Παρακυβέρνηση ο... λευκός οίκος!

Με στρατιά γραμματέων και... εποπτών, που γύρευε πόσα θα παίρνουν...

Στην τελική ευθεία προς τις κάλπες

Ουσιαστικά με την κίνησή του να συγκροτήσει έναν... α λα Ελλάδα «Λευκό Οίκο» ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου για άλλη μια φορά –πολλοστή– στη διάρκεια της θητείας του παρακάμπτει τα συνταγματικά και θεσμικά κατοχυρωμένα όργανα, τα οποία αντλούν την ισχύ τους έτσι κι αλλιώς απ' τη λαϊκή ψήφο, και προσφεύγει –για άλλη μια φορά...– σε μηχανισμούς ιδιοκτησιακούς, μηχανισμούς που έχουν τον ίδιο ως αποκλειστικό σημείο αναφοράς.

Πρόκειται ουσιαστικά για τη συγκρότηση μιας παρακυβέρνησης παρά τω πρωθυπουργώ, που περιθωριοποιεί τα άλλα κυβερνητικά αλλά και κομματικά όργανα, τα καταργεί στην...
πραγματικότητα, καπελώνει τους υπουργούς, που πλέον θα εκτελούν εντολές, και μεταφέρει στον... «Λευκό Οίκο» κάθε εξουσία.

Φαίνεται ότι αυτή η μορφή διακυβέρνησης, ηγεμονική, είναι στο πολιτικό DNA του Γιώργου. Τα ίδια είχαν συμβεί με αυθαίρετο διορισμό συμβούλων και παρασυμβούλων, Ελλήνων και αλλοδαπών, για τους οποίους ο ελληνικός λαός δεν γνωρίζει ούτε τι ρόλο ακριβώς έχουν, ούτε πόσο αμείβονται, ούτε γενικά τίποτα άλλο.
Τα ίδια περίπου με το σχήμα υπό τον Γιάννη Ραγκούση, μετά τον ανασχηματισμό του περασμένου Σεπτέμβρη, το οποίο πάντως ελάχιστα έχει λειτουργήσει.
Τώρα καθιστά υπερυπουργό τη γραμματέα του Ρεγγίνα Βάρτζελη, άνθρωπο της απολύτου εμπιστοσύνης του και επί χρόνια διευθύντρια του ιδιαίτερου γραφείου του, υπό τη διεύθυνση της οποίας θα λειτουργούν περί τα 150 άτομα, ένας παρακυβερνητικός μηχανισμός.
Το ότι συγκροτεί ένα όργανο γραφειοκρατικό, υδροκέφαλο, είναι ίσως το λιγότερο.
Αλλά αποτελεί πρόκληση, σε καιρούς χαλεπούς, σε καιρούς που ο λαός δοκιμάζεται σκληρά και δεν μπορεί να τα φέρει βόλτα, να διορίζεται στρατός ολόκληρος έμμισθων συμβούλων, με μισθούς βεβαίως που δεν θα έχουν σχέση με τους μισθούς πείνας των εργαζόμενων, αυτούς που έχουν επιβάλει ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση του Μνημονίου.
Και φυσικά μια τέτοια πρωτοβουλία σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να γεφυρώσει το χάσμα που έχει ήδη δημιουργηθεί μεταξύ του Μαξίμου και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, μεταξύ του Μαξίμου και του ελληνικού λαού, μεταξύ του πρωθυπουργού κι όσων τον εμπιστεύτηκαν και τον ψήφισαν.
Ούτε... ρεκτιφιέ δεν χωράει...
Σχετικά με τις πρόωρες εκλογές υποστηρίζεται από σοβαρούς παρατηρητές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που κινούνται μακράν της εξουσίας, ότι έχουμε πλέον μπει στην τελική ευθεία και οι πιθανότητες για εκλογές μέχρι τον Ιούνιο είναι πολύ μεγάλες και ισχυρές...
Αυτό που διερωτώνται είναι αν θα αντέξει η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός ως τότε...
Είναι τέτοια η... φωτιά που έχει ανάψει, που ούτε... ρεκτιφιέ δεν χωράει, τονίζουν χαρακτηριστικά, θέλοντας να δώσουν τη διάσταση του προβλήματος σε συνδυασμό με τις αντιδράσεις των πολιτών.
Προτάσεις για πρόωρες εκλογές έχουν κατατεθεί στον πρωθυπουργό. Και μάλιστα από συνεργάτες του επιτελείου του.
Βεβαίως και οι σχετικές προτάσεις δεν τον αφήνουν αδιάφορο. Τις συζητά, τις βλέπει. Αλλά αποφάσεις δεν έχουν ληφθεί ακόμα.
Πολλά, πάρα πολλά θα εξαρτηθούν και απ' το τι θα γίνει το κρίσιμο πρώτο δίμηνο του 2011.
Όπως σημειώνουμε παραπάνω, οι προτάσεις για προσφυγή στις κάλπες δεν εξαντλούνται στη διεξαγωγή τους μέχρι τις 4 Απρίλη, οπότε λήγει το 18μηνο της λίστας.
Υπάρχουν και προτάσεις σύμφωνα με τις οποίες εκλογές μπορεί να γίνουν μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού, τον Ιούνιο. Όσοι τις εισηγούνται εκτιμούν ότι απ' το φθινόπωρο και μετά η κατάσταση δεν θα μπορεί να ελέγχεται πια απ' την κυβέρνηση.
Βεβαίως οι δύο χρονικές περίοδοι σχετίζονται και με το αν οι εκλογές θα πραγματοποιηθούν με λίστα ή σταυρό.
Και επ' αυτών οι απόψεις διίστανται. Στους υποστηρικτές της λίστας, οι οποίοι προβάλλουν το γνωστό επιχείρημα του πλήρους ελέγχου της ΚΟ απ' τον Γιώργο, απαντούν οι υποστηρικτές του σταυρού με το επιχείρημα ότι:
– Σε περίπτωση εκλογών με λίστα, αυτοί οι οποίοι δεν θα έχουν πιθανότητες εκλογής δεν θα έχουν και κανέναν λόγο να τρέξουν, να «ματώσουν». Θα είναι αδιάφοροι...
Απ' την άλλη μεριά και σε περίπτωση εκλογών με σταυρό προτίμησης υπάρχει η εκτίμηση ότι θα κινδυνέψουν να μην εκλεγούν ορισμένα στελέχη απ' τα «πουλέν» του Γιώργου, μεταξύ αυτών και οι Ραγκούσης και Παπακωνσταντίνου! Κι όχι μόνον αυτό...
Και μπορεί αυτό να ακούγεται υπερβολικό, αλλά μάλλον δεν είναι. Οι Ραγκούσης και Παπακωνσταντίνου μπορεί να είναι μεν αρεστοί στον Γιώργο, αλλά το λαϊκό τους έρεισμα είναι μηδαμινό, ενώ η σύνδεσή τους ή με το όλο «σύστημα Γιώργου» ή με το Μνημόνιο τους έχει καταστήσει... μηδενικής δημοφιλίας.
Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ο Ραγκούσης, ο οποίος μεθοδικά προετοίμασε στο παρασκήνιο την αναρρίχησή του σε «αντ' αυτού», πλέον καταβάλλει απεγνωσμένες προσπάθειες να βγει απ' το κάδρο, να αποτραβηχθεί, από τη στιγμή που ως επικεφαλής του μακαρία τη λήξει Συντονιστικού στοχοποιήθηκε. Γι' αυτό το όργανο ατόνησε...
Πάντως όλη αυτή η φιλολογία, εκπορευόμενη μάλιστα και απ' το σύστημα του Μαξίμου, δείχνει και τα αδιέξοδα που επικρατούν στο πρωθυπουργικό επιτελείο και στον ίδιο τον πρωθυπουργό.
Όταν το «λάδι αρχίζει να τελειώνει» το κλίμα δεν διασώζεται ούτε από απειλές ή σενάρια περί εκλογών, ούτε φυσικά από σενάρια περί... δραπέτευσης του Γιώργου σε κάποια επιφανή διεθνή θέση, σαν αυτή του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, που μόνο στη φαντασία κάποιων διακινείται...
Όλοι άλλωστε θυμόμαστε ανάλογα σενάρια γύρω απ' τον Κώστα Σημίτη, περί ανάληψης απ' αυτόν μεγάλης θέσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τα οποία ουδέποτε υλοποιήθηκαν. Ούτε μια θεσούλα δεν του πρόσφεραν οι Ευρωπαίοι...
Εκτός αν η διεθνής θέση που λένε ότι περιμένει τον Παπανδρέου είναι κάτι σαν την ανάληψη της... UNESCO ή κάτι παρεμφερές!

Από το Παρόν της Κυριακής