οφείλει να ισορροπεί ανάμεσα σε αυτά και να επιλέγει τις πιο κατάλληλες και ρεαλιστικές λύσεις σε κάθε πρόβλημα.
Σίγουρα είναι απαραίτητες οι ιδεολογίες και ο διαχωρισμός. Όμως η πράξη και η καθημερινότητα αποδεικνύει ότι οι ιδεολογίες σήμερα είναι απλά ένας τρόπος αυτοχαρακτηρισμού και διεκδίκησης της εξουσίας προεκλογικά, ενώ μετεκλογικά είναι ο ρεαλισμός... Καμία ιδεολογία δεν περιλαμβάνει τα σκάνδαλα, την ζημιογόνα πράξη προς το κράτος και την καθεστωτική αντιμετώπιση της πολιτικής... Πως εμφανίστηκαν λοιπόν?
Μπορεί η πολιτική να φαίνεται πως ισοπεδώνεται, όμως νομίζω δεν είναι έτσι. Βρισκόμαστε στο μεταβατικό στάδιο, όπου ο "ιδεολογικός" ρεαλισμός διαδέχεται την ιδεολογική θεωρία στην άσκηση της εξουσίας. Σίγουρα αργήσαμε, όμως συμβαίνει... Απλά πρέπει να κινηθεί γρηγορότερα, ώστε να απελευθερωθούν δυνάμεις που μπορούν και θέλουν να πάνε την Ελλάδα μπροστά...
Κουράγιο..
Σας ευχαριστώ,
Γιώργος Φακίτσας
Το να σκοτώνεις έναν άνθρωπο για να υπερασπισθείς μια ιδέα, δεν είναι η υπεράσπιση μιας ιδέας, είναι ο φόνος ενός ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου