Το παραμύθι των ιδιωτικοποιήσεων

Οι ιδιωτικοποιήσεις! Αλλη μια νεοφιλελεύθερη ιστορία με δράκους και πρίγκιπες. Μια παλιά ιστορία που σήμερα μοιάζει με ρόγχο ενός κατεστημένου που αργοσβήνει. Γιατί δεν υπάρχει κανένα σχέδιο πέρα από το κατασπάραγμα των μισθών και των συντάξεων και το πλιάτσικο σε κάθε τι δημόσιο, μια αρπακτική διάθεση που πυροδοτείται από την απόγνωση των ισχυρών μπροστά στις ετοιμόρροπες στέγες των χρηματοπιστωτικών πύργων... ίσως το μόνο που απομένει ακμαίο είναι οι μηχανισμοί της προπαγάνδας που επιχειρούν να κάνουν το μαύρο άσπρο. Ομως, προπαγάνδα χωρίς μια βιώσιμη πολιτική δεν μπορεί να σταματήσει τη ροή των πραγμάτων.
Ας γυρίσουμε στο παραμύθι των ιδιωτικοποιήσεων. Ο δράκος του δημόσιου χαρακτήρα επιχειρήσεων και τραπεζών θεωρείται ότι είναι καταστροφικός. Για να μας πείσουν γι’ αυτό οι διοικήσεις που όριζαν οι κυβερνήσεις οδηγούσαν τον δημόσιο τομέα στην καταστροφή, με επιλογές αντιαναπτυξιακές και κοστοβόρες στο πλαίσιο εξυπηρέτησης επιχειρηματικών.....
συμφερόντων και μικροπολιτικών στόχων. Και αφού τις βουλιάξουν, μετά μας λένε ότι δεν φταίνε αυτοί και οι πολιτικές τους επιλογές, αλλά το γεγονός ότι ανήκουν στους Ελληνες πολίτες. Και οργανώνουν την πώλησή τους στους πρίγκιπες επιχειρηματίες, οι οποίοι τις αγοράζουν περιχαρείς προφανώς γιατί αυτές οι επιχειρήσεις μπορούν να αποφέρουν μεγάλα κέρδη. Είναι σαν να αναθέτει κάποιος το μαγαζί του σε κάποιον άλλο να το διοικήσει, αυτός να το φουντάρει και μετά να το πωλεί κοψοχρονιά σε κάποιον τρίτο. Ποια η θέση του ιδιοκτήτη; Κανείς από εμάς ατομικά δεν θα ανεχόταν κάτι τέτοιο. Το κόλπο πιάνει προς το παρόν, γιατί μας πείθουν ότι δεν είμαστε ιδιοκτήτες αλλά πελάτες!

Οι ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις, αφού χάσουν τον δημόσιο χαρακτήρα τους, λειτουργούν με γνώμονα το κέρδος σε βάρος της ασφάλειας της περιβαλλοντικής προστασίας, της κοινωνικής προσφοράς και γενικά όλων εκείνων τα κριτηρίων, τα οποία είναι σε θέση να επιβάλλουν οι πολίτες σε τομείς που βρίσκονται υπό δημόσιο έλεγχο.

Μα, ο ανταγωνισμός και η ελεύθερη αγορά που συνοδεύουν τις ιδιωτικοποιήσεις θα βελτιώσουν υπηρεσίες, τιμές κ.λπ. Μμμ... Η Ολυμπιακή πωλήθηκε, αφού η διοίκησή της έκανε το παν για να τη γονατίσει και μετά, επειδή κόστιζε στους Ελληνες πολίτες, την πώλησαν ώστε μέσω του ανταγωνισμού να γίνουν όλα αυτά τα ωραία. Το αποτέλεσμα: οι ιδιωτικές εταιρείες τα βρήκαν, έχουμε μια εταιρεία πάλι, την οποία και πληρώνουν πάλι οι Ελληνες πολίτες μέσω των επιδοτήσεων για τις γραμμές. Μόνο που αυτήν τη φορά τα χρήματα πηγαίνουν κατευθείαν στις τσέπες κάποιων. Ωραίο;

Σήμερα, σε μια ιστορική περίοδο κρίσης που ξεκίνησε από τον χρηματοπιστωτικό τομέα, αντί να φτιάξουμε έναν δημόσιο πυλώνα που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου, συζητιέται η πώληση του ελέγχου του Δημοσίου σε ΑΤΕ και Τ.Τ. σε μια ιδιωτική τράπεζα που επιβιώνει με τα δικά μας χρήματα... Αυτό, όμως, το παραμύθι δεν θα έχει καλό τέλος.

Ανδρέας Καρίτζης, Μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