Το Σεπτέμβριο του 2009, ο Κώστας Καραμανλής θα θέλει να τον ξεχάσει για πάντα. Αφού προκήρυξε τις εκλογές, κόντρα σε όλα τα στελέχη του που του ζητούσαν να δώσει τη μάχη μέχρι την άνοιξη του 2010, έκανε κάτι ξένο προς το χαρακτήρα του: Ανέβηκε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης μυστικά, αργά το βράδυ της Παρασκευής, με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος. Κατέλυσε στο σπίτι της οδού Μητούδη, αντί του παραδοσιακού "Μακεδονία Παλλάς", ενώ έδωσε εντολή να μην γίνει καμία κινητοποίηση. Ο κόσμος της πόλης, που αλλιώς τον είχε συνηθίσει, εξεπλάγη! "Ο Καραμανλής ήρθε σαν τον κλέφτη!" σχολίαζαν οι φίλοι του οι ταξιτζήδες στις πιάτσες. Την επόμενη το βράδυ πήγε στο Βελλίδειο, εκφώνησε τη περίφημη ομιλία που προέβλεπε το "πάγωμα" μισθών και τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Μόλις ολοκληρώθηκε η εκφώνησή της, ο τότε υπουργός Οικονομίας Γιάννης Παπαθανασίου έσκυψε προς τη πλευρά του Προκόπη Παυλόπουλου και του ψιθύρισε: ....
"Τελειώσαμε!".
Το βράδυ της ήττας ο Καραμανλής πήγε στο Ζάππειο και έκανε σκυθρωπός τη δήλωση αποδοχής ήττας. Ήταν ψύχραιμος, αλλά η φωνή του "έσπασε" σ' ένα μόνο σημείο: Όταν είπε ότι διερρήχθη η σχέση εμπιστοσύνης του με τον κόσμο. Πιο πολύ και από την ήττα του στοίχισε αυτό: Ότι χιλιάδες Νεοδημοκράτες, που ψήφισαν τον Ράλλη, τον Αβέρωφ, τον Μητσοτάκη, τον Έβερτ, τον "αρνήθηκαν", σε σημείο που να μην καταφέρει να πιάσει ούτε το ιστορικό ποσοστό της παράταξης, το 38%. Ήταν μεγάλο χτύπημα για την υπερηφάνειά του. Ένα μήνα μετά τις εκλογές και ενώ είχε ήδη παραιτηθεί, ο Καραμανλής αποφάσισε να πάει στο προσυνέδριο της Θεσσαλονίκης. Παρέστη στις ομιλίες, άκουσε τον Σαμαρά, μίλησε με τον κόσμο που τον είχε πικράνει αλλά γενικώς έδειχνε απόμακρος. Μόλις τελείωσε από τις κομματικές του υποχρεώσεις, έκανε κάτι που άφησε τους συνεργάτες του άφωνους: Πήρε το υπηρεσιακό αυτοκίνητο, μόνος, και οδήγησε επί ώρες στους δρόμους της πόλης. Πέρασε έξω από τα στέκια του, πήγε στο σιδηροδρομικό σταθμό, στις γραμμές του οποίου καθόταν και έτρωγε λουκάνικα μαζί με τους εργαζόμενους ως υποψήφιος βουλευτής, ατένισε τον Θερμαϊκό.
Την περασμένη εβδομάδα που ανέβηκε στη ΔΕΘ, ο Καραμανλής άρχισε να πιάνει ξανά το νήμα της επαφής με το κόσμο. Αυτή τη φορά, η φρουρά του δεν τον προστάτευσε ούτε του άνοιγε δρόμο. Τον άφησε να γίνει ένα με τον κόσμο στα σκαλιά του Βελλίδειου. Ο Καραμανλής το απόλαυσε. Και όταν με δυσκολία μπήκε στο 4x4 που τον μεταφέρει, κάποιοι ορκίζονται ότι τον είδαν να δακρύζει ξανά...
"Τελειώσαμε!".
Το βράδυ της ήττας ο Καραμανλής πήγε στο Ζάππειο και έκανε σκυθρωπός τη δήλωση αποδοχής ήττας. Ήταν ψύχραιμος, αλλά η φωνή του "έσπασε" σ' ένα μόνο σημείο: Όταν είπε ότι διερρήχθη η σχέση εμπιστοσύνης του με τον κόσμο. Πιο πολύ και από την ήττα του στοίχισε αυτό: Ότι χιλιάδες Νεοδημοκράτες, που ψήφισαν τον Ράλλη, τον Αβέρωφ, τον Μητσοτάκη, τον Έβερτ, τον "αρνήθηκαν", σε σημείο που να μην καταφέρει να πιάσει ούτε το ιστορικό ποσοστό της παράταξης, το 38%. Ήταν μεγάλο χτύπημα για την υπερηφάνειά του. Ένα μήνα μετά τις εκλογές και ενώ είχε ήδη παραιτηθεί, ο Καραμανλής αποφάσισε να πάει στο προσυνέδριο της Θεσσαλονίκης. Παρέστη στις ομιλίες, άκουσε τον Σαμαρά, μίλησε με τον κόσμο που τον είχε πικράνει αλλά γενικώς έδειχνε απόμακρος. Μόλις τελείωσε από τις κομματικές του υποχρεώσεις, έκανε κάτι που άφησε τους συνεργάτες του άφωνους: Πήρε το υπηρεσιακό αυτοκίνητο, μόνος, και οδήγησε επί ώρες στους δρόμους της πόλης. Πέρασε έξω από τα στέκια του, πήγε στο σιδηροδρομικό σταθμό, στις γραμμές του οποίου καθόταν και έτρωγε λουκάνικα μαζί με τους εργαζόμενους ως υποψήφιος βουλευτής, ατένισε τον Θερμαϊκό.
Την περασμένη εβδομάδα που ανέβηκε στη ΔΕΘ, ο Καραμανλής άρχισε να πιάνει ξανά το νήμα της επαφής με το κόσμο. Αυτή τη φορά, η φρουρά του δεν τον προστάτευσε ούτε του άνοιγε δρόμο. Τον άφησε να γίνει ένα με τον κόσμο στα σκαλιά του Βελλίδειου. Ο Καραμανλής το απόλαυσε. Και όταν με δυσκολία μπήκε στο 4x4 που τον μεταφέρει, κάποιοι ορκίζονται ότι τον είδαν να δακρύζει ξανά...
1 σχόλιο:
Δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνει αυτό το δάκρυ κι αν όντως κύλισε αλλά τι σημασία έχει; Εμείς χύνουμε τόνους δάκρυα τα τελευταία χρόνια! Ποιός όμως ασχολήθηκε μαζί μας; Ποιος μίλησε για τα δικά μας δάκρυα; Παρέδωσε αμαχητί την πατρίδα μας σε έναν εχθρό. Προσωπικά δεν περίμενα τίποτα απολύτως από αυτό τον άνθρωπο και γι΄αυτό δεν ένοιωσα απογοητευμένη όπως οι ψηφοφόροι της ΝΔ. Μπορώ όμως να πω ότι στα μάτια αυτού του ανθρώπου δεν διέκρινα ούτε για μια στιγμή μίσος και χαιρεκακία για τον απλό λαό. Σε αντίθεση με το Jefrey
Δημοσίευση σχολίου