Οργή λαού, αδιαφορία πρωθυπουργού

Τεράστια ήταν η μαζικότητα της διαδήλωσης στην Αθήνα κατά τη διάρκεια της γενικής απεργίας της Τετάρτης. Εφάμιλλη του μεγαλειώδους συλλαλητηρίου της 5ης Μαΐου. Πάνω από εκατό χιλιάδες διαδηλωτές εκδήλωσαν την οργή τους απέναντι στην κυβερνητική πολιτική. Ηδη όμως από την προηγούμενη μέρα ο πρωθυπουργός είχε περάσει με άνεση από τη Βουλή το πολυνομοσχέδιο εξόντωσης των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ και λεηλασίας των μισθών των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα μέσω των επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας που δίνουν το δικαίωμα στον εργοδότη κάθε επιχείρησης να μειώνει όσο θέλει τις αποδοχές του κάθε υπαλλήλου του, μέχρι του σημείου συρρίκνωσης οποιουδήποτε μισθού στελέχους του ως το κατώτατο όριο των...
740 ευρώ που ορίζει η εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας.

Μόνο ένας όλος κι όλος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ο Βαγγέλης Παπαχρήστος, αντιστάθηκε και ψήφισε «όχι», διαγραφόμενος εν ριπή οφθαλμού, πριν καν γίνει η ψηφοφορία κατ’ άρθρο, ώστε να μη βρει μιμητές! Πανευτυχής πρέπει να αισθάνεται ο πρωθυπουργός για το γεγονός ότι δεν χρειάστηκε να καρατομήσει πολιτικά παρά έναν και μόνο βουλευτή του - κι αυτόν μάλιστα φίλο και στενότατο συνεργάτη του εδώ και δεκαπέντε σχεδόν χρόνια.

Κρίνοντας από το περιεχόμενο του νομοσχεδίου, κάποιος αφελής θα νόμιζε ότι θα εξεγείρονταν οι «σοσιαλιστικές» συνειδήσεις των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Αποδείχτηκε όμως ότι τα οφέλη και προνόμια της βουλευτικής έδρας είναι κατά πολύ βαρύτερα της «σοσιαλιστικής» ιδεολογίας των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Ο Γ. Παπανδρέου τώρα πλέον είναι απολύτως βέβαιος ότι δεν αντιμετωπίζει απολύτως κανέναν κίνδυνο από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του, όσο φυσικά παραμένει ο ίδιος ισχυρός. Αναμενόμενο είναι ως εκ τούτου να αυξηθεί η αλαζονική στάση του πρωθυπουργού απέναντι στους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος και δικαίως, δεδομένης της στάσης τους.

Εχει ήδη αποδειχθεί εμπράκτως άλλωστε ότι κανένας βουλευτής από καμιά συγκροτημένη ή θρυλούμενη ομάδα του ΠΑΣΟΚ -«προεδρικοί», «γεννηματικοί», «εκσυγχρονιστές», «βενιζελικοί», «παλαιοπασόκοι» κ.λπ.- δεν τόλμησε να ψηφίσει «όχι» ούτε στο Μνημόνιο ούτε σε οποιοδήποτε νομοσχέδιο λεηλασίας μισθών, συντάξεων, εργασιακών ή ασφαλιστικών δικαιωμάτων!

Σε καμιά από αυτές τις ομάδες δεν εντάσσονται ούτε η Σοφία Σακοράφα, ούτε ο Βασίλης Οικονόμου, ούτε ο Γιάννης Δημαράς, ούτε ο Βαγγέλης Παπαχρήστος - οι μόνοι τέσσερις που τόλμησαν να υψώσουν το ηθικό ανάστημά τους. Τέσσερις βουλευτές που εξεγέρθηκαν κάποια στιγμή οι συνειδήσεις τους είναι, όχι μέλη κάποιας φράξιας που διεκδικεί πρωτεύοντα ή καλύτερο ρόλο στη νομή της εξουσίας.

Αυτό το αποτυπώνει ανάγλυφα η όντως εξαιρετική δήλωση της Σοφίας Σακοράφα με αιτία το πολυνομοσχέδιο. «Μετατρέψατε τη Βουλή σε σωματείο - σφραγίδα. Αρνούμαι να σφραγίζω φιρμάνια του ΔΝΤ. Δεν είμαι υπάλληλος. Βουλευτής είμαι. Αρνούμαι να δεχτώ πρακτικές κατοχικού κοινοβουλίου όπου μιλούν οι εντολείς του ΔΝΤ και φιμώνονται οι εντολοδόχοι του ελληνικού λαού. Αρνούμαι να παρευρεθώ σε αυτή την παρωδία. Τούτες τις ώρες γράφεται Ιστορία. Ιστορία ενδοτισμού από τη μία, αλλά και αντίστασης από την άλλη» αναφέρει θαρραλέα μεταξύ άλλων.

Ο Γ. Παπανδρέου αδιαφορεί βάσιμα για κάποιες δηλώσεις βουλευτών του κόμματός του που αμφισβητούν για δημαγωγικούς λόγους την κυβερνητική πολιτική, από τη στιγμή που οι πραγματικές προθέσεις των δήθεν «αμφισβητιών» αποδεικνύονται εμπράκτως μέσω της πειθήνιας ψήφισης εκ μέρους τους οιουδήποτε κυβερνητικού νομοσχεδίου. Στον βαθμό που αυτή η πολιτική φαρσοκωμωδία στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ λειτουργεί ως θέατρο παραγωγής φραστικών άλλοθι για κάποιους βουλευτές που το έχουν ανάγκη και όχι ως ιδεολογικό εργαστήριο αμφισβήτησης της κυβερνητικής πολιτικής, ο πρωθυπουργός δεν έχει κανένα λόγο να δυσφορεί.

Το πραγματικό πρόβλημα του πρωθυπουργού είναι ότι η κοινωνία δεν συμπεριφέρεται καθόλου όπως οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.

Οι εργαζόμενοι έχουν σκύψει το κεφάλι, αλλά η απόγνωση και ο θυμός συσσωρεύονται στους κόλπους τους. Κανείς όμως δεν είναι βέβαιος ακόμη ότι αυτό θα ξεσπάσει σε μια τυφλή, καταστροφική οργή που θα απειλήσει να σαρώσει ό,τι βρει μπροστά της.

Γ.Δελάστικ Έθνος