Είναι καιρός να επιλέξουμε ανάμεσα στην Προεδρευόμενη και στην Προεδρική Δημοκρατία ;

Με αφορμή το φαινόμενο της αποχής και της λευκής ψήφου στην πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση ο συντάκτης του άρθρου καταλήγει στο συμπέρασμα ότι απαιτείται πλήρης αναμόρφωση του πολιτικού μας συστήματος .Τα Γιατί …(ερωτήματα) που θέτει προς τα πολιτικά κόμματα (σύστημα) είναι πολλά και καυτά και αξίζει να τα διαβάσετε και ο κάθε αναγνώστης ας τα επεξεργαστεί και ας προσθέσει και τυχόν δικά του αν συμφωνεί ώστε το αίτημα της αλλαγής να καταστεί ισχυρότερο(αίτημα πολλών) ή να τα απορρίψει αν διαφωνεί με τη προσέγγιση του άρθρου αλλά και του ιστολογίου που το προσυπογράφουμε.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αποχή – Λευκή ψήφος.

Του Αθανασίου Κοσσιώρη*

Συνεχίζει να απασχολεί τους πολιτικούς αναλυτές το μέγεθος της αποχής και της λευκής ψήφου κατά τις πρόσφατες εκλογές, που ξεπέρασε το μισό πληθυσμό της χώρας. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι το υψηλό αυτό ποσοστό εκφράζει την αποδοκιμασία του συλλήβδην προς όλο το πολιτικό σύστημα της Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας το οποίο θεωρεί υπεύθυνο για την κατάντια της χώρας.

Τα υφιστάμενα κόμματα μπορούν να ανακτήσουν τη χαμένη αξιοπιστία τους όταν.....
αναγνωρίσουν τα σφάλματά τους. Όταν πολεμήσουν για να αλλάξουν τα πραγματικά αίτια που οδήγησαν τον κόσμο να μην πιστεύει και να μην έχει εμπιστοσύνη στα κόμματα. Ας δούμε μερικά πράγματα που βλέπουν οι ψηφοφόροι ως «αιτία» για την απαξία που εκφράζουν για τους πολιτικούς.

Ο κάθε πολίτης βλέπει ότι τα κόμματα έχουν καταργήσει κάθε έννοια δημοκρατίας, ενώ φέρονται ότι κόπτονται γι αυτή.

Υπάρχει δημοκρατική λειτουργία των κομμάτων; Υπάρχει οικονομικός έλεγχος των δαπανών τους; Πού είναι το συνταγματικό αξίωμα ότι όλοι οι έλληνες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο; Γιατί ακόμα ισχύει ο απαράδεκτος νόμος «περί ευθύνης υπουργών» (που στην ουσία καταλήγει στην ανευθυνότητα των υπουργών);

Γιατί έχει καταργηθεί η διάκριση των εξουσιών (Νομοθετική – Εκτελεστική – Δικαστική); Γιατί το εκάστοτε ευρισκόμενο στην εξουσία κόμμα «έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι»; Ας μας βρουν ένα (αριθμός 1) νόμο που πέρασε στη Βουλή με πρόταση της αντιπολίτευσης τα τελευταία 40 χρόνια!

Γιατί δεν έχουν ψηφίσει ακόμη το νόμο για το εθνικό συμβούλιο εξωτερικής πολιτικής που προβλέπει το σύνταγμα από το 1975; Περιμένουμε να έχουμε και άλλα Ίμια; Να ξαναδούμε την οικτρή αντιμετώπιση αμφισβήτησης εδάφους της ελληνικής επικράτειας με κάποια κυβέρνηση που θα είναι τότε στα πράγματα, παίζοντας, ως θίασος, το «απόψε αυτοσχεδιάζουμε»;

Γιατί είμαστε η μοναδική χώρα της Ευρώπης όπου η Αστυνομία είναι ο σάκος του μποξ; Γιατί θεωρείται φυσιολογικό να δέρνουν οι διαδηλωτές την Αστυνομία; Πώς φθάσαμε στο σημείο ό,τι και να κάνει ο αστυνομικός να βρίσκει το μπελά του;

Γιατί τα πανεπιστήμια κατάντησαν θύλακες παρανομίας, με το πρόσχημα του ασύλου και κουμάντο κάνουν ακραίες συμμορίες, εκβιάζοντας καθηγητές και πρυτάνεις;

Γιατί κάθε χρόνο αισθανόμαστε ηλίθιοι με το να μας λένε οι πολιτικοί τα οικονομικά τους και να μη μαθαίνουμε ποτέ «πώς» τα απέκτησαν; Γιατί δε ρωτάει κανείς το «πόθεν»; Παλαιότερα οι πολιτικοί έμπαιναν στην πολιτική πλούσιοι και έφευγαν φτωχοί ή λιγότερο πλούσιοι. Σήμερα πώς να δικαιολογήσει ο απλός έλληνας, που δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα, τον τάδε πολιτικό που έχει τόσα ακίνητα, λογαριασμούς,off shore και διαβίωση μεγιστάνα; Πώς τα απέκτησε αυτά; Με τους μισθούς του;

Γιατί δεν σταματάει η προσφυγή σε εκλογές πριν ολοκληρωθεί η 4ετία; Όταν ένα κόμμα ψηφίζεται για να κυβερνήσει, ψηφίζεται για να κυβερνήσει 4 χρόνια και να εφαρμόσει το πρόγραμμά του, αυτό που υποσχέθηκε στο λαό προεκλογικά και για το οποίο πρόγραμμα ο λαός το επέλεξε. Η ψήφος αυτή είναι μια σύμβαση. Το κόμμα που πήρε την πλειοψηφία δεν έχει μόνο «δικαίωμα να κυβερνήσει», αλλά και «υποχρέωση να κυβερνήσει». Η ψήφος του εκλογικού σώματος δεν είναι πτητικό άρωμα που «ξεθυμαίνει», ώστε να χρειάζεται «νωπή» εντολή, λες και η παλαιά ξίνισε ή ξεθύμανε. Η εντολή έχει την ίδια δύναμη καθ’όλη τη διάρκεια της 4ετίας. Η προβλεπόμενη έκτακτη αυτή διαδικασία προβλεπόταν και στο Σύνταγμα του 1952, αλλά προβλέπεται και στο Σύνταγμα του 1975 «προκειμένου να αντιμετωπισθεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας».

Οι παλαιοί συνταγματολόγοι (Σγουρίτσας, Γεωργόπουλος, Μάνεσης,κλπ.) μας έλεγαν ότι η διάταξη αυτή αφορούσε περίπτωση πολέμου, γι’ αυτό και είναι στο κεφάλαιο του Συντάγματος που μιλάει για τον Ανώτατο Άρχοντα και όχι στο κεφάλαιο για την εκλογή βουλευτών.(Σήμερα μάλιστα με την περικοπή όλων των αρμοδιοτήτων του Ανωτάτου Άρχοντος, με τις αλλεπάλληλες τροποποιήσεις, έχει ιδιαίτερη σημασία η εφαρμογή της).

Το πόσο τα κόμματα εκμεταλλεύτηκαν τη διάταξη αυτή δε λέγεται. Από τις 13 εκλογικές αναμετρήσεις που έγιναν από το 1974 μέχρι σήμερα οι 8 προκηρύχθηκαν με την έκτακτη αυτή διαδικασία. Όταν ένα κόμμα που κυβερνούσε «τα εύρισκε σκούρα» ή το timing ήταν ευνοϊκό,η εξεύρεση της δικαιολογίας ήταν εύκολη: «εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας»!..

Είναι καιρός να σταματήσει επιτέλους αυτή η καραμέλα. Όχι να λέμε ότι «στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα» και να κάνουμε εκλογές για να ρίξουμε τα βάρη στο λαό και έτσι να αποφύγουμε τις ευθύνες μας. Η εκάστοτε εκλεγμένη κυβέρνηση όχι μόνο δικαιούται αλλά και υποχρεούται να κυβερνήσει. Και να λογοδοτήσει στο τέλος της 4ετίας. Αυτό επιβάλλει η Δημοκρατία. Αν ο εκάστοτε πρωθυπουργός δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, να παραιτηθεί και να μην ασχοληθεί ξανά με την πολιτική. Όπως θα έπρεπε να μην του επιτρέπεται να ασχοληθεί πέραν από δύο 4ετίες.

Αυτά είναι μερικά από τα πράγματα που έχουν κάνει τον κόσμο να μην πιστεύει στους πολιτικούς. Δημοσιεύτηκαν μετά τις εκλογές απόψεις νέων για την αποχή (Καθημερινή 21-11-10). Σταχυολογώ: «.. συνειδητοποίησα ότι η κατάσταση στη χώρα μας είναι απαράδεκτη και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να την αλλάξω».. «.. δεν εμπιστεύομαι τους πολιτικούς και τα κόμματα» .. «.. η αποχή είναι απολύτως συνειδητή επιλογή. Κανένας δε με πείθει».. «.. τα πρόσωπα αλλάζουν, αλλά η κατάσταση μένει ίδια. Η αποχή συμβόλιζε την αγανάκτησή μου».. «.. όσοι ψηφίζουν έχουν κάτι να περιμένουν, εξυπηρετούν πελατειακές σχέσεις. Πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα θέλει να διορισθεί ή να περιμένει ένα ρουσφέτι από έναν πολιτικό. Δεν χρειάζεται να φθάσεις στα 50 σου για να αποδοκιμάσεις το σύστημα. Το μόνο με το οποίο απορώ είναι πώς έπειτα από τέτοια αποχή βγήκαν οι πολιτικοί και ζητωκραύγαζαν – όλοι ανεξαιρέτως».. « οι περισσότεροι από εμάς που απείχαμε απλώς δεν αντέχουμε άλλο ούτε τη διαφθορά του συστήματος ούτε το ίδιο το σύστημα»…

Οι πολιτικοί μας, τα κόμματα, έχουν αυτή τη στιγμή ίσως την καλύτερη ευκαιρία. Να μη την αφήσουν να πάει χαμένη. Πρέπει να αλλάξει το θεσμικό πλαίσιο διακυβέρνησης της χώρας. Το υπάρχον Σύστημα δεν μπορεί να συνεχισθεί άλλο. Χρειάζεται να αναθεωρηθεί το Σύνταγμά μας με Συντακτική Βουλή. Ας αποφασίσουν ώστε η επόμενη Βουλή να έχει αυτή τη δυνατότητα. Είναι καιρός να επιλέξουμε ανάμεσα στην Προεδρευόμενη και στην Προεδρική Δημοκρατία.


* Ο Αθανάσιος Κοσσιώρης είναι

Επίτιμος Α΄ Αντιπρόεδρος Αναθεωρητικού Δικαστηρίου

http://tonoikaipnevmata.wordpress.com/