Ο Ιερομόναχος Χριστόδουλος καταγγέλλει...Σεξ, μίζες, ζωή χλιδή...
Ακολουθεί συνέντευξη του στο κανάλι PLUS TV της Κύπρου,καθώς και επιστολή του στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο.
Επιστολή προς τον Παναγιώτατον Οικουμενικόν Πατριάρχην κκ Βαρθολομαίον. .....
11-1-2011
Παναγιώτατε, Ασπάζομαι τη δεξιάς σας μετά βαθυτάτου σεβασμού και υικής αφοσιώσεως. Είμαι ένας μοναχός της ιεράς μονής οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, με εικοσαετή και πλέον φιλότιμη διακονία μέσα σ αυτό το ιερό σκήνωμα στο οποίο με κάλεσε ο Θεός να διακονήσω την Αγίαν του Εκκλησία.
Άρχισα την μοναχική μου ζωή με αγνό ζήλο και αυτοθυσία προσφέροντας τα πάντα στον Θεό και στην μονή της μετανοίας μου, με σκοπό να αναπαύσω κατά το ζητούμενον από την κουράν μου Θεό και ανθρώπους.
Η μοναχική μου ζωή βάδιζε τον σκληρό και ανηφορικό δρόμο της άσκησης μέσα από ακάματο αγώνα για να ανταποκριθώ στα καθήκοντα μου και να έχω την ευλογία του γέροντα και τις ευχές όλων των πατέρων.
Συμμορφούμενος προς τις μοναχικές μου υποσχέσεις, το 1996 ζήτησα από το γέροντα της μονής μου ακρόαση για να του πω κάποιους λογισμούς μου και να του ζητήσω την συμβουλή του. Κατά την συνάντηση μας, του είπα ότι έχω τον λογισμό, αλλά και κάποια εσωτερική πληροφορία, ότι θα είμαι ο διάδοχος του στο ηγουμενικό αξίωμα και θα ήθελα να με συμβουλεύσει ως γέροντας, αν θεωρεί ότι αυτοί οι λογισμοί μου ήταν εκ Θεού, η μήπως ήσαν αποκυήματα της φαντασίας μου, η πλάνη του διαβόλου που επιβουλεύεται την σωτηρία μου. Αντί πατρικής συμβουλής, σε συνεννόηση με ιερομόναχο ιατρό της μονής μας, με οδήγησε σε έναν ψυχίατρο στον Πολύγυρο Χαλκιδικής και χωρίς να προηγηθεί ιατρική διάγνωση ότι πάσχω από κάποια ψυχική νόσο, με πειθανάγκασε δια της αδιακρίτου υπακοής μέσω του ιατρού της μονής μας να παίρνω ψυχοφάρμακα, από τα οποία κινδύνευσε να κλονιστεί η υγεία μου η οποία απεδείχθη εκ των υστέρων ότι δεν έπασχε από κανένα ψυχικό νόσημα!!! Μετά από μια εβδομάδα σταμάτησα από μόνος μου την λήψη ψυχοφαρμάκων, επέστρεψα στην μονή μου και συνέχισα την διακονία μου, χωρίς να προκαλέσω καμία παραβατική συμπεριφορά μέσα στην μονή.
Μέχρι το 2003 ποτέ δεν απασχόλησα την μονή μου πάλι με θέματα ψυχικής υγείας, ούτε προέκυψε θέμα νοσηλείας μου σε δημόσιο ψυχιατρείο. Αρχές του 2003 με αίσθημα ευθύνης αλλά και αποφασιστικότητας, κάνω μέσα στην μονή μου μια τριήμερη απεργία πείνας, υποβάλλοντας ενώπιον της αδελφότητας πρόταση μομφής κατά του γέροντα, διότι αδυνατούσε να ανταποκριθεί με πληρότητα στα καθήκοντα του λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας.
Ζητούσα την παραίτηση του και την διενέργεια εκλογών για την ανάδειξη νέου ηγούμενου, διότι προϊστάμενοι της μονής εκμεταλλευόμενοι την κακή κατάσταση της υγείας του γέροντα έκαναν κατάχρηση εξουσίας και οικειοποιούντο αρμοδιότητες που ανήκαν αποκλειστικά στην δικαιοδοσία του καθηγουμένου.
Αυτό το επιχείρημα ουδέποτε δεν μου το αμφισβήτησε κανένας προϊστάμενος αφού έχω στα χέρια μου ακόμη και έγγραφα τα οποία έχουν υπογραφεί από προιστάμενον της μονής και όχι από τον γέροντα στον οποίο ανήκει η αποκλειστική αρμοδιότητα της υπογραφής.
