« Αν το προλεταριάτο της Ευρώπης γινόταν ανίσχυρο για καμιά εικοσαριά χρόνια, αν ο σημερινός πόλεμος τελείωνε με νίκες σαν τις ναπολεόντειες και με την υποδούλωση μιας σειράς βιώσιμων εθνικών κρατών, αν ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός (ο ιαπωνικός και ο αμερικάνικος κατά πρώτο λόγο) διατηρούνταν επίσης καμιά εικοσαριά χρόνια χωρίς να περάσει στο σοσιαλισμό, λογουχάρη ύστερα από ένα ιαπωνοαμερικανικό πόλεμο, τότε θα ήταν δυνατός ένας μεγάλος εθνικός πόλεμος στην Ευρώπη. Αυτό θα σήμαινε γύρισμα της Ευρώπης προς τα πίσω
για αρκετές δεκαετίες. Αυτό είναι απίθανο. Δεν είναι όμως αδύνατο, γιατί είναι....
αντιδιαλεκτικό, αντιεπιστημονικό και θεωρητικά όχι σωστό να φαντάζεται κανείς ότι η παγκόσμια ιστορία τραβάει ομαλά και κανονικά προς τα μπρος, χωρίς να κάνει κάποτε γιγάντια άλματα προς τα πίσω» («Για την μπροσούρα του Γιούνιους», Ιούλης 1916).
Το σχολιάζαμε και εμείς το 2000 στο άρθρο μας»: «Εκσυγχρονισμός ή ολίσθημα στη βαρβαρότητα»:
«ΚΙ ΑΥΤΟ ακριβώς το άλμα προς τα πίσω είναι η φοβερή απειλή που βρίσκεται σήμερα μπροστά μας: Η απειλή μιας νέας εθνικής, θρησκευτικής και πολιτιστικής υποδούλωσης των λαών, με τη μορφή ενός παγκόσμιου Οργουελικού εφιάλτη…».
Αυτός ο Οργουελικός εφιάλτης ξεδιπλώνεται σήμερα μπροστά μας με ταχύτατους ρυθμούς.
Μεγάλες πλάτες βάλανε τα σοσιαλδημοκρατικά και τα κομμουνιστικά κόμματα με τις ποικίλες παραφυάδες τους.
Στα λόγια μπορεί, βεβαίως, να κατανάλωναν πλήθος καταγγελιών κατά του καπιταλιστικού εφιάλτη, αλλά στην πράξη προώθησαν, νομιμοποίησαν και επικύρωσαν όλα τα «στρατηγικά οχήματα» του πλανητικού ιμπεριαλισμού και των οργάνων του (Νέα Τάξη): «Ανοικτά σύνορα» (εισβολή και κατοχή της χώρας μας από τους λαθρομετανάστες), πολυπολιτισμικότητα, «αντιεθνικισμούς» και «αντιρατσισμούς», Ιθαγένειες, Καλλικράτηδες, αχαλίνωτη σπορά και καλλιέργεια εκλογικών αυταπατών και πολλά άλλα.
Έτσι αυτή η μεταλλαγμένη «αριστερά» αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο διάβρωσης, υπονόμευσης και ισοπέδωσης όλων των κοινωνικών (ταξικών), ιδεολογικών και πολιτικών ιστών των ιστορικών εθνικών κοινωνιών.
ΣΗΜΕΡΑ, πλέον, χωρίς κοινωνικές και πολιτικές αντιστάσεις (τα πάντα έχουν υπονομευτεί και διαλυθεί), χωρίς εθνικούς ιστούς και αρθρώσεις ΣΥΝΟΧΗΣ, η Νέα Τάξη επελαύνει και οδηγεί τις κοινωνίες στην ολοκληρωτική καταστροφή και στον κανιβαλισμό.
Και σήμερα όλα τα «αριστερά» ιερατεία και τα πολύχρωμα πολιτικά υποπροϊόντα τους συνεχίζουν το ίδιο τροπάριο: Από τη μια διαπιστώνουν απλώς και καταγγέλλουν στα λόγια τον εφιάλτη που ζούμε και από την άλλη προωθούν και αγωνίζονται πρακτικά για τη διάσωση αυτού του συστήματος που γέννησε και επέβαλε τον εφιάλτη.
Και αγωνίζεσαι για τη στήριξη και διάσωση του καθεστώτος όταν σπέρνεις και καλλιεργείς τις πάγιες αυταπάτες και τις μυθολογίες του καθεστώτος, όταν γίνεσαι ο πολιτικός εκφραστής των στρατηγικών ιδεολογημάτων του καθεστώτος, όταν αγωνίζεσαι να εγκλωβίσεις το λαό στις συμπληγάδες της εκλογικών εναλλαγών των κομμάτων (μέγιστη εκλογική απάτη), όταν δεν προωθείς ΠΡΑΚΤΙΚΑ την ανασυγκρότηση και αυτό-οργάνωση του λαϊκού κινήματος και τα όργανα της δικής του εξουσίας, όταν δεν κτυπάς ανελέητα τα όργανα των εκλογικών μεταπρατών
και εμπόρων…
Σήμερα περισσότερο από ποτέ πρέπει να ξεσκεπάζονται τα τεχνάσματα απάτης, ιδιαίτερα αυτά που εμφανίζονται με το κύρος των «ειδώλων» ή των «αρίστων» και τα οποία επιχειρούν να παροπλίσουν και να καταστρέψουν τις επαναστατικές ροπές των πατριωτικών ζυμώσεων.
Τέτοιο τέχνασμα ήταν και η ίδρυση του «Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών» του Μίκη.
Διαπιστώνει και καταγγέλλει ο Μίκης (πολύ όψιμα) γοερά και με μελοδραματικούς τόνους το νεοταξικό εφιάλτη (αυτό εξάλλου σήμερα το κάνουν πάρα πολλοί, αύριο θα το κάνουν και τα πράσινα λαμόγια), αλλά πολιτικά όχι μόνο στηρίζει αυτό που καταγγέλλει, αλλά προτείνει και μέτρα διάσωσης του συστήματος, του καθεστώτος δηλαδή που έφερε τη χώρα μας σε αυτή την κατάσταση.
Τρία μόνο συγκεκριμένα παραδείγματα:
α). Επανειλημμένα ο Μίκης προτείνει μια κυβέρνηση προσωπικοτήτων («αρίστων») η οποία θα βγάλει τη χώρα από την κρίση!!!
Δηλαδή όχι μόνο αποδέχεται και δεν αμφισβητεί στο ελάχιστο το σύστημα και το καθεστώς του που έχουν οδηγήσει ΣΥΝΟΛΙΚΑ την ανθρωπότητα στο χείλος της αβύσσου και την Ελλάδα σε κατοχή, αλλά προτείνει μια κυβέρνηση από τους «αρίστους» του συστήματος για να διαχειριστούν καλύτερα την ελληνική κρίση!!!
Προτείνει ο Μίκης ένα πιο ευφυή και δόλιο τρόπο εξαπάτησης του λαού, στο όνομα ενός αφηρημένου και κάλπικου πατριωτισμού.
β). Πιο σαφής και άκρως καθεστωτικός γίνεται ο Μίκης στο «Μνημόνιο» καταγγελίας (του καθεστώτος δήθεν) που εξέδωσε με την ταχυδακτυλουργική κατασκευή του «Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών».
Ζητά, εδώ, ο Μίκης μια «Εθνική Επιτροπή» η οποία θα διαπραγματευτεί με τις άλλες κυβερνήσεις το ελληνικό χρέος!!!
Χρειάζονται σχόλια;
Ζητά ο Μίκης μια «Εθνική Επιτροπή» του καθεστώτος (προφανώς «αρίστων») η οποία θα διαπραγματευτεί με τις κυβερνήσεις του «λάκκου των λεόντων» (ΕΕ και τα όργανά της): δηλαδή θα διαπραγματευτεί τη «σωτηρία» μας με τους δημίους μας!!!!!
γ). Το αποκορύφωμα του δόλιου δωσιλογισμού: Του δωσιλογισμού του επενδυμένου με ηχηρές καταγγελίες κατά του δωσιλογισμού και του εφιάλτη που βιώνουμε.
Ζητά ο Μίκης την «αξιοποίηση» (εκποίηση δηλαδή) μέρος της δημόσιας και εκκλησιαστικής περιουσίας για να εξοφληθεί το χρέος!!!!!!
Ζητά, εδώ, ο Μίκης, αυτό που ζητούν ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ οι κερδοσκοπικές διεθνείς μαφίες: Την εκποίηση της δημόσιας και Εκκλησιαστικής περιουσίας.
Η θέση αυτή περνάει ύπουλα και καλλιεργεί ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΑ αυτό που επί πολλά χρόνια αποτελεί ΣΤΟΧΟ της Νέας Τάξης: Το ξεπούλημα στα διεθνής μονοπώλια ή στο ελληνικό κράτος-προτεκτοράτο των μονοπωλίων της ΕΚΚΛΗΑΣΙΑΣΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ: Δηλαδή της ολοκληρωτικής υπονόμευσης της Ορθοδοξίας...
Θα χρησιμοποιηθεί η πτώχευση της χώρας μας για του ξεπούλημα της Ελλάδας και του Ορθόδοξου ιστού της!!!
Οι θέσεις του Μίκη προλειαίνουν το έδαφος με το «κύρος» των καταγγελιών κατά του εθνομηδενισμού…
Ο καθένας κρίνεται όχι από αυτά που καταγγέλλει ανέξοδα και δημαγωγικά, όχι από τις φορεσιές που φοράει και τα ωραία λόγια, αλλά από αυτά που προωθεί στην ΠΡΑΞΗ, από τις συγκεκριμένες πολιτικές του θέσεις…
Και κάτι τελευταίο: Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ακόμα και σε επίπεδο καταγγελιών και ωραίων λόγων ο Μίκης αφήνει στο απυρόβλητο το τεράστιο ζήτημα, το ζήτημα των ζητημάτων: Το λαθρομεταναστευτικό και τις τερατώδεις συνέπειές του.
Ο Μίκης στηρίζει την πολιτική της Νέας Τάξης σε αυτό το ζήτημα. Έχει την ίδια θέση που έχει το καθεστώς και τα «αριστερά» ιερατεία…
Προσκαλούμε, λοιπόν, και προκαλούμε τα ποικίλα θυμιατά του Μίκη να απαντήσουν ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ πάνω στις ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ πολιτικές θέσεις του Μίκη και του «άυλου» κινήματός του (άλλη σχιζοφρένεια) και να πάψουν να φιλοτεχνούν αγιογραφίες…
Ρεσάλτο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου