Η Πολιτική Άνοιξη και ο μητσοτακισμός

Γράφει ο Πέτρος Χασάπης

Με αφορμή τις χθεσινές δηλώσεις του κ. Μαρκογιαννάκη σε διάφορα κανάλια, αλλά και άλλων διαφωνούντων με την εκλογή του Αντώνη Σαμαρά στη  ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, ανηκόντων στο παλιό κλίμα του Μητσοτακισμού, οι οποίοι ισχυρίζονται πάνω κάτω ότι, η Πολιτική Άνοιξη έχει καταλάβει τη Νέα Δημοκρατία, επισημαίνουμε τα εξής:

Είναι γνωστό ότι η Πολιτική Άνοιξη δημιουργήθηκε μετά τη διαφωνία ενός τμήματος της Νέας Δημοκρατίας με ότι εξέφραζε αυτό που λέγεται Μητσοτακισμός στην τότε Νέα Δημοκρατία γύρω από τα εθνικά και τα οικονομικά θέματα. Η λαϊκή ετυμηγορία που ακολούθησε και έπεσε βαριά εναντίον της τότε ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας, επιβεβαίωσε πλήρως τους ισχυρισμούς και τους φόβους των διαφωνούντων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήταν ο λαός αυτός ο οποίος έστειλε την τότε ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και όχι τα στελέχη που διαφωνούσαν.

Δεν πρέπει ακόμα να ξεχνάμε, όσο και αν ο Μητσοτακισμός θέλει να το βγάλει από τη μνήμη....
μας, ότι τα στελέχη της Πολιτικής Άνοιξης ήταν γηγενή στελέχη της τότε Νέας Δημοκρατίας που απλά διαφώνησαν με εισαχθείσες νοοτροπίες και πολιτικές απόψεις που δεν ταίριαζαν με την ιδεολογία, τον πατριωτισμό και τη φυσιογνωμία της Νέας Δημοκρατίας.

Αν λοιπόν σήμερα κάποια από αυτά τα παλιά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας κατέχουν και πάλι θέσεις στον κομματικό μηχανισμό της Νέας Δημοκρατίας, αυτό απλά είναι η επικράτηση των παλιών γηγενών στοιχείων του κοινωνικού φιλελευθερισμού ενάντια στα εισαχθέντα στοιχεία του νεοφιλελευθερισμού. Δεν πρέπει τέλος να ξεχνάμε ότι τα τελευταία αυτά στοιχεία του νεοφιλελευθερισμού κατείχαν εξέχουσες κυβερνητικές θέσεις στις τελευταίες κυβερνήσεις του κ. Καραμανλή και οδήγησαν τόσο τον ίδιο όσο και τη Νέα Δημοκρατία εδώ που την οδήγησαν, εκτός και αν και γι’ αυτό ευθύνονται τα στελέχη της Πολιτικής Άνοιξης και δεν το γνωρίζουμε.

Οι εσωκομματικές εκλογές της 29-11-2009, το γνωρίζουν άλλωστε όλοι, ήταν η ήττα του Μητσοτακισμού και η επικράτηση των γηγενών Νεοδημοκρατών. Αυτό είναι ένα υγιές αποτέλεσμα μιας δημοκρατικής διαδικασίας την οποία οφείλουν να σεβαστούν οι ηττημένοι μέχρι την επόμενη εσωκομματική αναμέτρηση. Αυτό απαιτεί η γνήσια δημοκρατία. Οι νικητές πρέπει να εφαρμόσουν την ιδεολογία και το πρόγραμμά τους, τα οποία άλλωστε επικυρώθηκαν από το πρόσφατο Συνέδριο. Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να αφεθεί ελεύθερος ο νέος αρχηγός να εφαρμόσει τις προτάσεις του;

Όμως, η με το έτσι θέλω απαίτηση συμμετοχής των ηττημένων σε κομματικά αξιώματα και διατήρηση των πολιτικών τους «κεκτημένων», καθώς και η με το έτσι θέλω επικράτηση της ηττημένης νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας τους δεν συνάδει με αποδοχή από μέρους τους στην πράξη του πρόσφατου εσωκομματικού δημοκρατικού εκλογικού αποτελέσματος.

Αν μάλιστα αυτή η απαίτηση σημαδεύεται και από αυτόνομες διασπαστικές κινήσεις και κομματικές απείθειες, αυτό θα πρέπει να οδηγήσει αμέσως σε καθαρισμό του κόμματος από τα στοιχεία αυτά.

Αυτοί οι οποίοι συμμετέχουν ελεύθερα σε μια δημοκρατική διαδικασία θα πρέπει και να σέβονται το δημοκρατικό αποτέλεσμα, διαφορετικά πρέπει να φεύγουν για να φτιάξουν τη δική τους "δημοκρατία".