Μήπως τελικά το αξίζουμε;

Στις 8 Ιουλίου 2010 η κυβέρνηση του “υπάρχουν λεφτά” νομοθέτησε την ανατροπή του ασφαλιστικού συστήματος και κατέστρεψε κυριολεκτικά την ζωή εκατομμυρίων Ελλήνων που άλλα θεωρούσαν δεδομένα και με άλλα, πολύ χειρότερα, βρέθηκαν στις 9 Ιουλίου. Η κυβέρνηση του “υπάρχουν λεφτά” έχει ήδη προκαλέσει καίρια τραύματα στον κορμό της ελληνικής κοινωνίας. Με σουλτανική λογική και διάθεση έχει βάναυσα περικόψει μισθούς και συντάξεις, προχωρά στην ολοκληρωτική καταστροφή της οικονομίας με την ψυχραιμία του εκτελεστή που θα ζήλευαν οι πρόσφατοι πρόγονοι της κυρίας Μέρκελ, και συγκρούεται άσφαιρα με τέρατα που η πολιτική παράταξη και “ιδεολογία” της δημιούργησαν, εξέθρεψαν και ισχυροποίησαν ως μέσα πολιτικής επικράτησης και παράνομου πλουτισμού ολιγάριθμων πολίτικο-κοινωνικών μειονοτήτων συγκεντρωμένων γύρω από “κέντρα εξουσίας”.
Η κυβέρνηση του κυρίου Παπανδρέου έχει έτσι χάσει προ πολλού κάθε έννοια νομιμοποίησης. Μεταξύ του άκρατου ενθουσιασμού της να επιβάλλει μέτρα σκληρότερα από εκείνα που......
απαιτούσε η “τρόικα” και του θεατρικού της κόπου και της άνευ προηγουμένου ψευδολογίας της, η κυβέρνηση των “σοσιαλιστών” μας έχει μετατεθεί ήδη στο μουσείο της Ιστορίας που αφιερώνεται αποκλειστικά σε όσους επενδύουν στην αποχαύνωση των “ψηφοφόρων,” υποκινούν κοινωνικά εγκλήματα, “ατύπως” σφετερίζονται τις “δημοκρατικές διαδικασίες” για να επιβάλουν υπόγειες δικτατορίες, και δέχονται “μνημόνια” για να σώσουν την πατρίδα τους δια της αυτοκτονίας.

Στην ροή βέβαια της Ιστορίας, ο κύριος Παπανδρέου και οι συν αυτώ δεν αποτελούν παρά υποσημειώσεις τυπωμένες με μικροσκοπικά τυπογραφικά στοιχεία. Στην ρέουσα όμως “καθημερινότητα” του σήμερα προκαλούν τον Αρμαγεδδών και συνθλίβουν τους πάντες και τα πάντα με την άνεση που τους προσφέρει ένα μακρύ παρελθόν και ένα παρόν απουσίας πραγματικής κοινωνικής αντίστασης.

Και εδώ ακριβώς ανακύπτει το ερώτημα που ξένοι παρατηρητές ήδη εκφράζουν: μπροστά σε μια τέτοια θεομηνία και καταστροφή, που είναι η λαοθάλασσα που θα “σκουπίσει” τόσο τους “σοσιαλιστές” μας, όσο και τον “μνημόνιο” κατευθείαν στην χωματερή τοξικών αποβλήτων;

Σε μια πόλη όπως η Αθήνα των 5 εκατομμυρίων κατοίκων που είναι οι πεντακόσιες χιλιάδες, οι εφτακόσιες χιλιάδες, το ένα εκατομμύριο διαδηλωτών μπροστά στο “κοινοβούλιον” με τις παλάμες ανοιχτές προς την κατεύθυνση του “ναού της δημοκρατίας”;

Που είναι οι δεκάδες χιλιάδες νοικοκυρές με τα κατσαρόλια τους να παίζουν την Σερενάτα για Άδεια Στομάχια στους εθνοπατέρες μας (και τις εθνομητέρες μας);

Που είναι μια καθιστική διαμαρτυρία εκατοντάδων χιλιάδων στο Σύνταγμα ενώ μέσα στο “ναό της δημοκρατίας” οι “σωτήρες” μας θα μας παραχώνουν βιαστικά σε τάφο χωρίς ταφόπλακα;

Το συλλαλητήριο για τις ταυτότητες του αείμνηστου Χριστόδουλου αποτελεί ακόμη νωπή ανάμνηση. Το πλήθος και το πάθος λοιπόν υπάρχουν. Γιατί όμως δεν έρχονται σήμερα στην επιφάνεια για να κλείσουν τον δρόμο σε κάτι που είναι απείρως πιο επικίνδυνο και καταστροφικό;

Μήπως τελικά είμαστε άξιοι της τύχης μας;

ΥΓ: Οι κουκουλοφόροι, η “επαναστατημένη νεολαία”, οι περιθωριακοί με τις Μολότωφ, και τα κομμουνιστικά στρατεύματα δεν αποτελούν κοινωνική αντίσταση.

Rieas

 http://www.aitolia.gr