Εις υγείαν του Εφραίμ και του Χριστοφοράκου

Δύσκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς τι ακριβώς συμβαίνει με τις διάφορες Εξεταστικές Επιτροπές στις οποίες έχει διασκορπιστεί το σύνολο του κοινοβουλευτικού πολιτικού προσωπικού. Παρά το γεγονός ότι αυτές δημιουργήθηκαν εδώ και μήνες με την υπόσχεση ότι θα μπει επιτέλους «το μαχαίρι στο κόκαλο», όχι μόνο κάτι τέτοιο δεν συνέβη, αλλά το κλίμα σύγχυσης επιτείνεται μέρα με τη μέρα.
Συνεδρίασε και ξανασυνεδρίασε η Εξεταστική του Βατοπεδίου, χάθηκαν άπειρες εργατοώρες και πού καταλήξαμε; Ότι δεν εντοπίζεται ζημία του Δημοσίου και πρέπει να μας δώσει τα φώτα του ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής.
Άλλες τόσες εργατοώρες χάθηκαν στην Εξεταστική για το σκάνδαλο της Ζήμενς και πού καταλήξαμε; ....
Ότι το 8% του τζίρου της εταιρίας πήγαινε σε μίζες διοικητικών στελεχών και το 2% σε πολιτικούς. Αυτό, δηλαδή, που γνωρίζαμε από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε το σκάνδαλο. Και πού καταλήξαμε επίσης; Στην μη κλήτευση του πρώην πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, αν και επί δικής του κυβέρνησης, μετά το 1996, υπεγράφησαν οι περισσότερες και πλέον «ένοχες»
συμβάσεις με τη Ζήμενς – μεταξύ των οποίων και η αγορά τρένων που δεν χωρούσαν στις ράγες!

Έτσι, ο μεν κ. Καραμανλής θα αποστείλει υπόμνημα εκθέτοντας τα πολιτικά του επιχειρήματα – έτσι κι’ αλλιώς έχει παραδεχθεί ότι υποτίμησε την υπόθεση – ο δε κ. Σημίτης δεν θα ενοχληθεί καθόλου. Και όλο μαζί το πολιτικό μας προσωπικό θα πιει στην υγεία του Εφραίμ και του Χριστοφοράκου. Με τη σειρά τους, φαντάζομαι και οι τελευταίοι πίνουν τώρα εις υγείαν του πολιτικού μας προσωπικού.

Μπορούσε να συμβεί κάτι το διαφορετικό; Όχι βέβαια. Πρώτον, διότι οι βουλευτές ΔΕΝ είναι δικαστές. Δεύτερον, διότι οι βουλευτές ανήκουν σε κόμματα και οφείλουν να ακολουθούν την κομματική πειθαρχία, υποκύπτοντας στην εκάστοτε γραμμή που αυτά χαράσσουν.

Και τρίτον, διότι είτε για λόγους εντυπωσιασμού, είτε για λόγους πραγματικής άγνοιας των θεμάτων (θυμηθείτε τη φασαρία με τον Cabinet Man, που μεταφράστηκε ως «μέλος της κυβέρνησης», ενώ επρόκειτο για έναν απλό… ξυλουργό για τα ντουλάπια), όλα κινούνται μεταξύ της κομματικής νομιμοφροσύνης και του τραγέλαφου.

Σοφία Βούλτεψη