Τα χρόνια πέρασαν, ο ντιντής έγινε άξιο τέκνο του κράτους, πήρε εξουσίες, στήριξε την ελίτ και τις δομές. Ο Νικολάκης παρέμεινε ένας ευφυής μάστορας, που πήγαινε στο κράτος μόνο για να....
πληρώσει την εφορία του, μεγάλωνε τα παιδιά του με μαγκιά χωρίς να γλύψει κανέναν ντιντή, χωρίς να ζητιανέψει τίποτα από κανέναν.
Ο Ντιντής από την άλλη, μόνιμος οσφυοκάμπτης. Σε κάθε εξουσία. Γλύφτης των ναζί, έπειτα αντιστασιακός, αντικομμουνιστής, δοσίλογος και μετά αριστερός του πολυτεχνείου. Όπου πήγαινε το κράτος, εκεί αυτός.
“Ειναι αντάρτης χερρ ταγματάρχα! Είναι κομμουνιστής κυρ χωροφύλακα! Είναι εθνικιστής σύντροφε!”.
Ο χαρακτήρας μένει, οι προβιές αλλάζουν.
“Σύμφωνα με τον νόμο 34321/34 και 453213/56 του πολυχρονεμένου μας πασά, οι παπάδες δεν πρέπει να είναι εδώ! Παρακαλώ να γραφτεί στα πρακτικά (για να κάνω φιγούρα ότι είμαι πιστός φίλος της εξουσίας). Ζήτω η νομιμότητα, ζήτω το κράτος, ζήτω η εξουσία!”
Είπε ο Ντιντής ζητώντας να φύγει το κηρύκειο από την τελετή ορκωμοσίας των τοπικών αρχόντων. Που; ΣΤΗΝ ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ!
Άκου Ντιντή λοιπόν δυο λόγια από τον Νικολάκη που ρουφιάνευες μια ζωή στο κράτος. Το Νικολάκη που πήγαινε τα παιδιά του στο Μαίναλο όταν τα δικά σου πήγαιναν στις φιλιππινέζες. Το Νικολάκη τον “αντίχριστο” που έλεγε στα παιδιά του για τον Πάνα, τον Ερμή (Ερμείαν κήρυκαν θέμιν Θ’ ιεροσκόπων ανδρών), για την ανάσα του δάσους και τον παλμό της Γαίας…
Αυτό το κηρύκειο βλάκα Ντιντή, σηκώθηκε σ’ αυτά τα χώματα για να κηρύξει τον αγώνα ενάντια στο κράτος του πασά και των σουλτάνων. Εσύ τότε ήσουνα γουσουφάκι. Αυτό το κηρύκειο ορθώθηκε για ναο ορκίσει το Σεϊτάν Ασκέρ της Μικρασίας. Αυτό το κηρύκειο σηκώθηκε για να ευλογήσει τα όπλα της λευτεριάς. Αυτό το κηρύκειο σηκώθηκε για να ορκίσει τον Κολοκοτρώνη. Αυτό το κηρύκειο όρκισε τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά, τον Παλαιολόγο. Αυτό το κηρύκειο ορθωνόταν για να ευλογήσει τους Αρκάδες πριν τις Θερμοπύλες. Αυτό το κηρύκειο ορθωνόταν έναντι των αρχόντων για να τους θυμήσει ότι ΔΕΝ υπηρετούν το τομάρι, την τσέπη ή το αφεντικό τους, αλλά την πατρίδα. Την πατρώα Γη.
Αυτό το κηρύκειο ορθωνόταν πάντοτε για να ευλογήσει την υπέρβαση του ανθρώπου. Την τιμή, την θυσία, την αποθέωση μέσω του αγώνα.
Αυτό το κηρύκειο πολλοί προσπάθησαν να το κατεβάσουν. Από την περσική λαίλαπα, τους γότθους του Αλάριχου, τους εικονομάχους, τους οθωμανούς, τους ναζί, απ’ όλα τα αποβράσματα, τα μικρόβια που πέρασαν σ’ αυτά τα χώματα νομίζοντας ότι θα μείνουν. Και νομίζεις ΒΛΑΚΑ Ντιντή ότι θα το κατεβάσεις εσύ; ΕΣΥ Ο ΤΙΠΟΤΕΝΙΟΣ ΚΑΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙΣ;
Είσαι γελασμένος, γελοίε Ντιντή. Και στο λέει ένας “παγανιστής”, ένας “αντίχριστος”, που πάει στην εκκλησία για την παράδοση των πατέρων του. Για να κρατήσει αυτά που του άφησαν ενάντια στην λαίλαπα της εξουσίας. Από την Εκκλησία του Δήμου, στην Εκκλησιά του Προδρόμου. Και όπως ευλαβικά τιμούσε την Δέσποινα στην Λυκόσουρα, έτσι τιμά την Δέσποινα την Παναγιά. Έτσι μαζεύει το γκυ από τα έλατα στο Παλιοχώρι, όπως μαζεύει και τα βάγια πριν την ανάσταση. Και θα μάθει τα παιδιά του ελεύθερα να κρίνουν, αλλά πάντα να ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ. Να πιστεύουν ότι υπηρετούν κάτι ανώτερο, κάτι Ιερό. Και όχι το κράτος σας, την μηχανή σας.
Όσες Ρεπουσοδραγώνες και να τα ταϊσεις, όσοι Σημιτοτζέφρηδες και να περάσουν, υπήκοους δεν θα βρείτε να σας υπηρετήσουν. Μόνο Ντιντήδες.
Μέχρι το σάλπισμα… Αυτό που γκρεμίζει τους τυράννους.
Olympia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου