Επίθεση του εκδοτικού κατεστημένου στα μπλογκς …

….με αφορμή ένα μη-μπλογκ και έναν μη-μπλογκερ

Κύριο θέμα σε όλες τις χθεσινές εφημερίδες ήταν το μπλογκ troktiko και ο δολοφονηθείς ιδρυτής και φερόμενος ως ιδιοκτήτης του Σωκράτης Γκιόλιας.

Με επικεφαλής την «Αυριανή», που κατά την προσφιλή τακτική της βλέπει «εκβιαστές και πράκτορες» πίσω και από τα μπλογκς, όλα τα έντυπα του κρατικοδίαιτου εκδοτικού κατεστημένου βάλουν εναντίον των μπλογκς, προετοιμάζοντας προφανώς το έδαφος για τις κατάλληλες κυβερνητικές επεμβάσεις.

Τι παρατηρούμε όμως: Όλα σχεδόν τα χθεσινά δημοσιεύματα όταν αναφέρονται σε «μπλογκς» δεν παραπέμπουν στις χιλιάδες των ανώνυμων και ανιδιοτελών μπλόγκερς και στα εκατομμύρια των αναγνωστών τους που δημιούργησαν μια πραγματικά νέα κατάσταση στην πληροφόρηση του λαού. Αλλά εστιάζουν την προσοχή τους στα ελάχιστα μπλογκς – παραρτήματα των μεγάλων και μικρών εκδοτικών συγκροτημάτων που χρησιμοποιούν την μπλογκόσφαιρα για να παίξουν τα παιχνιδάκια τους και να προωθήσουν τα συμφεροντάκια τους.

Με άλλα λόγια ο πόλεμος λάσπης που μαίνεται στην μπλογκόσφαιρα δεν οφείλεται ούτε στους μπλόγκερς, ούτε στην ανωνυμία του Διαδικτύου. Αλλά είναι αποτέλεσμα της σαπίλας του Τύπου και των ΜΜΕ που μετέφεραν εγκάθετοι του εκδοτικού κατεστημένου και στην μπλογκόσφαιρα.

Σε τελευταία ανάλυση, ο,τι και να ακουμπήσει..... αυτή η κρατικοδίαιτη διαπλοκή θα το βρομίσει.

Και επειδή πολλά υμνολόγια ακούσαμε και θα ακούσουμε και για το αλήστου μνήμης troktiko και για τον «ιδρυτή» του έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:

Από όσα διαβάσαμε αυτές τις ημέρες ο Σ. Γκιόλιας ήταν ειδικός συνεργάτης του μεγαλοεπιχειρηματία και «αιώνιου» αντιπάλου της Αυριανής και άλλων εκδοτικών συγκροτημάτων κ. Δ. Κοντομηνά. Ήταν επίσης διευθυντής του «Ράδιο Θέμα», επίσης αντιπάλου άλλων συγκροτημάτων.

Αυτές και μόνο οι ιδιότητες στερούν από τον ατυχή Γκιόλια τον χαρακτηρισμό «μπλόγκερ». Μπορεί να ήταν καλός, ή κακός δημοσιογράφος, ή οτιδήποτε άλλο, που δεν μας αφορά, αλλά μπλόγκερ ανεξάρτητος, αδέσμευτος και ανένταχτος δεν ήταν.

Όπως δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι κάνουν μπλόγκινγκ οι καλοπληρωμένες συντακτικές ομάδες που απασχολούνται παράλληλα σε εκδοτικά γραφεία.

Ο καθένας από τις χιλιάδες Έλληνες μπλόγκερς που βγάζει καθημερινά στο Διαδίκτυο τις αγωνίες και τα πάθη του, γνωρίζει, άλλωστε, ότι οι εκατοντάδες ημερήσιες αναρτήσεις και ο συνεχής αγώνας για την «πρωτιά» απαιτούν πολυάριθμα και πανάκριβα δημοσιογραφικά επιτελεία. Αυτό όμως δεν λέγεται blogging, τουλάχιστον με την έννοια που έχει καθιερωθεί παγκοσμίως. Λέγεται «παράλληλα με την ενασχόληση με την συνήθη δημοσιογραφία που δίδαξε και επέβαλε η κρατικοδίαιτη διαπλοκή κάνουμε και ένα μπλογκ για να ξεπλένουμε ανωνύμως όσα άπλυτα δεν μπορούμε ενυπόγραφα γιατί θα μας πάνε μέσα».

Είδαμε επίσης να χρεώνεται μετά θάνατον η ευθύνη για το troktiko στον ατυχή Γκιόλια. Πως λέγεται αυτό, το γνωρίζετε όλοι. Γιατί έγινε αυτό, ενώ τις πρώτες ώρες έλεγαν το αντίθετο, το αφήνουμε στην γόνιμη φαντασία σας. Όπως και τους λόγους για τους οποίους έκλεισε τελικά το troktiko. Αν όλα ήταν άσπιλα και αμόλυντα γιατί να κλείσει; Σταματάει ποτέ ο αγώνας και το πάθος για την αλήθεια;

Δεν θα ασχοληθούμε με τα υπόλοιπα που γράφονται τώρα που το troktiko δεν υπάρχει για να απαντήσει. Για τις σχέσεις με το Βατοπέδι και τα εκκλησιαστικά κυκλώματα, τα αθλητικά κυκλώματα και τα άλλα. Μας αφήνουν παγερά αδιάφορους. Πρέπει όμως να απασχολήσουν τους αναγνώστες του Διαδικτύου. Που έχουν πλέον όλα τα στοιχεία για να κρίνουν και να διαλέξουν. Θέλουν να είναι τυφλοί οπαδοί της δήθεν αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας του «κάπου πήγα – και βρήκαν κάποιον – που μου είπε να σας πω κάτι» που κατάντησε ένα κομμάτι της μπλογκόσφαιρας ένα μεγάλο “παραπολιτικό”;

Ή θα αναζητήσουν την αλήθεια στα πραγματικά μπλογκς;

Antinews.gr