Ο γέροντας εδέχθη την παραίτηση του με ιδιόχειρη επιστολή που μου έστειλε στο κελί μου, ζήτησε να επικυρωθεί από την γεροντική σύναξη των προϊσταμένων, αλλά αρνούμενων αυτών να δεχθούν την υποβληθείσα παραίτηση του, ζήτησα ακρόαση από όλη την αδελφότητα. Στην γενομένη σύναξη της αδελφότητος ζήτησα και την παραίτηση δυο προϊσταμένων και ενός αδελφού της μόνης, οι οποίοι έχουν μέσα στην μονή διοικητικές θέσεις, κατηγορώντας τους για προσπάθεια να αποσπάσουν από μένα ανταλλάγματα, για ίδιον όφελος προκειμένου να μου δίνουν μαλλί με το οποίο έπλεκα κομποσχοίνια.
Στο παρελθόν ακόμη και ο γέροντας της μονής έγινε δωρολήπτης αποσπώντας μου 500 κομποσχοίνια για να μου δώσει ευλογία να μεταβώ στους Αγίους Τόπους για προσκυνηματικό ταξίδι.
Μετά την λήξη της συνάξεως και χωρίς να έχουν γίνει δεκτές οι εισηγήσεις μου για τις παραιτήσεις, αναχώρησα για το διακόνημα μου που ήμουνα κηπουρός, ημίσεια ώρα έξω από την μονή.
Εκεί ησυχάζων, εδέχθηκα επίσκεψη αυθημερόν από δυο αστυνομικούς των Καρεων, μου ζήτησαν να τους ακολουθήσω διότι όπως μου ανέφεραν υπήρχε εισαγγελική εντολή!!!
Τους ακολούθησα και όπως προκύπτει από έγγραφο το οποίο έχω στα χέρια μου, ο γέροντας και τα μέλη της γεροντικής συνάξεως, είχαν μεθοδεύσει με έγγραφο τους προς τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης την αναγκαστική νοσηλεία μου σε δημόσιο ψυχιατρείο, κάνοντας παραπλάνηση εισαγγελικής αρχής, ότι δήθεν πάσχω από οξεία ψυχωτική κατάσταση. Παρακάμπτοντας δε και τον σαφή κανονισμό ότι θα έπρεπε να είχαν συνυπογράψει τον εγκλεισμό μου σε ψυχιατρείο τουλάχιστον δυο κατά σάρκα συγγενείς μου.
Με αυτές τις μεθοδεύσεις του γέροντα και των δύο ιερομονάχων ιατρών, αυτοί, δημιουργούσαν μέσα στην μόνη ένα κλίμα ψυχιατρικής τρομοκρατίας, προκειμένου να καταστείλουν πιθανές καταγγελίες και άλλων μοναχών που θα ήθελαν να εκδηλώσουν την δυσαρέσκεια των για θέματα κακοδιαχείρισης ή ακόμη και κακοδιοίκησης.
Μέσα από το ψυχιατρείο ειδοποίησα τους δυο αδελφούς μου που διέμεναν στην Αθήνα και πριν προφθάσουν να έλθουν στην Θεσσαλονίκη, οι γιατροί του νοσοκομείου με την βοήθεια ιδιωτικής αστυνομίας, με καθήλωσαν σε κρεβάτι, μου έδεσαν το πόδι μου με ιμάντα και λουκέτα και άρχισαν να μου κάνουν ενέσεις, χωρίς να έχει προηγηθεί έκδοση ιατρικής διάγνωσης. Τα αδέλφια μου κατά την επίσκεψη τους στο νοσοκομείο, βλέποντας με σε αυτή την κατάσταση και αντιλαμβανόμενοι την μετά δόλου συνεργασία της μονής με τους ιατρούς του νοσοκομείου, μετά από μεγάλες προσπάθειες μου έκαναν εξαγωγή από το νοσοκομείο με δική τους ευθύνη και με προσήγαγαν σε δημόσιο ψυχίατρο της εμπιστοσύνης των.
Μετά από έναν μήνα παρακολούθησης της ψυχικής μου υγείας άπο τον ψυχίατρο, μου παρεδόθη ιατρική διάγνωση στην οποία υπέγραφε ότι δεν πάσχω από κανένα ψυχικό νόσημα. Προς επιβεβαίωση της ως άνω διάγνωσης, επισκέφθηκα πρόσφατα (11-05-2010) και έγκριτο ψυχίατρο στην Λευκωσία Κύπρου ο οποίος αφού με εξέτασε, εξέδωσε και αυτός ιατρικό πιστοποιητικό, στο οποίο αναφέρει ότι δεν πάσχω από κανένα ψυχικό νόσημα και ούτε χρήζω θεραπείας.
Κατόπιν τούτων τίθεται εν αμφιβόλω η νομιμότητα των αποφάσεων του γέροντα και των μελών της γεροντικής συνάξεως της μονής μου, επισείοντας μάλιστα και θέματα ποινικής έρευνας, για το κατά πόσον ήταν σύννομο να στέλνουν μοναχό σε ψυχιατρείο χωρίς να έχουν εκ των προτέρων στα χέρια των επίσημη διάγνωση ψυχιάτρων που να υπογράφουν με αίσθημα ιατρικής ευθύνης ότι πάσχω από κάποιο ψυχικό νόσημα που χρήζει θεραπείας. Μετά την διάγνωση του δημόσιου ψυχιάτρου ότι είμαι ψυχικά υγιής, επέστρεψα στην μονή μου και με μια θεάρεστη υπέρβαση μη αναζήτησης ποινικών ευθυνών, αναγνωριζόμενος από όλη την αδελφότητα ως άκρως αμνησίκακος, συνέχισα την διακονία μου στην μονή, αφήνοντας τον Θεό να αναζητήσει ευθύνες και να αποδώσει έκαστω κατά τα έργα αυτού.
Ο Θεός λοιπόν ως απροσωπόληπτος και δίκαιος κριτής, από εκείνης της χρονιάς και μέχρι σήμερα ( 10-01-2011), έχει καθίσει τον καθηγούμενο της μονής π. Γεώργιο Καψάνη, στο εδώλιο μιας αναπηρικής καρέκλας, φανερώνοντας δια της θείας του δικαιοσύνης την δολιότητα των ψυχιατρικών του μεθοδεύσεων απέναντι μου, καλώντας τον δε δια της παιδαγωγίας ταύτης σε ανάληψη της ευθύνης του επί των αποφάσεων του και την πλήρη δημόσια μετάνοια του ως οφείλει, γενόμενος υπόδειγμα ταπεινώσεως και μάρτυρας εκκλησιαστικής αγιότητος.
Τον επόμενο χρόνο 2004, ιερομόναχος ιατρός της μονής, με απείλησε με απέλαση, από την Μονή μου, απόντος του καθηγουμένου από την μονή.
Επειδή η απειλή είναι μέθοδος άσκησης ψυχολογικής βίας, κατέφυγα και πάλι σε απεργία πείνας, ζητώντας την παραίτηση του γέροντα, ο οποίος δεν είχε τον πλήρη έλεγχο των παραβατικών συμπεριφορών των προϊσταμένων, με αποτέλεσμα να επικρατεί μέσα στην μονή μια ιδιάζουσα ασυλία διοικητικής ασυδοσίας.
Σε γενομένη γεροντική σύναξη, με κάλεσαν και μου ζήτησαν εκβιαστικώς να διαλέξω, είτε την απέλαση μου από την μονή είτε την οικειοθελώς μετάβαση μου πάλι σε ψυχίατρο προκειμένου να μου χορηγηθούν ψυχοφάρμακα. Επέλεξα την μετάβαση μου σε ψυχίατρο και εξήλθα της μονής.
Παρέμεινα έξω μια εβδομάδα και χωρίς να έχω επισκεφθεί ψυχίατρο, επέστρεψα στην μονή παρόντος του ηγούμενου και δεν μου ζητήθηκε ευθύνη για το ότι δεν υπέκυψα στον εκβιασμό της γεροντικής συνάξεως να επισκεφθώ ψυχίατρο. Προφανώς ο γέροντας δεν συμφωνούσε με τις αποφάσεις της γεροντικής συνάξεως έχοντας υπ όψιν του την προ ενός έτους διάγνωση του ψυχιάτρου ότι δεν πάσχω από κάποια μορφή ψυχασθένειας.
