Μια διεστραμμένη σκέψη για το μέλλον των δημοσίων υπαλλήλων.

Πολλοί, αυτή την εποχή, αρέσκονται σε σενάρια και μελλοντολογίες σχετικά με το τι θα μας βρει από εδώ και πέρα και κυρίως τι θα συμβεί με τον τεράστιο και δαπανηρό δημόσιο τομέα, καθώς και τι θα γίνει με το μέλλον των δημοσίων υπαλλήλων. Εμείς όμως θα ξεφύγουμε από απλές κοινότυπες σκέψεις και θα αναζητήσουμε αντισυμβατικές, διεστραμμένες σκέψεις σχετικά με το μέλλον των δημοσίων υπαλλήλων.

Ένας διεστραμμένος λοιπόν νους μπορεί να έκανε και την ακόλουθη σκέψη και σχεδιασμό...
Τι έχω; Έχω έναν δημόσιο τομέα πολύ δαπανηρό. Τι πρέπει να κάνω; Ή θα πρέπει να απολύσω κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες υπαλλήλους και να τους πετάξω στο δρόμο, οπότε θα κινδυνεύσω να πέσω από την εξουσία άμεσα, ή θα πρέπει να μειώσω τους μισθούς σε όλους χωρίς να τους απολύσω. Αυτό θα κάνω.
Όμως το όφελος από τη μείωση των μισθών θα είναι πενιχρό και κυρίως δεν μπορούν να μειωθούν καθόλου τα τεράστια λειτουργικά έξοδα, διατηρώντας έναν τόσο μεγάλο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων, έστω και με μισθούς πείνας.

Εκτός λοιπόν από τη μείωση του μισθού σε όλους, που θα πρέπει να γίνει σε πρώτη φάση, θα πρέπει στη συνέχεια να περάσω και σε μείωση προσωπικού. Εδώ όμως είναι το μεγάλο μου πρόβλημα. Δεδομένου ότι η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων είναι εκλογική μου πελατεία, η απόλυσή τους θα με απομακρύνει από την εξουσία. Άρα θα πρέπει να απολύσω, όχι από τη δική μου εκλογική πελατεία, αλλά από την εκλογική πελατεία των άλλων κομμάτων.

Πώς να το κάνω όμως αυτό, χωρίς να με πάρουν είδηση από την αρχή;
Α, θα μετατάξω τους δικούς μου σε υπηρεσίες και οργανισμούς που δεν πρόκειται να καταργηθούν, ενώ την εκλογική πελατεία των άλλων κομμάτων θα την αφήσω σε ΔΕΚΟ που πρόκειται να πωληθούν σε ιδιώτες ή θα την μετατάξω σε υπηρεσίες και οργανισμούς τους οποίους σκοπεύω να καταργήσω. Έτσι καταργούμενης της οργανικής θέσης, καταργείται με βάση το Σύνταγμα και η μονιμότητα του δημοσίου υπαλλήλου και φυσικά απολύεται (κάποιος μάλιστα το είχε πει αυτό).

Επομένως στο τέλος τι θα έχω;
Θα έχω έναν δημόσιο τομέα ο οποίος θα αποτελείται αποκλειστικά από τη δική μου εκλογική πελατεία, με χαμηλούς μισθούς, ώστε να τους έχω στην αναμονή για αυξήσεις και μια υπόλοιπη εξαθλιωμένη κοινωνία ανέργων ή δουλοπάροικων στον ιδιωτικό τομέα, εύκολη λεία στη δική μου «φιλάνθρωπη» προπαγάνδα και άρα στήριγμα στη δική μου μακροημέρευση στην εξουσία.

Φυσικά αυτό, όπως είπαμε, είναι μια δική μας διεστραμμένη σκέψη και δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.

http://hassapis-peter.blogspot.com/