Οι Κιμ Ιλ του Ωνασείου

Γράφει ο Κώστας Βαξεβάνης

Στη Βόρεια Κορέα, ο  Κιμ Γιόγκ Ιλ, γιός του Κιμ Ιλ Σουνγκ, συνεχίζει την διοίκηση της  οικογενειακής αυτοκρατορίας του  ανύπαρκτου σοσιαλισμού αντιλαμβανόμενος  ίσως τον εαυτό του ως τον εκπρόσωπο  μιας μεγάλης δύναμης και μιας μεγάλης ιδέας. Θλιβερό έκτρωμα που προήλθε από την παντριά της Κομμουνιστικής  Διεθνούς, με τις σκοπιμότητες και τον Ψυχρό Πόλεμο. Στο μέλλον η ιστορία της οικογένειας Κιμ Ιλ δεν θα μπορέσει να εξηγηθεί μόνο με πολιτικούς όρους. Η Ιστορία άλλωστε πολλές φορές γονατίζει ανήμπορη μπροστά στην ανθρώπινη τρέλα.

Προχθές, η Διεθνής Αμνηστία ανακοίνωσε πως οι συνθήκες υγειονομικής περίθαλψης στην Βόρεια Κορέα είναι δραματικές. Για την Υγεία αναλογεί ένα δολάριο ανά κάτοικο όταν ο μέσος όρος περίθαλψης στην υφήλιο είναι 500 δολάρια ανά κάτοικο. Οι ασθενείς δεν έχουν πρόσβαση σε φάρμακα, αποστειρωμένα υλικά, φαγητά. Δεν υπάρχουν ούτε αναισθητικά. Οι γιατροί αναγκάζονται να κάνουν εγχειρήσεις και ακρωτηριασμούς χωρίς αναισθησία. Ανατριχιαστικό. Σκεφθείτε ένα άνθρωπο σε ένα χειρουργικό κρεββάτι να του κόβουν το πόδι ενώ έχει τις αισθήσεις του. Σκεφθείτε τους γιατρούς, τους νοσοκόμους που τους κρατάνε ακινητοποιημένους. Φανταστείτε τους πόνους και τις κραυγές. Απάνθρωπο.

Οι δικοί μας  γιατροί φαντάζομαι πως ....
αισθάνονται αποτροπιασμό φέρνοντας στο μυαλό τους αυτή την εικόνα. Μέσα στις αποστειρωμένες ιατρικές μπλούζες τους, με τα κομπιούτερ,τα σύγχρονα χειρουργεία, τα ιατρικά συμβούλια και τις τεράστιες δυνατότητες που τους δίνει η τεχνολογία. Ευτυχώς δεν ζούμε στη χώρα των Κιμ. Ευτυχώς οι γιατροί μας δεν είναι έτσι.

Κάποιοι γιατροί  μας όμως, -με τις ιατρικές μπλούζες, τα λαπτοπ, τα δωρεάν ταξίδια πληρωμένα από τις φαρμακευτικές και τις κουρσάρες – το 2009, στο Ωνάσειο , το νοσοκομείο με τις καλύτερες συνθήκες, άφησαν 5 ανθρώπους να πεθάνουν γιατί δεν τους έκαναν μεταμόσχευση οργάνων που προέκυψαν από δότη. Το Ωνάσειο έστειλε ένα φαξ στο Κέντρο Μεταμοσχεύσεων, πως είναι αδύνατον να γίνουν οι επεμβάσεις «λόγω διακοπών». Οι γιατροί ήταν σε διακοπές, σε κάποιο νησί του Αιγαίου ή ίσως στα Πουκέ. Θα μπορούσαν να έλθουν βέβαια με ειδικά αεροπλάνα που έχουν στη διάθεσή τους για τέτοια περιστατικά, αλλά δεν είναι σίγουρο πως άξιζε τον κόπο. Τι είναι πέντε νεκροί μπροστά στους χιλιάδες. Τόσο πόνο βλέπουν κάθε μέρα. Δεν είναι βέβαια ο δικός τους πόνος, γι αυτό και τον συνηθίζουν. Βοηθάνε και οι φαρμακευτικές, τα ταξίδια,τα χρήματα, τα αυτοκίνητα, ο ρόλος του μικρού Θεού. Η ιστορία τέλειωσε εκεί. Και ζήσανε αυτοί καλά. Οι γιατροί πάντα. Γιατί πέντε άνθρωποι πέθαναν.

Αναρωτιέμαι τι απ τα δύο είναι πιο βάρβαρο. Το καθεστώς της Βόρειας Κορέας με την ψυχοπαθολογία του, ή των απανθρωπισμένων γιατρών του Ωνασείου που δεν τους έλειψε τίποτα; Της κάστας των Κιμ, ή της κάστας που διαπλέκεται με νοσοκομεία, εταιρείες, μίζες και αντιλαμβάνεται την ιατρική ως χρήμα με «κάποιο κόστος». Των άλλων πάντα. Τι είναι χειρότερο, οι γιατροί της Κορέας που ακρωτηριάζουν χωρίς αναισθητικό από ανάγκη ίσως ή οι γιατροί του Ωνασείου ρηγμένοι μες στο αναισθητικό της καλοπέρασης και της απανθρωπιάς. Αναρωτιέμαι