Που βρίσκεται ο Έλληνας πολίτης σε αυτό το θέατρο σκιών; Μπροστά ή πίσω από τον μπερντέ;
Θα ήταν πιστεύω κάπως αφυπνιστικό, να ρίχναμε μια ματιά στο παρελθόν και να αναρωτιόμασταν ειλικρινά αν έχει αλλάξει τίποτα σ’ αυτόν τον τόπο. Πριν εκατό και πλέον χρόνια, ο λεγόμενος σύγχρονος Αριστοφάνης, ο Γιώργος Σουρής, έγραφε για τον Ρωμιό:
Στὸν καφενὲ ἀπ᾿ ἔξω σὰν μπέης ξαπλωμένος,
τοῦ ἥλιου τὶς ἀκτῖνες ἀχόρταγα ρουφῶ,
καὶ στῶν ἐφημερίδων τὰ νέα βυθισμένος,
κανέναν δὲν κοιτάζω, κανέναν δὲν ψηφῶ.
Σὲ μία καρέκλα τὅνα ποδάρι μου τεντώνω,
τὸ ἄλλο σὲ μίαν ἄλλη, κι ὀλίγο παρεκεῖ
ἀφήνω τὸ καπέλο, καὶ ἀρχινῶ μὲ τόνο
τοὺς ὑπουργοὺς νὰ βρίζω καὶ τὴν πολιτική.
Ψυχή μου! τί λιακάδα! τί οὐρανὸς ! τί φύσις !
ἀχνίζει ἐμπροστά μου ὁ καϊμακλῆς καφές,
κι ἐγὼ κατεμπνευσμένος γιὰ ὅλα φέρνω κρίσεις,
καὶ μόνος μου τὶς βρίσκω μεγάλες καὶ σοφές.
Βρίζω Ἐγγλέζους, Ρώσους, καὶ ὅποιους ἄλλους θέλω,
καὶ στρίβω τὸ μουστάκι μ᾿ ἀγέρωχο πολύ,
καὶ μέσα στὸ θυμό μου κατὰ διαόλου στέλλω
τὸν ἴδιον ἑαυτό μου, καὶ γίνομαι σκυλί.
Φέρνω τὸν νοῦν στὸν Διάκο καὶ εἰς τὸν Καραΐσκο,
κατενθουσιασμένος τὰ γένια μου μαδῶ,
τὸν Ἕλληνα εἰς ὅλα ἀνώτερο τὸν βρίσκω,
κι ἀπάνω στὴν καρέκλα χαρούμενος πηδῶ.
Τὴν φίλη μας Εὐρώπη μὲ πέντε φασκελώνω,
ἀπάνω στὸ τραπέζι τὸν γρόθο μου κτυπῶ…
Ἐχύθη ὁ καφές μου, τὰ ροῦχα μου λερώνω,
κι ὅσες βλαστήμιες ξέρω ἀρχίζω νὰ τὶς πῶ.
Δεν μοιάζει η περιγραφή αυτή κάπως οικεία; Και εντούτοις, η πλειονότητα αυτών που ζουν σήμερα στη χώρα που γέννησε την κριτική σκέψη, τη φιλοσοφία, ακόμα και την …πολιτική, δεν είναι παρά τα δισέγγονα, ίσως ακόμη και τα τρισέγγονα εκείνης της γενιάς που περιγράφει ο Σουρής, και εντούτοις! «Τα ίδια Παντελάκι μου… τα ίδια Παντελή μου» θα έλεγε αν ζούσε σήμερα…
Τι συμβαίνει τελικά; Πρόκειται για μια νοοτροπία που την έχουμε κληρονομήσει και την κουβαλάμε στο DNA μας (μαζί με τα γονίδια των …αρχαίων) ή μήπως έχει να κάνει με κάτι που ίσως μοιάζει …συνομωσιολογικό; Δηλαδή, ίσως κάποια συγκεκριμένη μέθοδο ΑΠΟΒΛΑΚΩΣΗΣ; Γιατί δεν μπορεί όλοι οι άλλοι λαοί να έχουν «εκτοξευθεί» εκατό και πλέον χρόνια μπροστά και οι Έλληνες να βρίσκονται ακόμη στον ίδιο παρονομαστή… Σίγουρα κάτι άλλο συμβαίνει…
Δεν μπορεί, για την δολοφονία ενός 16χρονου -επί Καραμανλή- να καίγεται η Αθήνα και με την εν ψυχρώ δολοφονία τριών (συν ένα αγέννητο) ανθρώπων (Marfin) -επί καθεστώς ΠΑΣΟΚ- να μη …κουνιέται φύλλο. Δεν μπορεί να κινητοποιούνται 1,5 εκατ. σχεδόν Έλληνες πριν 17 χρόνια για την υπόθεση του ονόματος «Μακεδονία» και τώρα να εκλέγεται Δήμαρχος στη Θεσσαλονίκη, που δεν του καίγεται καρφάκι για το πώς θα ονομαστούν τα Σκόπια. Δεν μπορεί να κάνουν μουσουλμάνοι κατάληψη στα Προπύλαια, μια ημέρα πριν τις 17 Νοέμβρη (!), και να μην ακούγονται παρά μόνο κάποιες ασθενικές φωνές από τον κύκλο των «γνωστών άγνωστων» ιδεολόγων, που το μόνο βήμα που τους παρέχεται, είναι αυτό που υφάρπαξαν μόνοι τους, δηλαδή το διαδίκτυο.
Κάτι συμβαίνει λοιπόν με αυτόν τον τόπο και με τους ανθρώπους που ζουν εδώ!
Η λογική εξήγηση που μπορεί να δώσει κάποιος, είναι, πως ή μας ταΐζουν μεθοδικά κουτόχορτο ή πάσχουμε αθεράπευτα από τη χρόνια ασθένεια του …πέρα βρέχει.
Είτε συμβαίνει το ένα πάντως είτε το άλλο, αυτό που παραμένει γεγονός, είναι: ΠΩΣ Ο ΝΕΟΕΛΛΗΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΡΟΙΔΟ!!!
Ναι! Είμαστε κορόιδα, διότι αυτά που ζούμε σήμερα δεν συμβαίνουν στο Μπουρούντι ή στην …Λαπωνία. Συμβαίνουν εδώ, στο σπίτι μας… Δεν τα βλέπουμε στις ειδήσεις, αλλά στη …τσέπη μας, στους δρόμους έξω από το σπίτι μας, στις γειτονιές μας!
Και τι κάνουμε;
Ψυχή μου! τί λιακάδα! τί οὐρανὸς ! τί φύσις !
ἀχνίζει ἐμπροστά μου ὁ καϊμακλῆς καφές,
κι ἐγὼ κατεμπνευσμένος γιὰ ὅλα φέρνω κρίσεις,
καὶ μόνος μου τὶς βρίσκω μεγάλες καὶ σοφές.
Άρα δεν είναι ο Ρωμιός μπροστά από τον μπερντέ… είναι μάλλον πίσω… και μάλιστα σε ρόλο πρωταγωνιστή!
Alkimosarchive
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου