Έναν χρόνο αργότερα δεν έχουμε γίνει σοφότεροι για το τι ακριβώς ήταν αυτή η «πράσινη ανάπτυξη». Σίγουρα δεν εννοούσαν την επένδυση του Κατάρ στον Αστακό, ούτε τη νομιμοποίηση των ημιυπαίθριων, ούτε τη δημιουργία της βιομηχανίας των πράσινων πιστοποιητικών για κάθε οικοδομή. Κάτι άλλο έπρεπε να είναι αυτή η περίφημη «πράσινη ανάπτυξη».
Λίγες εβδομάδες πριν την πτώση των ναζί, στη Γερμανία, το καθεστώς είχε αφήσει να κυκλοφορήσουν φήμες ότι δήθεν διέθετε μυστικά υπερόπλα που θα του επέτρεπαν να...
κερδίσει τον πόλεμο. Φυσικά, δεν υπήρχαν δράκοι που να βγάζουν φωτιές από το στόμα και να τρομάξουν έτσι τον εχθρό. Ήταν ένα παραμύθι λαϊκής κατανάλωσης.
Πολύ φοβόμαστε ότι κι η πράσινη ανάπτυξη του κ. Παπανδρέου ήταν ένα τρικ που χρησιμοποιήθηκε για να πειστεί ο κόσμος ότι αυτή η κυβέρνηση διέθετε όραμα για τη χώρα. Ότι είχε προτάσεις. Δυστυχώς, δεν υπήρχε σχέδιο. Ή καλύτερα, το μόνο σχέδιο που υπήρχε ήταν η κατάληψη της εξουσίας.
Η πράσινη ανάπτυξη θα μπορούσε πράγματι να είναι μία νέα αναπτυξιακή πρόταση για την Οικονομία. Όπως κι άλλες αξιόλογες προτάσεις θα μπορούσαν να προσφέρουν στην προσπάθεια της εξόδου από την κρίση. Αλλά οι προτάσεις αυτές χρειάζονται δουλειά. Δεν μπορούν να γίνονται στο πόδι. Κι αν έχουμε άδικο ας μας απαντήσουν: Τι έχουν κάνει μέχρι σήμερα;
Στη χώρα μας διαθέτουμε –ακόμη– αξιόλογους ανθρώπους που είναι σε θέση να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην πατρίδα τους. Στελέχη που έχουν βαθιά γνώση της αγοράς και μπορούν να καταρτίσουν αξιόπιστες αναπτυξιακές προτάσεις. Αρκεί κάποιος να τους βρει και να τους ζητήσει τη συνεργασία τους, τη βοήθειά τους. Εκτός κι αν νομίζουν ότι οι ιστορίες για «τα πράσινα άλογα» θα συνεχίσουν να πουλάνε στους φτωχούς ιθαγενείς...
Θανάσης Μαυρίδης - capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου