Oι πολιτικοί, δεν είναι εδώ για να εκφράζουν τον μέσο όρο ούτε για να σύρονται από τις πλειοψηφίες. Aλίμονο. Tότε θα κάναμε μια καλή δημοσκόπηση για κάθε θέμα μικρό ή μεγάλο και θα είχαμε τις λύσεις. (Γιώργος Α. Παπανδρέου, ΚΛΙΚ 1999)
Λίγοι ηγέτες στον πλανήτη κατάφεραν να βρεθούν στη θέση της απόλυτης Ηγεμονίας ενός κράτους. Φαίνεται όμως πως ο δρόμος για την απόλυτη ηγεμονία είναι κοινός, απαιτεί τις ίδιες πρακτικές πέραν από ιδεοληψίες ή ταμπέλες. Η πορεία του Γιώργου Παπανδρέου θυμίζει ότι η επίτευξη της ολοκληρωτικής εξουσίας, περνάει από αυτό που ο Μουσολίνι όρισε ως “Φασισμό”.
Τρανταχτές ομοιότητες, στην ιδεολογία, μεθοδολογία και πορεία των δύο ανδρών, τόσο στο κυνήγι της εξουσίας όσο και στο σύστημα διακυβέρνησης (σύμφωνα πάντα με τα πρώτα δείγματα του ΓΑΠ). Παράλληλοι βίοι που αποδεικνύουν ότι είτε έξωθεν παράγοντες καθορίζουν την κατάληψη μίας ηγεμονίας ή εντέλει, η ολοκληρωτική εξουσία περνά από δοκιμασμένα μονοπάτια…
Γόνος σοσιαλιστή αλλά και αναρχοσυνδικαλιστή ο Μπενίτο Μουσολίνι, είχε όμως πολύ στενή σχέση με τη μητέρα του. Ένθερμος σοσιαλιστής και ο ίδιος, έφυγε από την Ιταλία και περιηγήθηκε σε χώρες και πόλεις ως μετανάστης. Έκανε πολλές δουλειές όλο αυτό το διάστημα ακόμα και βαριές που φαίνεται να του άφησαν κάποια προβλήματα υγείας.
Κοινή λοιπόν η οικογενειακή πορεία, η μετανάστευση αλλά και οι ιδεολογικές καταβολές και των δύο μεγάλων αυτών προσωπικοτήτων. Σοσιαλιστικές οικογένειες, σοσιαλιστές και οι ίδιοι, μετανάστες από το τρυφερό της ηλικίας τους, κάνοντας σκληρές δουλειές για να επιβιώσουν. Ο Γιώργος Παπανδρέου αναφέρεται συχνά στις περιπέτειες του ως μετανάστης (δείγμα του πόσο τον επηρέασε), στις πολλές χώρες που άλλαξε, στις σκληρές δουλειές και μάλιστα στο πρόβλημα σκολίωσης που απεκόμισε από τη νεαρή του ηλικία...η συνέχεια στο Olympia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου