Τα… μεταλλαγμένα

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΤΩΡΑ που τέλειωσε η «περιπέτεια» και πριν αρχίσουν άλλες, να πάμε λίγο μακρύτερα τη σκέψη μας. Λέγαμε, λοιπόν, για τους αφέντες του κόσμου και τα σχέδιά τους. Τα δρομολόγησαν και δεν είναι αναγκαίο να προβλέπουν πάντα βόμβες φονικές, ΝΑΤΟικές και προπαντός… Αμερικανικές. Υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι που οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα, απλωμένο στο χρόνο και λιγότερο οδυνηρό.
ΔΥΟ αιώνες μετά τη βιομηχανική επανάσταση, δεν έπρεπε να υπάρχει πεινασμένος άνθρωπος στον πλανήτη. Ωστόσο, σήμερα...
που αυτός (ο πλανήτης) στροφάρει ομόρροπα με τις «αρχές» του καπιταλισμού και τα συμφέροντα των ολίγων, στρώνουν παιχνίδι αυτοί, σε βάρος των πολλών. Οι πολλοί «πρέπει» να πεινάσουν. Οι λαοί να ξεσηκωθούν με ελεγχόμενη την εξέγερσή τους κι όταν ο δείκτης πατήσει «κόκκινο», θα κατέβει ο από μηχανής θεός. Απ’ τον ουρανό που ‘ναι δικός τους κι απ’ τη γη που την ελέγχουν. Ποιοι; Οι Αμερικανοί. Με την επιστήμη τους ενισχυμένη με εισαγόμενους εγκεφάλους και με την αποκλειστική διάθεση των «προϊόντων» τους. Για να σωθούν τα πλήθη απ’ τον λιμό, πριν χαθούν από λοιμούς και καταποντισμούς.
ΣΕ έδαφος, λοιπόν, στρωμένο και λίγο πριν την εξέγερση των πεινασμένων, πέφτουν απ’ τον… ουρανό τα μεταλλαγμένα και γεμίζουν τα στομάχια. Με μια διαβάθμιση της πείνας, δεν ψάχνουν στα σκουπίδια για τροφή ρακένδυτοι, δεν χρησιμοποιούν ληγμένα φάρμακα. Χόρτασαν, λοιπόν, όλοι ψωμάκι και φαΐ κι ήταν τόσο απλό, φυσικό και ανώδυνο(;). Και βγαίνουν «καπάκι» οι Αμερικανοί που έσωσαν την ανθρωπότητα με τα δικά τους «προϊόντα» και τη διεθνή τους μέριμνα. Τέλος, οι βόμβες, ναι τα μεταλλαγμένα σαν αντίδοτο της πείνας των λαών και βλέπουμε… Με τα μυστικά της παρασκευής τους κλεισμένα ερμητικά σε φωριαμούς των παρασκευαστών, με χίλιους «εφευρέτες» πίσω τους και απέραντη τεχνολογία.
ΓΙΑ να υπάρχουν πλούσιοι «πρέπει» να υπάρχουν φτωχοί. Βουλιάζουν στα πλούτη βασιλιάδες και στα χρυσά δικτάτορες, γιατί υπάρχουν φτωχοί και πεινασμένοι. Βεζίρηδες κι απέναντί τους Χατζηαβάτηδες, πασάδες-καραγκιόζηδες. Υπάρχει Αφρική που πεινάει και Ανατολή που στενάζει, αλλά έχουν γνώση οι φύλακες. Με την κατάσταση οριακά για έκρηξη και με την επανάσταση απόλυτα ελεγχόμενη. Η Ελλάδα που σκέφτεται με την καρδιά και με τα «βάσανά» της και είναι μια λεπτομέρεια. Ένα σημείο στο παγκόσμιο σκηνικό, μια μικρή έγνοια για τους αφέντες που παίζουν σκάκι για τα μάτια, με την παρτίδα κερδισμένη.