Της Λιβύης η σειρά

 Του Θανάση Νικολαΐδη

Η μέθοδος είναι  ίδια. Βαρέθηκαν οι λαοί τους βασιλιάδες; Έχουμε (διαθέτουμε) δικτάτορες! Από εκείνους που ξεπετάγονται απ’ τον «εθνικό» στρατό και τους κάνεις λαοφιλείς και  διάσημους. Αποδεκτούς ως «επαναστάτες»  που θα βάλουν σε τάξη τα πράγματα, μακριά από βασιλιάδες που «πρέπει» οι λαοί να τους θυμούνται μόνο στα παραμύθια.

ΗΤΑΝ  δικός του ο  Μουαμάρ Καντάφι. Ολότελα νοτιαμερικανός και «κατάλληλος». Ξεπήδησε απ’ το στράτευμα ως συνταγματάρχης (κάτι μας θυμίζει ο… βαθμός) κι ας μην έκανε ούτε για… λοχίας. Έγινε ηγέτης, «φίρμα» και λαοφιλής στον τόπο του, με τους μακρινούς σκηνοθέτες αθέατους.

ΑΠ’ το ’69 μέχρι σήμερα όλα πήγαν «κατ’  ευχήν» για τον  ίδιο και τ’ αφεντικά, με τον λαό να....χειροκροτεί  φανερά και να υποφέρει στα κρυφά. Και, βέβαια, να θυμηθούμε τη στροφή(;) του Καντάφι (δήθεν) προς τα αριστερά και τον «σοσιαλισμό» του. Κόλπο παλιό και κλασικό (ακίνδυνη στροφή προς τους Σοβιετικούς και ελεγχόμενη), για να εκτονωθεί το καζάνι και να αναπτερωθούν οι ελπίδες.

ΤΩΡΑ  που φαίνεται να ξεσηκώνεται ο λαός για να σπάσει τα δεσμά του από’ την καταπίεση και το δούλεμα με τους «επαναστάτες», πάλι είναι σχέδιο των Αμερικανών. Έκαναν τη δουλειά τους στη Λιβύη, καιρός για «αλλαγή». Με άλλον στη θέση του Καντάφι, που «τον αγώνα τον καλό ηγώνισμαι, την πίστιν τετήρηκα, τον δρόμον τετέλευκα…». Ωστόσο, κανένας «ηγέτης» (του είδους) δεν συμβιβάζεται στην ιδέα της παύσης κα της αποχώρησης. Απ’ τον Σαντάμ που απεδήμησε με τη θηλιά στο λαιμό, μέχρι τους (τις) Ινδούς και Πακιστανούς, δολοφονημένους όταν «δεν έκαναν». Οι δικτάτορες συνδέουν το φευγιό τους με μιαν αναταραχή, που έχει να κάνει με το «κύρος» του στρατού και με νεκρούς. Δεν στέργουν στην ιδέα, δεν εγκαταλείπουν τον θρόνο κι ούτε το χωνεύουν πως τους μουντζώνουν χέρια που μέχρι χτες τους χειροκροτούσαν.

Ο «επαναστάτης» και  «σοσιαλιστής» Καντάφι  θα φύγει «εκμετρήσας  το (πολιτικόν) του  ζειν» έχοντας  δείξει τα δόντια του. Αν δεν φύγει, το κεφάλι με το σκληρό ύφος και  το ανέκφραστο βλέμμα δεν θα βρίσκεται στους ώμους του. Και; Ένας άλλος παρόμοιος θα ξεπηδήσει, φρέσκος, ωραίος και φέρελπις. Με την αλλαγή που δεν θα’ ρθει και με τους νεκρούς που δεν ξανάρχονται. Οι λαοί της Μ. Ανατολής θα παρηγορούνται κοιτώντας ο ένας τον άλλο, με τη λίστα των δικτατόρων ανεξάντλητη. Ωστόσο, πού ξέρεις… μπορεί να επανακάμψουν και σωτήρες (βασιλιάδες)-η ιστορία επαναλαμβάνεται.