Κινητικότητα χωρίς ορατό αντίκρισμα

Tου Σταύρου Λυγερού

Οταν βρίσκονται σε διεθνείς συνόδους, ο Γιώργος Παπανδρέου δεν χάνει ευκαιρία να συναντάει το Νίκολα Γκρούεφσκι. Οι συναντήσεις αυτές δεν φαίνεται, όμως, να σπάνε το αδιέξοδο, παρότι παραλλήλως με τη διαμεσολάβηση Νίμιτς διαπραγματεύονται παρασκηνιακά και εκπρόσωποι των δύο πρωθυπουργών.
Η διπλωματική κινητικότητα έχει τροφοδοτήσει φήμες ότι επίκειται συμφωνία, αλλά αυτό δεν επιβεβαιώνεται. Η αμερικανική διπλωματία προσπαθεί να δημιουργήσει προϋποθέσεις λύσης, ώστε στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, το φθινόπωρο, να πραγματοποιηθεί η εκκρεμούσα ένταξη της ΠΓΔΜ. Οπως όλα δείχνουν, όμως, το μόνο που έχει καταφέρει είναι μία κινητικότητα και μία....
επίφαση εποικοδομητικής διαπραγμάτευσης.
Το κλίμα αυτό βολεύει και τις δύο πλευρές. Η Αθήνα θέλει να δείξει στη διεθνή κοινότητα ότι προσπαθεί να βρει λύση. Η τακτική αυτή βοήθησε στη μεταστροφή του διεθνούς κλίματος, με την έννοια ότι οι μεγάλοι παίκτες θεωρούν εμπόδιο την αρνητική στάση του Γκρούεφσκι. Τον τελευταίο καιρό δέχεται ισχυρές πιέσεις. Του λένε δημοσίως ότι η συμφωνία για το όνομα είναι καθοριστικής σημασίας και για την ένταξη στο ΝΑΤΟ και για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. Ο Γκρούεφσκι έχει επανειλημμένως δηλώσει ότι δεν πρόκειται να υποκύψει στις πιέσεις και ότι «δεν σκοπεύει να συναλλαγεί με αντικείμενο τα συμφέροντα της Μακεδονίας και των πολιτών της... Οσοι παίζουν το χαρτί των εκβιασμών, των πιέσεων και των απειλών να ξέρουν ότι χάνουν τον χρόνο τους». Ο Σλαβομακεδόνας πρωθυπουργός μπορεί να δηλώνει αμετακίνητος, αλλά δεν πατάει πολύ γερά στα πόδια του. Το κόμμα του διαθέτει αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά είναι όρος ότι πρέπει να συγκυβερνά με ένα αλβανικό κόμμα. Οι Αλβανοί της ΠΓΔΜ έχουν στραφεί εναντίον του. Το συγκυβερνών αλβανικό κόμμα DUI έχει διχασθεί για το εάν πρέπει να παραμείνει στην κυβέρνηση ή να την εγκαταλείψει.
Το ενδεχόμενο προκήρυξης πρόωρων εκλογών συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες. Κι αυτό παρότι η οικονομία της ΠΓΔΜ βρίσκεται σε μεγάλη κρίση. Εστω και σ’ αυτές τις δυσμενείς συνθήκες, όμως, ο Γκρούεφσκι εκτιμάει ότι -όπως και το 2008- το εθνικιστικό χαρτί θα του χαρίσει μία νέα εκλογική νίκη. Από την άλλη πλευρά, όμως, οι Σλαβομακεδόνες συνειδητοποιούν σταδιακά ότι χωρίς συμφωνία για το όνομα δεν πρόκειται η χώρα τους να ενσωματωθεί στους ευρωατλαντικούς θεσμούς.
Για να αποτρέψει το ενδεχόμενο να του βάλουν το μαχαίρι στο λαιμό, ο Γκρούεφσκι έχει προαναγγείλει δημοψήφισμα. Προεξοφλεί ότι οι ομοεθνείς του θα απορρίψουν οποιαδήποτε συμβιβαστική πρόταση, γεγονός που κατά την εκτίμησή του θα διαμορφώσει κόκκινη γραμμή και επιπροσθέτως θα τον θωρακίσει από μελλοντικές πιέσεις.
Προς το παρόν, όμως, ο Σλαβομακεδόνας πρωθυπουργός παριστάνει ότι διαπραγματεύεται εποικοδομητικά. Απ’ αυτήν την άποψη, τον βολεύουν οι συναντήσεις με τον Ελληνα ομόλογό του. Πολύ περισσότερο όταν μετά την τελευταία συνάντησή τους ο Παπανδρέου του χάρισε δημοσίως τα εύσημα που τόσο έχει ανάγκη.