Μου άρεσε η ομιλία της Ντόρας σήμερα στην Παγκρήτιο ή κάτι τέτοιο. Κι απ’ ότι είδα από ηλικίες, μιλάμε για βετεράνους της απαγωγής του στρατηγού Κράϊπε.
Άκουσα ότι μερικοί σύντεκνοι με τις κατσούνες ήρθανε από το λιμάνι και χαθήκανε στου Παπάγου. Ρωτούσανε το δρόμο για το ζήπεδο του Μπαντμιτόνε.
Παρεμπιπτόντως ανακοίνωσε στους κοντοχωριανούς, τους συμμαθητές της και τα βαφτιστήρια του μπαμπά την ίδρυση της νέας οικογενειακής εταιρείας – κόμματος. Εν προκειμένω πρόκειται για μονοπρόσωπη ΕΠΕ.
Οπότε πρέπει κι εγώ να τηρήσω την υπόσχεση μου και να στείλω ως συνεισφορά τα 29 Ευρώ κι 11 λεπτά, εις ανάμνησιν της αποφράδος 29/11 κι ένα κινέζικο μπρίκι, εις περίπτωσιν που τα ‘παιξε η γερμανική καφετιέρα. Α, ο λόγος του άντρα, είναι λόγος.
Ήταν ολοφάνερη η αγωνία της, αφού να φανταστείτε φόρεσε ότι βρήκε και βγήκε. Aυτομπιζαρίστηκε δε, ερήμην, τρεις (3) φορές.
Πάντως, αδέρφια, αυτό που έγινε, είναι πρωτοφανές, κατάλυση της έννομης τάξης σε...
ζωντανή μετάδοση. Διότι, κύριοι, σ’ αυτή τη χώρα το να πουλάς αλίπαστα και κατεψυγμένα για φρέσκα είναι αγορανομική παράβασις.
Πρωτόμπαρκοι, η Ντόρα, ο Κιλτίδης, ο Μαρκογιαννάκης κι οι ιδέες του…Μάνου; Ήταν ένα μικρό καράβι…Ήταν βεβαίως-βεβαίως κι ο Μαυρίκης εκεί. Φαντάζομαι ως ειδικός στις τηλ-επικοινωνίες με τον λαό και το υπερπέραν.
Όσα έλεγε είχαν την φρεσκάδα και τη ζωντάνια που ‘χει το μάτι της ρέγκας στη λαδόκολλα, πριν την πλύνεις από τ’ αλάτι. Κι η ρέγκα είναι ρέγκα, αδέρφια. Παστή και ψόφια μήνες ή και χρόνια.
Τέτοιο νταλκά που ‘χει να γίνει σώνει και καλά Πρόεδρος, θα πήγαινε ακόμη και στη συνέλευση της Ενώσεως Εθνικοφρόνων Αρβυλοποιών. Το ξανάπαμε, υπήρχε πράγματι η Ένωση, μην ρωτάτε. Το ‘χα δει μαθητής στον τηλεφωνικό κατάλογο, όταν τα τηλέφωνα στην Αθήνα ήταν εξαψήφια κι η Ντόρα διαμόρφωνε τις «φρέσκες» ιδέες της.
Άλλαξε, λέει, άλλαξε και βγήκε να μιλήσει στους «συμμάχους». Έτσι τους έλεγε. Συγγνώμη αλλά δεν της είπανε ότι ο πόλεμος τελείωσε; Ο Σκυλακάκης που είναι και ταξιδεμένος έπρεπε να την έχει ενημερώσει, ότι η Καγκελαρία έπεσε και ο Αδόλφος ηττήθηκε.
Λοιπόν, παίδες, ας πούμε και δυο κουβέντες σοβαρές.
Η Ντόρα Μπακογιάννη είναι ότι πιο συστημικό και παλαιοκομματικό υπάρχει. Μπορεί να φτιασιδώνει τον λόγο της αλλά το περιεχόμενο του, όπως και η πολιτική της διαδρομή έχουν την αληθινή φάτσα του Ντόριαν Γκρέϋ.
Ήκμασε ως επαγγελματίας πολιτικός σε όλη την παρακμή της τελευταίας εικοσιπενταετίας. Επίτιμος «μέτοχος» στο πρώτο τραπέζι πίστα του MEGA.
Έζησε σε ένα πολιτικό θερμοκήπιο, προστατευόμενη των συγκροτημάτων και περίμενε πάνω στο κλαρί την ήττα Καραμανλή για να φορέσει το στέμμα.
Ηττήθηκε κατά κράτος από τον Αντώνη στην ανοιχτή κοινωνία. Μόλις βγήκε στο φως και τον καθαρό αέρα, μόλις άφησε πίσω της τις κομματικές κάμαρες, όλα τα επικοινωνιακά της ψιμύθια γίνανε μια μουτζούρα.
Ο Λαός την απέρριψε.
Όπως όμως όλα τα κακομαθημένα πλουσιόπαιδα, δεν ξέρει να χάνει.
Τώρα με τις πολιτικές πλάτες συγκεκριμένων συγκροτημάτων προσπαθεί να συγκροτήσει σε σχήμα τα βαφτιστήρια, τους κολλητούς και όλους εν γένει τους πολιτικούς της «πελάτες», ώστε να «εκδικηθεί» την Νέα Δημοκρατία, τον Αντώνη κι άν καταφέρει να μπει στην Βουλή, να γίνει κι επισήμως, φόρα παρτίδα, δεκανίκι του Παπανδρέου, μαζί με τον ευέλικτο κι εύκαμπτο Πρόεδρα, τον Φώτη και την λοιπή συμμαχία των προθύμων. Έδωσε ήδη εξετάσεις στις αυτοδιοικητικές εκλογές και το ΠΑΣΟΚ την προήγαγε με τη βάση για την προθυμία της.
Τα καθεστωτικά ΜΜΕ που έδιναν κάποτε 18% στον Τσίπρα και προμόταραν μέχρι κορεσμού τον Καρατζαφέρη και τον Άδωνι, ήδη μιλάνε για …τριώροφο. Σαν να λέμε ο Ολυμπιακός Πειραιώς στον ένα όροφο και στους άλλους δύο η Θύελλα κι ο Αετός Κορυδαλλού. Μέρος του συστήματος, θες από πείσμα, θες από ανεξόφλητα «γραμμάτια», θα επιμείνει για λίγο, μπας και τους βγει, να ποντάρει στον …Αστραχάν, το πρώτο κόμμα εν Ελλάδι που γεννήθηκε από πίκα. Ζοχαδιακός νεοφιλευθερισμός με σήμα την ελιά και άρωμα σαλαμούρας. Φρέσκο πράμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου