Σαμαράς: Στο τέλος της διαδρομής θα τρίβουν τα μάτια τους

Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε χθες το βράδυ για να ακούσει την ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στα Γιάννενα, στην αρχή της περιοδείας του ανά την Ελλάδα για την εκλαΐκευση του οικονομικού σχεδίου της ΝΔ για την  έξοδο από το μνημόνιο
Πράγμα που επισήμανε και ο ίδιος την αρχή της ομιλίας του: «Τέτοια εποχή, τόσος πολύς κόσμος της Νέας Δημοκρατίας! Κάτι λέει αυτό!  Στο τέλος της διαδρομής θα τρίβουν τα μάτια τους.»

 Ακολουθούν τα βασικά σημεία της ομιλίας του:

«Στρατηγική Ελπίδας για την Έξοδο από την Κρίση»

 Η Νέα Δημοκρατία ανέλαβε πρόσφατα μια κορυφαία πολιτική πρωτοβουλία. Πρωτόγνωρη για Αξιωματική Αντιπολίτευση στη χώρα μας. Να παρουσιάσει το δικό της σχέδιο για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση. Να παρουσιάσει το δικό της εναλλακτικό, δρόμο για την έξοδο από την κρίση. Δρόμο που οδηγεί σε βελτίωση της ψυχολογίας της Αγοράς. Δηλαδή σε ένα ενάρετο κύκλο ανάπτυξης, σε αντίθεση με τη σημερινή κατάσταση που οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο ύφεσης, με λουκέτα επιχειρήσεων και αύξηση της ανεργίας. Ένα δρόμο που δεν.....
είναι χωρίς θυσίες. Δρόμο όμως με λιγότερες θυσίες που, όμως, θα πιάνουν τόπο. Λιγότερες θυσίες, για μεγαλύτερο αποτέλεσμα, σε λιγότερο χρόνο. Θυσίες που μπορεί να τις αντέξει η Οικονομία, και, κυρίως, η Κοινωνία. Όχι θυσίες χωρίς ελπίδα.
 Γιατί, όμως, χρειάζεται αλλαγή πορείας; Γιατί προτείνουμε τον άλλο δρόμο; Ποιός είναι αυτός ο δρόμος;
 
Χρειάζεται αλλαγή πορείας γιατί πιστεύουμε ότι τα μέτρα που συνοδεύουν την προσφυγή στο Μηχανισμό Στήριξης δεν θα έχουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, παρά τις μεγάλες θυσίες στις οποίες υποβάλλεται ο Ελληνικός λαός.
Και αυτό για 6 συγκεκριμένους λόγους:
 1^ος. Η Κυβέρνηση υιοθετεί μια συνολική δημοσιονομική προσαρμογή, αφαίρεση δηλαδή εισοδημάτων και αγοραστικής δύναμης από την Αγορά, της τάξεως του 20% του ΑΕΠ. Δηλαδή, περίπου, 46 δισ. ευρώ, προκειμένου να μειωθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας μόνον κατά 11% του ΑΕΠ, μέχρι το 2014. Δηλαδή, περίπου, 25 δισ. ευρώ!
Αν κάνετε την αφαίρεση, θα διαπιστώσετε ότι 21 δις ευρώ εισόδημα το στερούνται οι πολίτες, χωρίς αποτέλεσμα.
Ομολογείται, λοιπόν, ότι παίρνουμε διπλάσια μέτρα προσαρμογής (που μειώνουν τα εισοδήματα των πολιτών) απ’ όσα χρειάζεται, επειδή τα μισά από αυτά θα πάνε χαμένα!
Θα τα απορροφήσει η μαύρη τρύπα της ύφεσης!
 2^ος. Όπως προκύπτει από μελέτες του ΔΝΤ, το μέγεθος της δημοσιονομικής προσαρμογής στη χώρα μας είναι πρωτόγνωρο σε ένταση και έκταση στα παγκόσμια χρονικά.
Οι 31 πιο επιτυχημένες προσπάθειες δημοσιονομικής προσαρμογής τις τελευταίες 4 δεκαετίες πέτυχαν κατά μέσον όρο μείωση ελλείμματος 8,3 μονάδων του ΑΕΠ σε 7,2 χρόνια. Μείωναν, δηλαδή, το έλλειμμά τους με ρυθμό 1,15% του ΑΕΠ το χρόνο.
Η Ελλάδα καλείται να μειώσει 11 μονάδες σε 5 χρόνια. Με ρυθμό 2,2 ποσοστιαίων μονάδων του ΑΕΠ ετησίως.
Δηλαδή διπλάσιο! Πράγμα που δεν έχει γίνει πουθενά στον κόσμο.
 3ος. Χώρες που επιχείρησαν απότομη προσαρμογή με παρόμοιο μείγμα προς αυτό που υιοθετούμε εμείς (είτε το έκαναν επισήμως στα πλαίσια της στήριξης από το ΔΝΤ, όπως η Λετονία, η Ουγγαρία, και η Ρουμανία) είτε το έκαναν αυτοβούλως (όπως η Ιρλανδία), είχαν απότομη ύφεση της τάξης τουλάχιστον του 7%.
Σε κάποιες περιπτώσεις και πολύ μεγαλύτερη…
Συνεπώς η κριτική μας προς το εφαρμοζόμενο μείγμα δεν είναι «υποθετική». Στηρίζεται σε πλούσια εμπειρικά δεδομένα.
 4^ος. Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος το αποτέλεσμα των μέτρων να μην είναι το επιθυμητό και παρά τις υπερβολικές θυσίες να μην επιτύχουμε την αναμενόμενη μείωση του ελλείμματος.
Ασφαλώς, μπορεί να θεωρηθεί ότι ίσως «είναι πολύ νωρίς».
Υπάρχουν, όμως, ενδείξεις που δεν πρέπει να περάσουν απαρατήρητες. Και σε κάθε περίπτωση είναι υποχρεωμένη η Αντιπολίτευση να τις αναδείξει.

Συγκεκριμένα:

• Τα «λουκέτα» των επιχειρήσεων πολλαπλασιάζονται. Ενδεικτικά, σύμφωνα με το ΒΕΑ, την περίοδο Ιανουάριος-Ιούνιος 2010 διέκοψαν τη λειτουργία τους 1.448 επιχειρήσεις, 279 τον Ιούνιο (ο χειρότερος μήνας μετά το Μάρτιο). Το κράτος, μάλιστα, με τη μερική στάση πληρωμών, που επιλεκτικά έχει κηρύξει, στραγγαλίζει την πραγματική οικονομία, επιδεινώνοντας την κρίση.
• Η ανεργία διογκώνεται και ανήλθε, ήδη, στο 11,9%, τον Απρίλιο του 2010.
• Η ψυχολογία της Αγοράς παρέλυσε και οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο οικονομικής απραξίας.
• Η ύφεση βαθαίνει και εκτιμάται επίσημα τώρα, περί το 4% για το 2010, από 0,3% που ήταν η αρχική εκτίμηση τον Ιανουάριο και από 2% που ήταν η αναθεωρημένη εκτίμηση το Μάρτιο.
• Ο πληθωρισμός αυξάνεται και εκτοξεύθηκε στο 5,2% το φετινό Ιούνιο (ο υψηλότερος στην Ευρώπη, 10 φορές υψηλότερος από πέρυσι!)

 Βεβαίως, η Κυβέρνηση διακηρύσσει ότι τα πράγματα πάνε καλά.
Και μας προσφέρει ένα πρώτο θετικό απολογισμό εξαμήνου, με τη διαβεβαίωση ότι, σε ταμειακό επίπεδο, «έχει ξεπεράσει το στόχο του ελλείμματος».
Η «ταμειακή» βελτίωση, όμως, που ισχυρίζεται η Κυβέρνηση είναι, κατά την άποψη μας, «εύθραυστη»
Και αυτό διότι, ενδεικτικά και μόνο, από τα συνοπτικά δημοσιευμένα στοιχεία φαίνεται ότι υπάρχουν σημαντικές καθυστερήσεις πληρωμής ανειλημμένων υποχρεώσεων όπως:

• επιστροφές φόρων που εμφανίζονται μειωμένες κατά, περίπου, 200 εκατ. ευρώ σε σχέση με πέρυσι (έναντι στόχου για αύξηση 3%),
• δαπάνες για τόκους που εμφανίζονται μειωμένες κατά, περίπου, 900 εκατ. ευρώ σε σχέση με πέρυσι (έναντι στόχου για αύξηση κατά 5,6%), και
• δαπάνες του Π.Δ.Ε. που εμφανίζονται φέτος μειωμένες κατά, περίπου, 2,5 δισ. ευρώ (ή 40%) σε σχέση με πέρυσι (έναντι αναθεωρημένου στόχου για μείωση 4%, όταν μέχρι και το Μάιο ο στόχος ήταν για αύξηση 1,2%).

Άρα, από τα προσωρινά στοιχεία, έχουμε μια καθυστέρηση πληρωμής ανειλημμένων υποχρεώσεων, περίπου 3,6 δισ. Ευρώ.
Σε κάθε περίπτωση, τα καθαρά έσοδα το 1^ο εξάμηνο του 2010 αυξήθηκαν κατά 7,2% σε σχέση με το αντίστοιχο εξάμηνο του 2009, έναντι στόχου για αύξηση κατά 13,7%, στοιχείο, που καταδεικνύει τη σημαντική υστέρηση εσόδων και επιβεβαιώνει τις δικές μας ανησυχίες.
5^ος. Οι κίνδυνοι που συνοδεύουν την υλοποίηση του Προγράμματος είναι υπαρκτοί και σημαντικοί. Αναδεικνύονται από

• το ίδιο το Μνημόνιο,
• την Έκθεση του ΔΝΤ,
• την τελευταία Έκθεση του ECOFIN και
• άλλες εκθέσεις αναλυτών και οίκων αξιολόγησης.

Όλοι επιμένουν σε διαπιστώσεις που είχαμε κάνει και εμείς: Για το κίνδυνο βαθύτερης ύφεσης, μεγάλης ανεργίας, αρνητικής δυναμικής του χρέους και κοινωνικών αναστατώσεων.
Εμείς δεν είπαμε τίποτε παραπάνω (ίσως μάλιστα είπαμε και λιγότερα) από τους κινδύνους που επισημαίνουν οι πάντες.
6^ος. Τις ίδιες αντιρρήσεις για την επιτυχία του Προγράμματος Δημοσιονομικής Προσαρμογής διατυπώνουν, πολύ πιο απερίφραστα, οικονομολόγοι μεγάλου κύρους και έμπειροι διεθνείς αναλυτές, από πολύ διαφορετικές σχολές σκέψης.
Εμείς πιστεύουμε ότι η Ελλάδα μπορεί να αποφύγει τα χειρότερα. Μας ανησυχεί όμως το ότι όλοι αυτοί οι επιφανείς άνθρωποι επισημαίνουν και υπογραμμίζουν, με κάθε δυνατή έμφαση, τη ματαιότητα μιας τέτοιας πολιτικής.

Για τους παραπάνω λόγους θεωρούμε ότι χρειάζεται ένας άλλος δρόμος.
Ένα ολοκληρωμένο και πειστικό σχέδιο για την έξοδο από την κρίση, που θα εμπεριέχει ένα άλλο μίγμα οικονομικής πολιτικής.
Αυτό το σχέδιο, αυτό τον άλλο δρόμο, καταθέσαμε στις 7 Ιουλίου, στο Ζάππειο, στον Ελληνικό λαό.
Στόχος του σχεδίου είναι να αποδείξει ότι με άλλο μίγμα πολιτικής επιτυγχάνεται η ταυτόχρονη αντιμετώπιση ελλείμματος, χρέους και ύφεσης, η ταχύτερη έξοδος από την κρίση. Σε μια τέτοια περίπτωση θα γίνει δυνατή, από κοινού με την τρόικα, η επανεξέταση των όρων του Μνημονίου και η αποδέσμευση απ’ αυτό, μετά από μία διετία, όχι σε 4 χρόνια.  
Για να αντιμετωπιστεί το κυκλικό έλλειμμα απαιτούνται:
1^ον.  Μέτρα Βραχυπρόθεσμα (2010 κι 2011) αντισταθμιστικά μέτρα ύψους 7,2% του ΑΕΠ μηδενικού ή ελαχίστου δημοσιονομικού κόστους, με στόχο τη συγκράτηση της ύφεσης και την ανάκαμψη της Οικονομίας, έτσι ώστε να αντισταθμίζεται το υφεσιακό αποτέλεσμα της δημοσιονομικής προσαρμογής.
2^ον. Συνοδευτικά αντισταθμιστικά μέτρα ανάταξης της Οικονομίας, για να ενισχύσουμε τα αρχικά και να εξασφαλίσουμε τη βραχυπρόθεσμη ανάκαμψη.
Αναφέρω ενδεικτικά:

• Τη διασφάλιση της ομαλής χρηματοδότησης των νοικοκυριών και επιχειρήσεων, την όποια εξασφαλίζει η προεξόφληση ομολόγων από την ΕΚΤ.

• Την εξόφληση οφειλών του Δημοσίου προς εργολάβους 5 δισεκατομμυρίων ευρώ, με υποχρέωση εκτέλεσης κατασκευαστικού έργου ίσου με το 50%, μέχρι το τέλος του 2011, προς προμηθευτές νοσοκομείων 6 δισεκατομμυρίων ευρώ, επιστροφές φόρων (ιδίως εξαγωγικών επιχειρήσεων) και επιχορηγήσεις αναπτυξιακού νόμου 5 δισεκατομμυρίων, ήτοι συνολικά 16 δισεκατομμυρίων ευρώ.
• Τραπεζική αναδιάρθρωση των δανείων νοικοκυριών και επιχειρήσεων, ώστε με την αύξηση της διάρκειας αυτών να αποφευχθεί αύξηση επισφαλειών και περαιτέρω χειροτέρευση της ρευστότητας της οικονομίας.
• Η επέκταση, μέσω του ΤΕΜΠΜΕ, των εφαρμοζόμενων προγραμμάτων δανειοδότησης μικρομεσαίων επιχειρήσεων για την εξόφληση οφειλών προς το Δημόσιο, Ασφαλιστικά Ταμεία και προμηθευτές.

Τέλος, στη διασφάλιση επαρκούς χρηματοδότησης της οικονομίας μπορεί να συμβάλλει σημαντικά η χρηματοδότηση των μεγάλων έργων υποδομής με εξωτερική χρηματοδότηση στο πλαίσιο συμβάσεων παραχώρησης.
3^ον. Επικουρικά μέτρα ανάπτυξης της Οικονομίας
Αναφέρω ενδεικτικά:

• Η ενοποίηση όλων των εισπρακτικών μηχανισμών του Κράτους από φυσικά και νομικά πρόσωπα με μόνο κριτήριο τους αριθμούς ΑΦΜ και ΑΜΚΑ.
• Ο συμψηφισμός οφειλών, από και προς το Δημόσιο, μέσω συστήματος Μηνιαίας Εκκαθάρισης οφειλών.
• Εσωτερικές μετατάξεις στο Δημόσιο, αφού δεν μπορούν να γίνουν προσλήψεις.
• Η αναδιάρθρωση του ΟΣΕ με την εφαρμογή του Προγράμματος Ολοκληρωμένης Μεταρρύθμισης της Νέας Δημοκρατίας. Ο Οργανισμός χρεώνει το Δημόσιο, ήδη, περισσότερο από 2,5 εκατομμύρια ευρώ την ημέρα.
• Η αξιολόγηση των επιπτώσεων των νόμων στην ανταγωνιστικότητα [impact assessment].
• Η προσωποποιημένη κοστολόγηση των Δημόσιων Νοσοκομείων ανά ασθενή.
• Η ηλεκτρονική συνταγογράφηση με παραχώρηση ανάθεσης του έργου (outsourcing).
• Η καθιέρωση και αυστηρή τήρηση «προϋπολογισμών μηδενικής βάσης» και διπλογραφικών συστημάτων.
• Η αποκατάσταση των μεγάλων επενδύσεων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) και υδροηλεκτρικών, που με τον πρόσφατο Νόμο αποκλείονται.
• Η διασύνδεση των νησιών για τον εξορθολογισμό του ενεργειακού συστήματος και του ενεργειακού μείγματος, αλλά και με άλλες υποδομές όπως η διαχείριση του νερού, η αφαλάτωση κλπ.

4^ον. Αναπτυξιακά μέτρα, που απελευθερώνουν τη δυναμική της ανάπτυξης, ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα και βελτιώνουν το οικονομικό κλίμα.
Όπως είναι ενδεικτικά:

• Η άμεση προώθηση και ψήφιση ενός Επενδυτικού Νόμου με ισχυρά φορολογικά κίνητρα.
• Η άμεση καταπολέμηση του παραεμπορίου, που σκοτώνει το Εμπόριο. H επένδυση στις ενδογενείς πηγές ανάπτυξης (παιδεία, έρευνα και καινοτομία, προστασία του περιβάλλοντος).
• Η υπαγωγή των μεγάλων Επενδύσεων απευθείας στο Γραφείο του Πρωθυπουργού, μαζί με την ιδιαίτερη εποπτεία των νέων Υπουργείων Τουρισμού και Ναυτιλίας, που σήμερα έχει καταργήσει το ΠΑΣΟΚ.

 
Η χρονική διάρκεια εφαρμογής ενός τέτοιου σταθεροποιητικού και αναπτυξιακού μείγματος δεν ξεπερνά τα δύο χρόνια. Εφ’ όσον βέβαια, εφαρμοζόταν σήμερα.
Μόλις και εφ’ όσον καταφέρουμε να μειώσουμε το έλλειμμα και το χρέος ταχύτερα, ή βρεθούμε με σημαντική ρευστότητα, θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε με σοβαρότητα και συνέπεια στο επόμενο βήμα: στην επανεξέταση των όρων του Μνημονίου από κοινού με την Τρόικα με στόχο την αποδέσμευση απ’ αυτό.
Μετά την αποδέσμευση από το Μνημόνιο επιβάλλεται η άμεση εφαρμογή διαρθρωτικών αναπτυξιακών μέτρων ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, κυρίως δύο ειδών: δραστικής μείωσης των επιχειρηματικών φόρων και κλαδικές αναπτυξιακές πολιτικές σε τομείς που η χώρα έχει στρατηγικά πλεονεκτήματα.
5^ον Σημαντική αναπτυξιακή πρωτοβουλία μπορεί να αποτελέσει η συνδυασμένη προσπάθεια αξιοποίησης δημόσιας περιουσίας – τουριστικής ανάπτυξης και υποδομών.
Με την αξιοποίηση της ανενεργής ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου μπορεί να μειωθεί, απευθείας, το χρέος σε πολύ συντομότερο χρόνο.
Η γνωστή και πλήρως χωροθετημένη ακίνητη περιουσία του Δημοσίου, υπολογίζεται σήμερα σε 360 δισεκατομμύρια, τουλάχιστον. Το ένα τρίτο της είναι άμεσα αξιοποιήσιμη. Και σε αυτό πλέον συγκλίνουν οι υπολογισμοί πολλών και διαφορετικών αναλυτών.
Η ανάκαμψη της οικονομίας βραχυχρόνια με τα αντισταθμιστικά μέτρα και την εξάλειψη της ύφεσης, θα επιτρέψει μεσομακροπρόθεσμα την αξιοποίηση και όχι την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, μετατρέποντας ένα μέρος του δυνητικού δημόσιου πλούτου από «παθητικό» σε «ενεργητικό».

• Αν δώσουμε για απλή εκμετάλλευση ένα μέρος όλων αυτών των ακινήτων, με μορφή μακροχρόνιας μίσθωσης, leasing ή ΣΔΙΤ, μπορούμε να φτάσουμε σε έσοδα μέχρι και 5 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως.
• Κι ένα πολύ μικρότερο ακόμα ποσοστό, πραγματικά ελάχιστο, ακινήτων μπορεί να αξιοποιηθεί εμπορικά, χρησιμοποιώντας τις σύγχρονες μεθόδους συστηματικής ανάπτυξης ακίνητης περιουσίας και να αποφέρει σημαντικό μέρος από τη ρευστότητα που χρειαζόμαστε για να μειώσουμε το δημόσιο χρέος, με ταχύτερο ρυθμό.
• Άλλος τρόπος αξιοποίησης ακίνητης περιουσίας είναι η ανάπτυξη τουριστικής κατοικίας μόνιμης εγκατάστασης για αγοραστές υψηλής εισοδηματικής στάθμης. Η ζήτηση για τέτοιου είδους κατοικία είναι μεγάλη και ανερχόμενη διεθνώς. Μόνο που ως τώρα κατευθύνεται στη Τουρκία, τη Βουλγαρία, την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Κροατία. Ενώ η Ελλάδα πλεονεκτεί καθαρά έναντι όλων αυτών των χωρών. Με έλεγχο και τήρηση κανόνων όμως, ώστε να αποφύγουμε στρεβλές μορφές οικιστικής ανάπτυξης, όπως εκείνη που γέμισε τσιμέντο τις ακτές της Ισπανίας.
• Τέλος, ιδιαίτερη σημασία και υψηλές αποδόσεις μπορεί να έχει η αξιοποίηση των λιμανιών και των αεροδρομίων που, εκτός από πηγή δημοσίων εσόδων, θα αποτελέσουν και μοχλό περιφερειακής ανάπτυξης.
• Το ίδιο ισχύει και για τις μαρίνες, χωρίς τις οποίες είναι δύσκολο να αναπτυχθεί ο αρχιπελαγικός τουρισμός.

Όλα αυτά είναι έργα συμβάσεων παραχώρησης και ΣΔΙΤ και αποτελούν μορφές επικερδούς αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, χωρίς να χάνεται η κυριότητα.
Επί πλέον, χρειάζεται καλύτερος σχεδιασμός και σαφές χρονοδιάγραμμα για την προώθηση ενός ολοκληρωμένου προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, πράγμα που αποτελεί σημαντική έλλειψη των μέχρι τώρα κυβερνητικών μέτρων και το επισημαίνει με τα πιο μελανά χρώματα το ίδιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Είναι λάθος που το ΠΑΣΟΚ ανέστειλε τις διαδικασίες που ξεκίνησε η ΝΔ για τις αποκρατικοποιήσεις.
Υπολογίζεται ότι ένα σύνολο 50 δισεκατομμυρίων ευρώ μπορεί να βρεθεί μέσα σε δύο χρόνια από εμπορική αξιοποίηση μικρού μέρους της ακίνητης περιουσίας και την τολμηρή προώθηση ενός ολοκληρωμένου προγράμματος αποκρατικοποιήσεων.
6^ον. Επανορθωτικά μέτρα που διορθώνουν κυβερνητικές αστοχίες για να απαλείψουμε σοβαρές κοινωνικές αδικίες που λειτουργούν διαλυτικά για την Κοινωνία και την Οικονομία.
Για παράδειγμα, η αποκατάσταση των συντάξεων στους χαμηλοσυνταξιούχους. Αυτά μπορούν να αποκατασταθούν άμεσα – σε σημαντικό μέρος ή συνολικά.
Καθώς και πρόσθετα μέτρα μείωσης δημόσιων δαπανών, που συμψηφίζουν τις δημοσιονομικές απώλειες από τα επανορθωτικά μέτρα.
Σε αυτή την κατηγορία περιλαμβάνουμε κωδικούς του Προϋπολογισμού από τους οποίους προκύπτουν σημαντικές περικοπές. Μερικούς από αυτούς τους έχει προτείνει και η ίδια η ΑΔΕΔΥ.
Ο πυρήνας της στρατηγικής, ωστόσο, είναι να μειώσουμε ταυτόχρονα το διαρθρωτικό και κυκλικό έλλειμμα.
Να χτυπήσουμε ταυτόχρονα το έλλειμμα και το χρέος.
Να επιτύχουμε το μεγαλύτερο αποτέλεσμα εξυγίανσης, στο λιγότερο χρόνο, χωρίς δυσανάλογα μεγάλες θυσίες και χωρίς να χάνεται η ελπίδα.
Να εξυγιάνουμε τα δημόσια Οικονομικά μας, χωρίς να παραλύσουμε την Οικονομία μας.
Να εξυγιάνουμε την Οικονομία μας χωρίς να διαλύσουμε την Κοινωνία μας.
Να απαλλαγούμε, το ταχύτερο, από τους όρους του Μνημονίου και να σταθούμε στα πόδια μας, όχι για να επιστρέψουμε στα προηγούμενα αδιέξοδα. Αλλά για να ανοίξουμε το δρόμο για Ανάπτυξη και Ανταγωνιστικότητα.
Συμπερασματικά, το Σχέδιο της Νέας Δημοκρατίας δείχνει αποκλιμάκωση του ελλείμματος και του χρέους ταχύτερα και με λιγότερες θυσίες.

Είναι Σχέδιο Ανάπτυξης, Προοπτικής και Ελπίδας.

Antinews.gr