Κατόπιν τούτων, συνέχισα και πάλι την διακονίαν μου μέσα στην μονή απρόσκοπτα. Το 2010 και κατά μήνα Μάρτιο ζήτησα πάλι από τον γέροντα να μου δώσει την άδεια να μιλήσω ενώπιον όλης της αδελφότητος και να ζητήσω την δημόσια καταγγελία κάθε αδελφού που θεωρούσε ότι έχω μέσα στην μονή παραβατική συμπεριφορά, προκειμένου να μου δοθεί η ευκαιρία να απολογηθώ ενώπιον όλων των πατέρων, δια να μην υπάρχουν γογγυσμοί και μεμψιμοιρίες από πιθανές διαστρεβλωμένες διαδόσεις ότι η διαγωγή μου διαταράσσει την ομαλή λειτουργία της αδελφότητος και την ειρηνική διαβίωση των πατέρων.
Αντιμετώπισα παραδόξως και χωρίς να συντρέχουν λόγοι, την οργή του γέροντα, την απειλή του ότι θα με καταρασθεί, ότι θα με εκδιώξει από την μονή και επικαλούμενος πάλι ψυχονευρωτικά θέματα, με παρέπεμπε σε μια ιδιάζουσα «θεραπεία» ζητώντας μου την αγία και μεγάλη τεσσαρακοστή να πίνω...γάλα!!!
Επειδή η εκκλησία μας διδάσκει ότι ανωτέρα πασών των αρετών είναι η διάκριση, δεν δέχθηκα να γίνω περίγελως γάλακτο-κωμικών «θεραπειών» και με ένα κείμενο που θα παραμείνει ιστορικό μνημείο μοναχικής ανδρείας και παρρησίας, του «δώρισα» αυτό για το οποίο με απειλούσε!!!
ΜΙΑ ΚΑΤΑΡΑ!!! Αφήνοντας και πάλι στον Θεό να επιλέξει ως δίκαιος κριτής αν η κατάρα θα αφορούσε τον ίδιον το καθηγούμενον ή εμένα, ο οποίος υποτίθεται ότι είχα συμπεριφορά άξια να γίνω αποδέκτης μιας κατάρας από το πνευματικό μου πατέρα. Την κατάρα την δημοσίευσα και άρχισε εναντίον μου ένας ανηλεής διωγμός.
Μου ζήτησαν να φύγω από την μονή, να περάσω την Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα έξω από το Άγιον Όρος και να επιστρέψω. Για πρώτη φορά σαν μοναχός έκανα Πάσχα έξω από το Άγιον Όρος και επέστρεψα.
Με κάλεσαν τότε στην γεροντική σύναξη για να λογοδοτήσω για την συμπεριφορά μου μέσα στην αδελφότητα, παρόντος του ηγουμενου στην μονή, αλλά απόντος από την σύναξη, αφήνοντας μου την απορία να διερωτώμαι πως μπορεί να ονομάζεται αυτή η σύναξη «γεροντική» απόντος του γέροντα. Μάλλον φάνταζε με σύναξη παρασυναγωγής, παρά με σύναξη γεροντικής απαρτίας.
Παρ όλα αυτά δέχτηκα να πληροφορήσω τους προϊσταμένους ότι η συμπεριφορά μου μέσα στην μονή ήταν ανάλογη με τις δικές τους μεθοδεύσεις να με «χειραχωγήσουν» με ψυχοφάρμακα, φέρνοντας τους προ των ευθυνών των απέναντι μου, οι οποίες ευθύνες των άγγιζαν τα όρια μιας δολοφονικής απόπειρας κατά της ζωής μου και της υγείας μου.
Κατόπιν της συνάξεως αυτής και απουσιάζοντος του γέροντα από τα τεκταινόμενα, με κάλεσαν και μου έδωσαν ένα «αναγκαστικό» απολυτήριο υπογεγραμμένο από προϊστάμενο της μονής, επιβεβαιώνοντας ενυπογράφως ότι η μονή λειτουργεί με δυο αρχές (τον γέροντα και την σύναξη των προϊστάμενων), με απόψεις εκ διαμέτρου αντίθετες μεταξύ των.
Φυσικά δεν δέχτηκα αυτό το απολυτήριο από έναν κλωνοποιημένον «ηγούμενο» και το επέστρεψα, αποδεχόμενοι οι προϊστάμενοι την φαυλότητα των, αφού απεδέχθησαν την επιστροφή του απολυτηρίου ως μη έγκυρο !!!. Βλέποντας λοιπόν οι προϊστάμενοι ότι ματαιοπονούν αν δεν υπογράψει ο γέροντας το απολυτήριο και ότι δεν νομιμοποιούνται να με εκδιώξουν από την μονή, άσκησαν αφόρητες πιέσεις στον γέροντα να υπογράψει αυτός νέο απολυτήριο.
Αυτές οι πληροφορίες περί εκβιασμού και πιέσεων προς τον γέροντα είναι τεκμηριωμένες από προϊστάμενο της μόνης του οποίου το όνομα δεν θα αποκαλύψω προς το παρόν, για ευνόητους λόγους, ο οποίος λόγω της θέσεως του παρακολουθούσε όλο το τραγικό παρασκήνιο.
Γνωρίζω πρόσωπα και γεγονότα, αλλά επιφυλάσσομαι να δώσω περισσότερες πληροφορίες εν ευθέτω χρόνο και κάτω από συνθήκες που θα εξασφαλίζουν την προστασία μαρτύρων. Τελικά υπέκυψε ο γέροντας στις πιέσεις συγκεκριμένων προσώπων, (οι οποίοι θα προτιμούσαν να ήμουνα σε έναν τάφο σιωπηρός, παρά να είμαι μια ζωντανή μαρτυρία καταγγελίας διοικητικών αλχημιών) και υπέγραψε «αναγκαστικό» απολυτήριο.
Ένα απολυτήριο υπογεγραμμένο από ένα γέροντα, που εκκρεμεί εις βάρος του μήνυση ενώπιον του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης από τον γράφοντα, για συκοφαντική δυσφήμηση μου ότι «πάσχω από ψυχασθένεια», στον πρώην νομάρχη Θεσσαλονίκης κυριον Παναγιώτη Ψωμιάδη.
Υπογράφει ένα απολυτήριο με πειθαρχικά παραπτώματα, τα οποία δεν έχουν τεκμηριωθεί δικαστικώς ή με άλλο τρόπο διότι δεν υπάρχει δεδικασμένη απόφαση δικαστηρίου που να με ενοχοποιεί. Και αν αλήθευαν οι κατηγορίες των, η ποινή της απέλασης μου θα ήταν δυσανάλογη του ισχυριζόμενου πειθαρχικού παραπτώματος. Με κάλεσε ο γέροντας, μου παρέδωσε το απολυτήριο, και μου δόθηκε διορία τριών ημερών να πάρω όλα τα υπάρχοντα μου από το κελί μου και να φύγω. Φυσικά σαν μεγαλόσχημος μοναχός που είμαι δεν εγκατέλειψα την μονή μου και παρέμεινα πιστός στις υποσχέσεις της κουράς μου. Παρέμεινα μέσα στη Μονή !!!.
Παραμονή της εκπνοής της διορίας για να αναχωρήσω από την μονή, έγγραψα ένα κείμενο μέσα στο οποίο περιέγραφα καταγγελίες μοναχού της μονής μας για θέματα ηθικά που αφορούσαν την ζωή της νεότητος του γέροντα, υποστηρίζοντας ο μοναχός αυτός ότι η ηθική ζωή του γέροντα δεν είναι αδιάβλητη και ως εκ τούτου ο γέροντας είναι άτομο εκβιαζόμενο από τους γνώστες των κρυφών πεπραγμένων του. Παρέδωσα το κείμενο αυτό στον γέροντα και την γεροντική σύναξη και ζήτησα την διαλεύκανση της υποθέσεως.
Αντί τούτου την επομένη ημέρα με κάλεσαν προϊστάμενοι και με συνοδεία αστυνομικών με ανέβασαν στο κελί μου μέσα στο οποίο έζησα μια εικοσαετία και μπροστά στα μάτια μου εισέβαλαν μέσα και μου αφαίρεσαν όλα τα υπάρχοντα μου καταληστεύοντας με ως θηρία ανήμερα, φυγαδεύοντας τα υπάρχοντα μου σε άγνωστη σε μένα τοποθεσία των Καρεών.
Οι δε αστυνομικοί είχαν εντολή να με συνοδεύσουν εκτός των ορίων της μονής, ως και εγένετο. Παναγιώτατε, Αιτούμαι από την Υμετέρα Αγιότητα την διαβεβαίωση όπως τεθώ υπό την ποιμαντική προστασία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αφού πρώτα τύχω ενδελεχούς ακροάσεως από Επίσκοπον του Πατριαρχείου, ο όποιος θα διαμεσολαβήσει δια την αποκατάσταση μου στην μονή από την οποία αδίκως εκδιώχθην.
Μετά βαθυτάτου σεβασμού Ασπάζομαι την δεξιάς σας
Μοναχός Χριστόδουλος Γρηγοριάτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου