Στην καθ’ ημάς πραγματικότητα, αν κάνουμε μια σύντομη στο πρόσφατο παρελθόν, θα διαπιστώσουμε ότι έγιναν συγκεκριμένες ενέργειες με συγκεκριμένο σκοπό και σε απολύτως συγκεκριμένη κατεύθυνση. Όλοι θυμόμαστε –τουλάχιστον οι έχοντες κάποια ηλικία- τον αλόγιστο δανεισμό στη δεκαετία του ’80, τότε που το ΠΑΣΟΚ "έδωσε λεφτά στον κόσμο" με θεαματικές αυξήσεις στους μισθούς, με χορήγηση χαριστικών συντάξεων, με απίθανα επιδόματα, με γενναίες επιδοτήσεις, που αφενός του παγίωσαν την εκλογική βάση (και πελατεία) , αφετέρου κατέστησαν τη χώρα πελάτη του διεθνούς τραπεζικού κατεστημένου.
Ακολούθησαν κρατικοποιήσεις επιχειρήσεων –με δανεικά πάντα λεφτά- που ενίσχυσαν τότε το κοινωνικό πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ έναντι του λαού, για να κατασταθούν λίαν συντόμως...
"προβληματικές"και να πωληθούν όσο-όσο σε ημετέρους ( οι οποίοι επιχορηγήθηκαν κιόλας!) , δημιουργώντας έτσι μια νέα αριστοκρατία "πράσινων" επιχειρηματιών που χαρτζιλικώνουν και το κόμμα και μεμονωμένα πολιτικά πρόσωπα, διαπλεκόμενοι άπαντες σ’ ένα απίστευτο αλισβερίσι διαφθοράς.
Εν συνεχεία, αφού δαιμονοποιήθηκε κάθε κρατική επιχειρηματική δράση και συκοφαντήθηκε ασύστολα από τα Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης (ως οικονομικώς ασύμφορη, μη ανταγωνιστική, αντιπαραγωγική κ.λ.π) , άρχισε ο κύκλος των αποκρατικοποιήσεων –πωλήσεων- (κοινώς ξεπούλημα) του "φιλέτου" , όπως οι ίδιοι πολιτικοί μας ευστόχως αποκάλεσαν, τα δυνατά χαρτιά της ελληνικής οικονομίας: ΔΕΗ, ΟΤΕ κ.τ.λ. Έτσι αποστεώθηκε πλήρως η ελληνική οικονομία από κάθε σοβαρή οικονομική δραστηριότητα.
Εκ παραλλήλου, η αγροτική παραγωγή συρρικνώθηκε, η γη εγκαταλείφτηκε, ο αγροτικός πληθυσμός μειώθηκε, αφού το κόστος παραγωγής εκτοξεύθηκε στα ύψη και οι τιμές των προϊόντων κατρακύλησαν στο έρεβος. Η καλλιέργεια της γης έχει πλέον καταστεί ασύμφορη, το αγροτικό μεροκάματο είναι πενιχρότατο, άρα εξέλιπε κάθε λόγος ενασχόλησης με την ύπαιθρο.
Προς τούτοις δε ο έλληνας κλήθηκε επανειλημμένως να καταθέσει τις οικονομίες του για να αποσύρει το "παλιό" του αυτοκίνητο και να επιδείξει τοιουτοτρόπως την ευαισθησία και την έμπρακτη αλληλεγγύη του στον αγώνα για το περιβάλλον που νοσεί σοβαρά (επειδή το μολύνουν άλλοι!) , ασχέτως αν τα κεφάλαια που έφυγαν από τις ελληνικές τράπεζες δε θα επαναπατρισθούν ποτέ, θα αναπαυθούν όμως στις τράπεζες των τοκογλύφων που σήμερα μας δανείζουν με 5% (και με χίλια παρακάλια)
Επιπλέον, όλοι είδαμε τις όποιες οικονομικές μας να μειώνονται δραματικά αφού αφενός τα επιτόκια καταθέσεων πρακτικά μηδενίστηκαν, για να ευνοηθούν οι τραπεζίτες –που μας δανείζουν με τα δικά μας λεφτά και με επιτόκια δυσβάσταχτα- και αφετέρου ο πληθωρισμός –όχι ο επίσημος, αλλά αυτός που κάθε μέρα καταγράφουμε εμείς στο πορτοφόλι μας- ροκάνισε και εξακολουθεί να ροκανίζει κάθε χρηματικό διαθέσιμο.
Υπό αυτές τις συνθήκες οδηγηθήκαμε στη "λύση" του χρηματιστηρίου για να χαθούν ως δια μαγείας άλλα 33 τρισεκατομμύρια δραχμές, γιατί έτσι το θέλησαν τα "παπαγαλάκια" που έχουν και όνομα και επώνυμο και σε αξιώματα υψηλότατα θήτευσαν και τα ιδρύματα τους χρυσοπληρώνει ο ελληνικός λαός από το υστέρημά του, ενώ θα έπρεπε να έχουν εγκλειστεί σε άλλου είδους ιδρύματα…
Και μετά ταύτα, το ευρώ! Η μεγαλύτερη κομπίνα που επινοήθηκε ποτέ, για να γονατίσει παντελώς τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Το εφεύρημα που κατάργησε την αστική τάξη, που διέλυσε τα ελληνικά νοικοκυριά, που βύθισε στην απελπισία τον άνθρωπο του καθημερινού μόχθου. Αυτό το εξάμβλωμα κλήθηκε με τρόπο πανηγυρικό ο Έλληνας να το αγοράζει προς 341 δρχ. το ένα! Και ήρθε η καταστροφή: η οικονομία τόσο η οικιακή όσο και η κρατική κυριολεκτικά εκτροχιάστηκε.
Οι επιτήδειοι ωστόσο συνέχιζαν να ξοδεύουν τα χρήματα των ταμείων αγοράζοντας μετοχές και δομημένα ομόλογα (χαρτάκια δηλαδή!), να παίρνουν προμήθειες, να κάνουν δωράκια σε εαυτούς και αλλήλους κ.τ.λ. που όλοι πια γνωρίζουμε.
Αγαπητoί μου, δεν είναι μόνο τα κλεμμένα που δημιούργησαν το πρόβλημα. Σκοπίμως και εντέχνως εστιάζουν την προσοχή μας σε αυτά, για να αποσείσουν από πάνω τους την πιο βαριά ευθύνη, την πολιτική ευθύνη. Γιατί, αν κάποτε αποδοθεί, τότε η "δίκη των έξι" ούτε καν θα αναφέρεται στην ιστορία.
"Μα ποιο είναι τελικά το παγκόσμιο πείραμα, που ανέφερες αρχικά;" θα ρωτούσε δικαίως κάποιος. Το πείραμα είναι αυτό που περιέγραψα. Οδηγείς μεθοδικά μια χώρα στην οικονομική καταστροφή, υπογράφεις ένα μνημόνιο και εκχωρείς τα κυριαρχικά σου δικαιώματα στους δανειστές σου. Αυτοί καταγράφουν τις αντιδράσεις και αν δουν ότι το σχέδιο περπατάει τότε το εφαρμόζουν και σε άλλες περιπτώσεις. Ο κόσμος έχει εκπαιδευτεί στη λογική που λέει ότι ο δανειστής έχει το πάνω χέρι και ο δανειζόμενος υποκύπτει. Έτσι λοιπόν θα κυβερνιόμαστε όλοι από ένα Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δηλαδή μια παγκόσμια οικονομική κυβέρνηση, της οποίας εμείς μόνο το όνομα θα γνωρίζουμε και ελέω φτώχιας θα πράττουμε ό,τι εντέλλεται.
Αν το σχέδιο δεν περπατήσει τότε απλά επικαλείσαι την ανάγκη για μια παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση προκειμένου να οδηγηθεί όλος ο κόσμος σε ασφαλείς τάχα οικονομικούς δρόμους, με παγκόσμιο νόμισμα ενδεχομένως και ο,τιδήποτε άλλο κριθεί αναγκαίο από τους νοσηρούς νόες που απεργάζονται αληθινά σενάρια αχαλίνωτης πραγματικότητας.
Ο δικός μας πρωθυπουργός έχει επανειλημμένως τοποθετηθεί υπέρ μιας τέτοιας προοπτικής. Μήπως τώρα εξηγούνται πολλά (αν όχι όλα);
Αυτή είναι η Νέα Τάξη Πραγμάτων που εδώ και χρόνια ακούμε, αλλά δυσκολευόμαστε να εννοήσουμε.
Αιτωλός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου