Μπαρούφες της δεκαετίας του ’50 η οικονομική πολιτική Παπανδρέου – ΔΝΤ

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τη μαγική συνταγή που χρησιμοποιεί το ΔΝΤ σε κάθε χώρα που μπαίνει, επομένως και στην Ελλάδα. Η μαγική συνταγή συνίσταται στην υποτίμηση του νομίσματος η οποία εκ των πραγμάτων θα οδηγήσει σε μείωση των τιμών και έτσι η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας θα αυξηθεί προκειμένου να υπάρξει ανάπτυξη.

Σε χώρες δε που δε μπορούν να κάνουν υποτίμηση του νομίσματος, όπως τώρα στην Ελλάδα, επιλέγεται η λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση. Η εντολή της τρόικας στην κυβέρνηση ήταν αυτή ακριβώς: Κάντε μειώσεις στους μισθούς, να περιορισθεί το εργατικό κόστος ώστε να πέσουν και οι τιμές. Σε μια βιομηχανία π.χ. αν μειωθούν οι μισθοί των εργατών, θα μπορεί ο...
βιομήχανος να ρίξει τις τιμές ώστε ο εργάτης να αγοράσει τα προϊόντα σε χαμηλά επίπεδα και να κινηθεί η αγορά.

Αυτή λοιπόν την εσωτερική υποτίμηση επιχειρεί να περάσει στην ελληνική κοινωνία ο Γ. Παπανδρέου και η παρέα του, χωρίς μάλιστα να ακούει πιο λογικές φωνές και χωρίς να βλέπει παραδείγματα της αποτυχημένης συνταγής του ΔΝΤ.

Αλλωστε, στα της δεκαετίας του ’90 στην Αργεντινή το ίδιο πήγε να γίνει και τελικά βγήκε ο κόσμος με τις κατσαρόλες στο δρόμο.

Είναι επομένως η λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση μια μπαρούφα της δεκαετίας του ’50 και του ’60 και ουδεμία σχέση έχει με τη σημερινή οικονομική πραγματικότητα. Διότι, έτσι όπως είναι στημένη η οικονομία σήμερα στην Ελλάδα, δε φταίει το εργατικό κόστος για την ύφεση στην οικονομία ή για τα προβλήματα που μπορεί να έχουν οι επιχειρήσεις. Και με το να μειώνεις τους μισθούς δε κάνεις τίποτε άλλο από το να γονατίζεις την κοινωνία και να σου γυρίζει μπούμερανγκ.

Ας μας απαντήσει η κυβέρνηση που μειώνει τους μισθούς σε δημόσιο και ΔΕΚΟ και παίρνει σειρά ο ιδιωτικός τομέας:

1. Πώς θα καλύψει το τεράστιο κενό στο εμπόριο; Δε θα λείψουν από την αγορά τα χρήματα που κόβονται από τους μισθωτούς; Δε θα κλείσουν κι άλλα μαγαζιά, επομένως θα αυξηθεί η ανεργία;
2. Οι απώλειες για τα ταμεία από τη μείωση των μισθών και κατ’ εξακολούθηση της μείωση των εισφορών είναι τεράστιες. Την ίδια στιγμή δηλαδή που η κυβέρνησης έφερε ένα σκληρότατο ασφαλιστικό νόμο για να «σώσει» δήθεν το σύστημα, με το να μειώνει το εργατικό κόστος ουσιαστικά σκάβει το λάκκο του ασφαλιστικού.
3. Αν πράγματι για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας αρκεί μόνο η μείωση του εργατικού κόστους, τότε γιατί στο… Ιράκ και το Πακιστάν που είναι χαμηλά οι μισθοί είναι και η ανταγωνιστικότητα στο ναδίρ.

Επομένως, είναι εύκολη λύση το να κόβουμε μισθούς αντί να πάμε σε άλλες μορφές αύξησης της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης.

Θέλεις επενδύσεις; Τότε μείωσε την πανάκριβη και πληρωμένη κάτω από το τραπέζι γραφειοκρατία σου. Μείωσε τους φόρους ώστε να φέρεις επενδυτές από το εξωτερικό, δώσε κατευθύνσεις για απορρόφηση του ΕΣΠΑ που λιμνάζει, βρές χρήματα για έργα, και μη μειώνεις το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Και φυσικά, κόψε μέρος από το τόσο σπάταλο κράτος.

Μόνο έτσι θα σωθούν οι μισθοί και θα πάρει μπροστά η ανάπτυξη. Με την εσωτερική υποτίμηση απλά φτάνεις πιο κοντά στη χρεοκοπία αφού από έναν φτωχό λαό μην περιμένεις ούτε δαπάνες αγορών, ούτε αισιοδοξία για το μέλλον, ούτε κίνητρο για να αγωνιστεί για κάτι μεγάλο.

Αυτοί που επιμένουν στην εσωτερική υποτίμηση το μόνο που κάνουν είναι να παίζουν τα παιχνίδια των μεγάλων συμφερόντων που τόσα χρόνια «παντελόνιασαν» δισεκατομμύρια και τώρα καλούνται να βάλουν λίγα χρήματα στο οικοδόμημά τους αλλά αντιθέτως αρνούνται και προχωρούν σε μειώσεις προσωπικού. Ετσι και οι ίδιοι θα διατηρήσουν τη δύναμή τους και δε θα δώσουν λογαριασμό σε κανέναν..

Τι κάνει η κυβέρνηση; Κωφεύει και κερδίζει χρόνο. Δεν είναι όμως έτσι. Ο χρόνος μας μετράει αντίστροφα για τη χρεοκοπία μας.

Antinews.gr