Όταν η πολιτική εξαφανίζεται από τον κοινωνικό ορίζοντα. Όταν ο λαός υποβαθμίζεται ως έννοια και δημοκρατική πραγματικότητα. Όταν το εθνικό συμφέρον υποχωρεί μπροστά στο συμφέρον του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος. Όταν η εξελισσόμενη διαδικασία πτώχευσης της Ελλάδας βαπτίζεται σωτηρία από την πτώχευση. Όταν ο τέταρτος δρόμος χαράσσεται με οδοστρωτήρα για να καταλήξει στο πολιτικό κενό. Τότε είναι βέβαιο ότι η χώρα ολόκληρη βιώνει την περιδίνηση εντός μιας χυδαίας πολιτικής κουλτούρας που καταλήγει στην μοιρολατρία, με τεχνοκρατικό όμως προσωπείο. Είναι η στιγμή που ζητείται και προπαγανδίζεται το «θαύμα», για την έξοδο μας από την κρίση, από αυτούς που πέτυχαν το απόλυτο …
θαύμα: την καταστροφή μιας χώρας και μιας κοινωνίας που είχε όλες τις δυνατότητες να πρωταγωνιστήσει στη Νέα Ευρώπη, μετά το 1990.
Τα θαύματα μας τελείωσαν! Για την ακρίβεια μόλις τελείωσαν, μαζί με τους καραγκιόζηδες θαυματοποιούς. «Θαύμα» θα μπορούσε να θεωρηθεί η μετεξέλιξη ενός κράτους της ευρωζώνης σε προβληματική, διεθνώς, επιχείρηση, με εξευτελισμένα ομόλογα και ανύπαρκτο κύρος, την οποία μάλιστα το καθεστώς κατεδαφίζει αυτή την περίοδο για να δομηθούν στη θέση της…η συνέχεια στον Ακτιβιστή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου