Οι ΠΑΠΑ-ΚΑΡΑ-ΓΚΙΟΖΗΔΕΣ του ασφαλιστικού.

Να τους χαιρόμαστε τους αυτόκλητους "προστάτες" των εθνικών και κοινωνικών δικαίων μας. Οι ΠΑΠΑ-ΚΑΡΑ-ΓΚΙΟΖΗΔΕΣ του ασφαλιστικού.

Ζούμε σε καιρούς δύσκολους και επικίνδυνους. Επικίνδυνους για όλους. Ακόμα και γι' αυτούς, που συνιστούν κίνδυνο για όλους τους υπολοίπους. Ακόμα και για τα κόμματα που μας προδίδουν —τόσο ως εργαζόμενους όσο και ως Έλληνες—. Ο χρόνος "τρέχει" με υπερβολικές ταχύτητες και αυτό τους απειλεί, εφόσον τους αποκαλύπτει. Μιλάμε για ανθρώπους καραγκιόζηδες. Μιλάμε για φασίστες, οι οποίοι μπήκαν στη Βουλή της Δημοκρατίας και την "αρρώστησαν". Μιλάμε κανονικά για χαφιεδομάγαζα επαγγελματιών, τα οποίοι εκτελούν "συμβόλαια" για μαζικά κοινωνικά εγκλήματα. Μιλάμε κανονικά για "πατερίτσες" του εγκληματικού και προδοτικού δικομματισμού. Μιλάμε για τα φασιστικά άκρα, τα οποία μπαίνουν στη Βουλή ως....
ΚΚΕ και ΛΑΟΣ.
Το ΚΚΕ "παραμυθιάζει" τον κόσμο για τους φιλεργατικούς τους αγώνες και ταυτόχρονα έκανε "πλάτες" στο ΠΑΣΟΚ στο πιο εγκληματικό και αντεργατικό νομοσχέδιο όλων των εποχών. Κάνει αυτό, που πάντα έκανε. Επιμένει μέχρι τέλους να "δουλεύει" τον κόσμο υπέρ της εξουσίας που το πληρώνει αδρά. Διευκόλυνε το ΠΑΣΟΚ στη Βουλή και ταυτόχρονα καλούσε τον κόσμο σε διαμαρτυρία στους δρόμους υπό τις σημαίες του ΠΑΜΕ. Ήθελε να πάει στο "τζάμπα" να καταψηφίσει το νομοσχέδιο "επί της αρχής", για να έχει το "άλλοθι" να φωνάζει στους δρόμους, αλλά ταυτόχρονα δήλωνε ότι θα απέχει από τη Βουλή την ημέρα της συζήτησης επί των άρθρων του νομοσχεδίου.
Αυτό το έκανε, γιατί δεν ήθελε να δημιουργήσει πραγματικό πρόβλημα στο ΠΑΣΟΚ, θέτοντας θέμα ονομαστικής ψηφοφορίας. Δεν ήθελε να δημιουργήσει πρόβλημα στα κοινά αφεντικά, που έχει με το ΠΑΣΟΚ …Στο ΔΝΤ, τη Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, τον ευεργέτη Μητσοτάκη ή τον χορηγό Σόρος. Επέλεξε να την "κοπανήσει" από τη Βουλή, για να μην "πιεστεί" από εξωτερικούς παράγοντες, προκειμένου να θέσει ζήτημα ονομαστικής ψηφοφορίας και στεναχωρήσει τα αφεντικά και ευεργέτες του. Διέθετε τη βουλευτική δύναμη να θέσει τέτοιο αίτημα και αυτό "αρνήθηκε" να κάνει, ανακοινώνοντάς την αποχή του από τη Βουλή την ημέρα της ψήφισης του νομοσχεδίου.
Οι επαγγελματίες "εργατέμποροι" ήθελαν να "την κάνουν" με ελαφρά πηδηματάκια από τον "στίβο", όπου θα έπρεπε να αγωνιστούν υπέρ των εργατών. Οι πλούσιοι και βολεμένοι χαφιέδες του Περισσού ήθελαν να εξασφαλίσουν για μια ακόμα φορά καί την "πίτα" ολόκληρη καί τον σκύλο" χορτάτο …ή έτσι τουλάχιστον νόμισαν, όπως θα δούμε παρακάτω.
Το ίδιο πρόβλημα με τους χαφιέδες του Περισσού είχε και ο χαφιές του Μητσοτάκη. Εξαιτίας αυτού του πραγματικά "δολοφονικού" νομοσχεδίου, δεν ήταν μόνον οι "εργατέμποροι" σε δύσκολη θέση, αλλά και οι "ελλαδέμποροι". Απλά στην περίπτωση αυτήν δεν αναζητούμε μόνον το προδοτικό, αλλά και το γελοίο του πράγματος. Αυτό συμβαίνει, γιατί ο ίδιος ο Καρατζαφέρης είναι ιδιόμορφος. Ο παντελώς αγράμματος Καρατζαφέρης έχει μια ναπολεόντεια αντίληψη για τον εαυτό του και αυτό τον κάνει να φαίνεται συχνά-πυκνά καραγκιόζης. Νομίζει ότι μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα με "πατέντες" και εξυπνάδες, τις οποίες μόνον αυτός αντιλαμβάνεται σαν τέτοιες. Νομίζει ότι με την "καπατσοσύνη" και τα "πτυχία" του πεζοδρομίου μπορεί να τα κάνει όλα.
Από αυτό το σημείο ξεκινάει ο διαρκής εξευτελισμός του, που τον καθιστά μια χοντρή γραφική φιγούρα σε ένα άθλιο πολιτικό σκηνικό. Δεν καταλαβαίνει ότι με αυτές τις γνώσεις το μόνο που κατάφερε στη ζωή του ήταν να γίνει γαλατάς και όλα τα υπόλοιπα τα κατάφερε με τις γνώσεις του Μητσοτάκη. Γι' αυτόν τον λόγο και εκτίθεται. Εκτίθεται, όπως εκτέθηκε με το ΔΝΤ και τις "συμβουλές" που δήθεν έδωσε στον Παπανδρέου. Ο ίδιος το είπε άλλωστε δημοσίως —προφανώς για να μην χάσει τα "δικαιώματα"— ότι το ΔΝΤ είναι "σχέδιο Καρατζαφέρη". Αυτή η ξεφτίλα δεν είναι πρωτοφανής. Εκτίθεται διαρκώς, όπως εκτέθηκε με το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, της φορολογίας των ακινήτων, του επαναπατρισμού κεφαλαίων, της νομιμοποίησης "μαύρων" κεφαλαίων, των αυθαιρέτων, της συγκυβέρνησης των εθνικών μας "πατερούληδων" κλπ..
Μέσα σ' αυτά τα πλαίσια "εξυπνάδας", δεν μπορούσε ο "Μέγας" Καρατζαφέρης ν' αποδεχθεί ότι θα έπρεπε ο ίδιος και το κόμμα του να κάνουν τα ίδια πράγματα με το ΚΚΕ της κακόμοιρης Αλέκας. Δεν ήθελε να την "κοπανήσει" από τη Βουλή ο γενναίος μποντιμπιλντεράς. Δεν ήταν φουκαριάρα κοντοΑλέκα ο αυτοδίδακτος "Ναπολέοντας". Δεν ήθελε να φανεί "ρίψασπις". Θα παρέμενε στον "στίβο", αλλά θα εξασφάλιζε ένα "άλλοθι" νομιμότητας, για να μην αγωνιστεί. Επειδή ήταν "έξυπνος", σκέφτηκε το εξής "πρωτότυπο": Το κόμμα του δεν θα την "κοπανούσε" από τη Βουλή, όπως οι χαφιέδες του Περισσού, αλλά θα "αυτοτραυματιζόταν". Μιλάμε για σκέψη "Θουκυδίδη". Αφού βοήθησε —όταν έπρεπε— το ΠΑΣΟΚ να περάσει το "μνημόνιο" του ΔΝΤ από τη Βουλή, στη συνέχεια —και εκ του ασφαλούς— θα παρίστανε τον "αντιστασιακό" για έναν νόμο, ο οποίος προκύπτει απευθείας από το μνημόνιο …Από το μνημόνιο, το οποίο ο ίδιος ψήφισε.
Τι ήθελε να κάνει ο "Μέγας" Καρατζαφέρης για ν' αποφύγει τον "ύφαλο" της ψήφισης του ασφαλιστικού νομοσχεδίου; Θα το καταψήφιζε κι αυτός "επί της αρχής" …και άρα "τζάμπα". Χωρίς κόστος για τον ίδιο και χωρίς να δημιουργεί πραγματικό πρόβλημα στο ΠΑΣΟΚ. Όπως όμως και το ΚΚΕ έτσι κι αυτός δεν ήθελε να δημιουργήσει πρόβλημα στο ΠΑΣΟΚ, θέτοντας θέμα ονομαστικής ψηφοφορίας στη συζήτηση επί των άρθρων αυτού του νομοσχεδίου. Τι έκανε; Έστειλε "διακοπές" έναν βουλευτή του. Γιατί; Για να μην συμπληρώνει τους απαραίτητους βουλευτές, ώστε να θέσει το επικίνδυνο "αίτημα" της ονομαστικής ψηφοφορίας.
Σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές της κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας, ένας "πατριώτης" βουλευτής του ΛΑΟΣ θα έλλειπε για "ψώνια" στο εξωτερικό και αυτό θα δημιουργούσε πρόβλημα στο κόμμα του. Μέγα και αξεπέραστο πρόβλημα. Ο "γαλατάς" θα ήθελε να δώσει "γάλα" στον λαό, αλλά δεν θα μπορούσε, γιατί θα ήταν σπασμένη η "κουτάλα". "Ήθελε" …αλλά δεν "μπορούσε" ο "δημοκράτης" να βοηθήσει τους συνταξιούχους. Δυστυχώς ήταν "τραυματισμένο" το ΛΑΟΣ.
Δυστυχώς όμως γι' αυτούς ακόμα περισσότερο, γιατί δεν τους ευνοούν οι συγκυρίες και έτσι δεν απέφυγαν την ξεφτίλα. Από τη ΝΔ τούς ήρθε η ζημιά. Τη ΝΔ του Σαμαρά, την οποία ο Καρατζαφέρης έπρεπε να την "προσέχει" περισσότερο, γιατί ήταν θέμα χρόνου να τον εκθέσει, ώστε να τον εκδικηθεί. Όταν τη χτυπάς αλύπητα μαζί με τον "Ντοροπατέρα" αφεντικό σου, θα πρέπει να γνωρίζεις ότι δεν σε παίρνει να κάνεις παιχνίδια, τα οποία έχουν ανάγκη την ανοχή των συμπαιχτών σου, για να έρθουν σε αίσιο πέρας. Σε τέτοιες περιπτώσεις έχεις ανάγκη την ανοχή και τη σιωπή των συνενόχων. Ο κόσμος μπορεί από άγνοια να μην καταλαβαίνει πάντα τι κάνεις, αλλά αυτό δεν ισχύει για τους "συμπρωταγωνιστές" σου.
Από τη στιγμή που παίζεις επικοινωνιακά παιχνίδια, πρέπει να είσαι σίγουρος ότι έχεις εξασφαλισμένη τη "σιωπή" των υπολοίπων. Πρέπει να είσαι σίγουρος για τις σχέσεις σου με τους "συμπρωταγωνιστές" σου. Ειδικά με τους ισχυρότερους απ' αυτούς, εφόσον αυτοί γνωρίζουν πάντα πότε πρέπει και πότε δεν πρέπει να κάνουν κινήσεις. Η ΝΔ, ως ισχυρός παράγοντας της Βουλής, γνώριζε αν θα περάσει ή δεν θα περάσει το εγκληματικό νομοσχέδιο, είτε με μυστική είτε με ονομαστική ψηφοφορία. Άρα είχε την άνεση να παίζει παιχνίδια και άρα να "σιωπά" ή να "φωνάζει" κατά βούληση. Αυτό ήταν που δεν γνώριζε το ΛΑΟΣ. Αυτήν τη "σιωπή" της ΝΔ δεν την είχε εξασφαλισμένη το ΛΑΟΣ και γι' αυτόν τον λόγο την "πάτησε". "Δυστυχώς" μαζί του —και εξαιτίας του— την "πάτησε" και το ΚΚΕ.
Τι έκανε η ΝΔ; Το εξής απλό. Κράτησε τα χαρτιά της "κλειστά" μέχρι τέλους. Δεν πήρε πάνω της την ευθύνη, για να ζητήσει από νωρίς ονομαστική ψηφοφορία. Δεν πήρε πάνω της την ευθύνη, για ν' απαλλάξει τους "μικρούς" από το βάρος της ευθύνης αυτής. Περίμενε μέχρι να εκπνεύσουν οι χρονικές προθεσμίες, προκειμένου να τους εκθέσει. Σ' αυτό το χρονικό διάστημα αναγκαστικά η προσοχή του κόσμου πήγε στους "μικρούς", οι οποίοι κατά κανόνα "φωνάζουν" περισσότερο και θα έπρεπε αυτήν τη φορά να δείξουν στον λαό ότι εννοούν αυτά τα οποία λένε. Ο νόμος της Βουλής τούς έδινε τη δυνατότητα να επιφέρουν ένα καλό "χτύπημα" στον "κακό" δικομματισμό, που δήθεν "πολεμούν". Απλά πράγματα και σχετικά "φτηνά" για τα μικρά κόμματα.
Έτσι κι αλλιώς οι "μικροί" σε τέτοια δύσκολα θέματα στηρίζονται, για να εισπράξουν πολιτικά κέρδη. Σε θέματα, τα οποία δεν ευνοούν τα μεγάλα κόμματα για σπέκουλα. Σε θέματα, στα οποία εξ’ αρχής οι μικροί είναι χαμένοι και κανένας δεν θα τους κατηγορήσει για την ήττα τους. Σε θέματα, όπου αγωνίζονται για το θεαθήναι περισσότερο, παρά για την ουσία. Σε θέματα, τα οποία "μονοδρομούνται" από τους "μεγάλους" και περνούν πάντα από τη Βουλή, όσο μεγάλο κι αν είναι το πολιτικό κόστος. Ένα τέτοιο θέμα δρομολογημένο και εξ’ αρχής "σφραγισμένο" ήταν και το ασφαλιστικό.
Δικαιωματικά —και εκ παραδόσεως λοιπόν— ο κόσμος αυτούς τους "μικρούς" έβλεπε σαν εστίες κάποιας στοιχειώδους αντίστασης και όχι τους "μεγάλους". Λογικό είναι αυτό. Ο κόσμος έχει λιγότερες απαιτήσεις από ένα κόμμα όπως η ΝΔ, το οποίο είναι ένα κόμμα εξουσίας και άρα έχει λιγότερες δυνατότητες να λέει ό,τι θέλει, χωρίς αυτό να συνεπάγεται υποχρεώσεις και άρα να έχει κόστος. Όταν υπάρχει πιθανότητα να κυβερνήσεις, προσέχεις πάντα τι λες, γιατί θα κριθείς γι' αυτά. Οι μικροί ποτέ δεν είχαν τέτοιο πρόβλημα.
Για τον κόσμο λοιπόν ήταν "εύκολο" να πάνε αυτοί οι "μικροί" και να θέσουν θέμα ονομαστικής ψηφοφορίας. Όμως, οι "μικροί" αποδείχθηκαν "ελάχιστοι" και δεν άντεξαν το βάρος. Δεν γνώριζαν τι συμβαίνει μέσα στα δύο μεγάλα κόμματα και φοβήθηκαν να πάρουν την ευθύνη, που μπορεί να δημιουργούσε προβλήματα στα μεγάλα "αφεντικά". Ήταν πολύ αδύναμοι να πάρουν την ευθύνη να μην περάσει το νομοσχέδιο από δικές τους ενέργειες και να "πέσει" η κυβέρνηση εξαιτίας τους. Σε μια τέτοια περίπτωση θα θύμωναν πολύ τα "αφεντικά" μαζί τους. Θα θύμωναν τα "αφεντικά" του Μητσοτάκη και θα τους έπαιρνε όλους τους "μικρούς" ο διάολος. Μαζί και τον Μητσοτάκη.
Εκεί τους εξέθεσε η ΝΔ. Η ΝΔ ήταν αυτή, που τελικά κατέθεσε το αίτημα για την ονομαστική ψηφοφορία. Το κατέθεσε, όχι γιατί είχε αγωνία για την τύχη των συντάξεων των φτωχών, αλλά γιατί αυτό είναι το παιχνίδι του δικομματισμού. Όταν ο ένας μεγάλος φθείρεται, ο άλλος πρέπει να εισπράττει τη φθορά, για να μην τη διεκδικούν κάποιοι άλλοι τρίτοι. Γελούσαν και χαριεντίζονταν μεταξύ τους ΠΑΣΟΚΟΙ και ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ στη Βουλή κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου. Γελούσαν, γιατί γνωρίζουν το παιχνίδι του δικομματισμού.
Εκ του ασφαλούς το παίζουν, εφόσον έχουν κοινά συμφέροντα και γνωρίζει ο ένας τι ανάγκες έχει ο άλλος. Γνωρίζουν ως "μεγάλοι" αυτά, τα οποία δεν γνωρίζουν οι "μικροί". Όταν ο ένας παριστάνει τον "κακό", ο άλλος θα πρέπει να παριστάνει τον "καλό" για να μην χαλάει το παιχνίδι. Απλά ο Σαμαράς στην περίπτωση αυτήν είχε έναν επιπλέον λόγο να παίξει αυτό το παιχνίδι. Είχε λόγο να το παίξει λίγο διαφορετικά, προφανώς για να μπερδέψει κάποιους και να τους εκθέσει. Τον χτυπά καθημερινά ο Μητσοτάκης με τον Καρατζαφέρη και περίμενε κι αυτός την ευκαιρία για ν' ανταποδώσει.
Περίμενε μέχρι τελευταία στιγμή να δει τι θα κάνουν οι φασίστες του ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, για να τους εκθέσει στα μάτια του ελληνικού λαού. Αυτό έγινε. Ο Σαμαράς καθυστέρησε και ο Μητσοτάκης αναγκαστικά αποφάσισε για τους "μικρούς", χωρίς να έχει πλήρη γνώση των δεδομένων. Μόλις οι φασίστες αποκάλυψαν τις προθέσεις τους, ήρθε η ΝΔ και τους "άδειασε" καί τους δύο, καταθέτοντας η ίδια το αίτημα για ονομαστική ψηφοφορία. Το διαφορετικό, το οποίο προκύπτει εξαιτίας του Σαμαρά, έχει σχέση με τον χρόνο που γίνονταν οι κινήσεις της ΝΔ. Ο Σαμαράς, για λόγους μικροκομματικών συμφερόντων, ήταν πιθανό —αλλά όχι σίγουρο— ότι θα μπορούσε να θέσει θέμα ονομαστικής ψηφοφορίας. Για λόγους όμως προσωπικών συμφερόντων το έθεσε την απόλυτα τελευταία στιγμή. Αυτό δεν γνώριζε το ΛΑΟΣ του Μητσοτάκη …και την "πάτησε".
"Δυστυχώς" όμως για το φασιστικό κύκλωμα δεν την πάτησε μόνον το ΛΑΟΣ. Υπήρχαν και παράπλευρα "θύματα" και τέτοιο ήταν το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ από "καραμπόλα" της δεξιάς "Πολυκατοικίας" την πάτησε εξίσου. Έγινε το "βατράχι", που το πάτησαν τα "βόδια" της Δεξιάς, τα οποία μάλωναν στον "βάλτο" της Βουλής. Το θέμα είναι ότι, εξαιτίας της ενέργειας της ΝΔ, αποκαλύφθηκαν για μία ακόμα φορά καί οι δύο φασιστικές "πατερίτσες" του δικομματισμού. Στην "εκπνοή" του χρόνου ο ένας πήγε να την "κοπανήσει" και ο άλλος πιάστηκε να "αυτοτραυματίζεται".
Το αποτέλεσμα ήταν ο απόλυτος εξευτελισμός των χαφιέδων. Ο απόλυτος εξευτελισμός του παρακράτους του Μητσοτάκη. Το ΚΚΕ αναγκάστηκε να επιστρέψει στη Βουλή σαν βρεγμένη "γάτα", για να δώσει τον "αγώνα" του σαν "ουρά" της ΝΔ και το ΛΑΟΣ αναγκαστικά έκανε την ανάγκη φιλοτιμία, κάνοντας άλλη μία "κωλοτούμπα". Αυτή δεν είναι Βουλή. Αυτό είναι το "τσίρκο" της κωλοτούμπας. Πλήρης εξευτελισμός των φασιστών "υπαλλήλων" της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ.
Να τους βλέπει ο κόσμος που τους ψήφισε και να τους χαίρεται. Την επόμενη φορά, που θα τους πλησιάσουν, για να τους πουν τα "λόγια τα μεγάλα" και να τους πάρουν την ψήφο τους, να θυμούνται τι έγινε την ημέρα που ψηφίστηκε το "δολοφονικό" ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Να θυμούνται ποιος τους έφαγε τις συντάξεις. Να θυμούνται ποιος τους έφαγε τις εισφορές μιας ολόκληρης ζωής, για να τους δώσει επίδομα "απορίας". Να θυμούνται ποιος τους ζητάει την ψήφο τους, για ν' "αγωνιστεί" εναντίον του δικομματισμού και των μεγάλων συμφερόντων. Αυτά πρέπει να γνωρίζει ο κόσμος, γιατί σύντομα θα κληθεί και πάλι να πάρει σοβαρές αποφάσεις.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