Παιχνίδια πολέμου-Το πραγματικό δράμα της 11ης Σεπτεμβρίου

 Του Γιώργου Σαρρή

Πέρασε κι αυτή η 11η Σεπτεμβρίου ίδια ολόιδια με όλες τις προηγούμενες.Αφιερώματα με τα άπειρα βίντεο από το τραγικό γεγονός, προσωπικές ιστορίες, μαρτυρίες Ελλήνων που το έζησαν και βέβαια ταινίες με όλους τους σχετικούς ηρωισμούς των Αμερικανών, άλλοτε βάσιμων και άλλοτε μαιμού, κατα τη συνήθεια των μέσων και όσων πρεσβευει η κατά Χόλλυγουντ "ενημέρωση".
Και βέβαια ποιός μπορεί να αμφισβητήσει την τραγικότητα εκείνης της μέρας που όλοι παρακολουθήσαμε παγωμένοι μπροστά στις οθόνες.
Για τις μέρες που ακολούθησαν όμως δεν άκουσα τίποτα.
Γιατί καλή η επέτειος "της μέρας που άλλαξε ο κόσμος", αλλά υπήρξαν και άλλες μέρες πονηρές στη συνέχεια.Γι αυτές καμμιά κουβέντα...

Αραγε η επέτειος ή τέλος πάντων η μέρα μνήμης για τους νεκρούς των πολέμων που ακολούθησαν πότε να είναι;Κι ήταν πολλοί, πάρα πολλοί οι νεκροί.
Μόνο στο Ιράκ, από την πλευρά των Αμερικανών σχεδόν 4500 στρατιώτες!Κι από την άλλη μεριά πραγματικό ποτάμι από αίμα.Γιατί πως αλλιώς να μιλήσεις για τους 600,000 νεκρούς (έρευνα του Lancet), από τους οποίους 106,000 με 150,000 άμαχος πληθυσμός.Και για τους 3,9 εκατομμύρια πρόσφυγες που γυρίζουν εδώ κι εκεί στον πλανήτη ψάχνοντας πατρίδα... τι να πείς;Αν ρίξουμε μια ματια γύρω πόσοι από αυτούς άραγε να κοιμούνται στα δικά μας πάρκα την ώρα που εμείς τους βρίζουμε μη μπορωντας να δούμε τον αληθινό φταίχτη;
Και στο Αφγανιστάν;Ας το αφήσω καλύτερα.Ποιός θέλει να διαβάζει νεκρολογίες;
Και στο φόντο 2 χώρες ερείπια με 2 λαούς χαμένους σε ένα χαος ανεξηγητο.
Ποιό να ήταν τελικά το πραγματικό δράμα της 11ης Σεπτεμβρίου;
Kαι ποιοί οι ήρωές του;