Εμείς
και μόνο εμείς, τελικά, θα πληρώσουμε το «μάρμαρο» του χρέους. Ξεχάστε
το κράτος και τις ευθύνες του. Ξεχάστε τους πολιτικούς και την
ανευθυνότητά τους. Μόνο μισθωτοί, συνταξιούχοι, μεροκαματιάρηδες
μικροκαταθέτες και οι «εύποροι» που συμβαίνει να έχουν δικό τους σπίτι
θα πληρώσουν.
Γιατί όπως όλα δείχνουν το μόνο κόστος που προσέχουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση είναι το πολιτικό και η βουλευτική έδρα.
Η αισχρή όμως πραγματικότητα είναι ότι τα, πάνω από 400 δισ. ευρώ (γιατί τόσα θα πληρώσουμε) χρέη που προκάλεσαν οι κυβερνήσεις για να εξυπηρετήσουν ψηφοφόρους πελάτες, συντεχνίες, πολιτικούς πειραματισμούς στην οικονομία και... τις τσέπες τους (όπως οι ίδιοι λένε) δεν θα τα πληρώσει τελικά το κράτος, αλλά μόνο οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι (με απώλεια του επιδόματος) και όσοι έχουν σπίτι.
Από εμάς θα παίρνουν τα λεφτά για τα επόμενα 15 χρόνια (τουλάχιστον) που η οικονομία θα σέρνεται και τα κόμματα θα εναλλάσσονται στην εξουσία περιφρουρώντας ως κόρη οφθαλμού την κρατική περιουσία για να βολεύουν συντεχνίες και εκλογική πελατεία και στο μέλλον...
Για όσους σπεύσουν να με κατηγορήσουν για οργή και κινδυνολογία απαντώ: Διαφωνεί κανείς ότι το πρόβλημα-τέρας που εμφανέστατα ορθώνεται στην οικονομία και την κοινωνία του τόπου είναι η ανεργία; Επισήμως φθάσαμε στους 700.000 ανέργους από τους οποίους οι 35.000 απολύθηκαν μέσα στον Ιανουάριο που πέρασε. Στους άνεργους αυτούς προσθέτω εγώ και 10.000 μαγαζάτορες, πρατηριούχους, βιοτέχνες, εστιάτορες, (οικογένειες) που έκλεισαν τα μαγαζιά τους.
Και ενώ αυτά συμβαίνουν μόνο στον ιδιωτικό τομέα, η κυβέρνηση δεν μας δίνει ακόμη τίποτε χειροπιαστό για κινήσεις που θα φέρουν λεφτά να ξεπληρώσουμε αυτά που σπατάλησε το ίδιο το κράτος για 30 και πλέον χρόνια.
Μιλάω βεβαίως για χειροπιαστές και αποτελεσματικές παρεμβάσεις και όχι για ευχές και φραστικές προθέσεις που μας έχει χορτάσει... η κυβέρνηση.
Σας πληροφορώ μάλιστα ότι ούτε οι πολυδιαφημισμένες μετατάξεις δεν έγιναν (μέχρι τώρα) με κριτήρια πραγματικής μείωσης των λειτουργικών εξόδων του κράτους. Τα κριτήρια που επικράτησαν (στις λίγες που έγιναν) ήταν μόνο βολέματος και μπαλώματος...
Τα λένε άλλωστε οι ίδιοι οι κομματικοί παράγοντες που κρίνουν ότι «...ρίχτηκαν πολλά από τα δικά μας παιδιά».
Παρ΄ όλα αυτά η κυβέρνηση (επικαλούμενη επιταγές των δανειστών μας), γυροφέρνει την ιδέα να αλλάξει κριτήρια για το επίδομα ανεργίας και να το περικόψει όταν διαπιστώνει ότι ο άνεργος έχει περιουσιακά στοιχεία. Δηλαδή κληρονομικά χωράφια και σπίτι να μένει.
Και για να μην ξεθαρρεύουμε ότι το κράτος θα αναλάβει το χρέος, ο ίδιος ο πρωθυπουργός μας βεβαιώνει ότι θα φέρει και νόμο στην Βουλή που θα απαγορεύει κάθε πώληση της κρατικής περιουσίας. Πρόκειται για δήλωση που χαιρέτησαν όλοι οι «προοδευτικάριοι» μέσα από τη γνωστή κονσερβαρισμένη λαϊκίστικη προπαγάνδα «να μην ξεπουληθεί το κράτος». Γιατί αν ξεπουληθεί πως θα γίνεται «παιχνίδι» στο μέλλον...
Μας λένε δηλαδή, με άλλα λόγια, ξεχάστε το δημόσιο και τα δικά του σπίτια και οικόπεδα (ακόμη και τα άχρηστα), αλλά εσείς (λένε) πουλήσετε το δικό σας χωράφι για να τα βγάλετε πέρα και να εξασφαλίσετε ακόμη το επίδομα ανεργίας.
Αλλά το κράτος μπορεί να βρει πόρους για να πληρώσει όλο το χρέος του πουλώντας ζημιογόνες κρατικές επιχειρήσεις και άχρηστα ακίνητα.
Πως όμως θα γίνει αυτό όταν οι υπουργοί (ας τολμήσουν να με διαψεύσουν) δεν δέχονται ούτε να συναντήσουν εκπρόσωπους ομίλων που ενδιαφέρονται για εξαγορές κρατικών επιχειρήσεων ή κρατικής περιουσίας.
Προς τα έξω βέβαια συνεχίζουν να μιλούν για αναθέρμανση της οικονομίας.
Αλλά στις συντεχνίες «ψιθυρίζουν» ότι αν δεχθούν να κοπεί το π.χ, «επίδομα γαλοπούλας» (για τα μάτια του κόσμου) η συγκεκριμένη ΔΕΚΟ και τα συμφέροντα τους από αυτή θα μείνουν στον έλεγχο των πολιτικών και των κυβερνήσεών. Αρκεί να συνεχίζεται απρόσκοπτα η συναλλαγή μαζί τους όπως πάντα...
Γίνεται δε πειστικό το «ψιθύρισμα» αυτό με το εξής επιχείρημα «Έχουμε ακόμη να πάρουμε ΄λίπος΄ από την ακίνητη περιουσία και την οικοδομή γενικά. Οι υψηλές τιμές των ακινήτων των ακριβών περιοχών της Αττικής είναι ήδη στο στόχαστρο των φορολογικών μηχανισμών. Αν τους οδηγήσουμε σε πωλήσεις (λένε πολλοί) θα έχουμε ικανά έσοδα από φόρους.»
Εάν δεν είναι έτσι τα πράγματα, τότε η κυβέρνηση (νομίζω) δεν έχει λόγο να μην δεχθεί τις προτάσεις που (όπως εγκυρότατα γνωρίζω) έχει υπόψη της (εγγράφως) από επενδυτές:
- Να εντάξει μεγάλους ευρωπαϊκούς ομίλους στο σιδηροδρομικό δίκτυο.
- Να ανοίξει την αγορά φυσικού αερίου με κύκλο πραγματικά σημαντικών επενδύσεων.
- Να δώσει μέρος της παραγωγής της ΔΕΗ σε εκείνους που ενδιαφέρονται και που εγγυώνται για επενδύσεις.
- Να αξιοποιήσει μέρος της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου με προτάσεις τουριστικού περιεχομένου για επενδύσεις που οι φορολογούμενοι δεν θα δώσουν δεκάρα.
- Να βάλει ιδιώτες επενδυτές στα Ταχυδρομεία και να ανοίξει (πραγματικά) τον Τουρισμό με συγκεκριμένη πολιτική.
Φθάνουν αυτά; Γιατί υπάρχουν και άλλα...
george.kraloglou@capital.gr
Γιατί όπως όλα δείχνουν το μόνο κόστος που προσέχουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση είναι το πολιτικό και η βουλευτική έδρα.
Η αισχρή όμως πραγματικότητα είναι ότι τα, πάνω από 400 δισ. ευρώ (γιατί τόσα θα πληρώσουμε) χρέη που προκάλεσαν οι κυβερνήσεις για να εξυπηρετήσουν ψηφοφόρους πελάτες, συντεχνίες, πολιτικούς πειραματισμούς στην οικονομία και... τις τσέπες τους (όπως οι ίδιοι λένε) δεν θα τα πληρώσει τελικά το κράτος, αλλά μόνο οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι (με απώλεια του επιδόματος) και όσοι έχουν σπίτι.
Από εμάς θα παίρνουν τα λεφτά για τα επόμενα 15 χρόνια (τουλάχιστον) που η οικονομία θα σέρνεται και τα κόμματα θα εναλλάσσονται στην εξουσία περιφρουρώντας ως κόρη οφθαλμού την κρατική περιουσία για να βολεύουν συντεχνίες και εκλογική πελατεία και στο μέλλον...
Για όσους σπεύσουν να με κατηγορήσουν για οργή και κινδυνολογία απαντώ: Διαφωνεί κανείς ότι το πρόβλημα-τέρας που εμφανέστατα ορθώνεται στην οικονομία και την κοινωνία του τόπου είναι η ανεργία; Επισήμως φθάσαμε στους 700.000 ανέργους από τους οποίους οι 35.000 απολύθηκαν μέσα στον Ιανουάριο που πέρασε. Στους άνεργους αυτούς προσθέτω εγώ και 10.000 μαγαζάτορες, πρατηριούχους, βιοτέχνες, εστιάτορες, (οικογένειες) που έκλεισαν τα μαγαζιά τους.
Και ενώ αυτά συμβαίνουν μόνο στον ιδιωτικό τομέα, η κυβέρνηση δεν μας δίνει ακόμη τίποτε χειροπιαστό για κινήσεις που θα φέρουν λεφτά να ξεπληρώσουμε αυτά που σπατάλησε το ίδιο το κράτος για 30 και πλέον χρόνια.
Μιλάω βεβαίως για χειροπιαστές και αποτελεσματικές παρεμβάσεις και όχι για ευχές και φραστικές προθέσεις που μας έχει χορτάσει... η κυβέρνηση.
Σας πληροφορώ μάλιστα ότι ούτε οι πολυδιαφημισμένες μετατάξεις δεν έγιναν (μέχρι τώρα) με κριτήρια πραγματικής μείωσης των λειτουργικών εξόδων του κράτους. Τα κριτήρια που επικράτησαν (στις λίγες που έγιναν) ήταν μόνο βολέματος και μπαλώματος...
Τα λένε άλλωστε οι ίδιοι οι κομματικοί παράγοντες που κρίνουν ότι «...ρίχτηκαν πολλά από τα δικά μας παιδιά».
Παρ΄ όλα αυτά η κυβέρνηση (επικαλούμενη επιταγές των δανειστών μας), γυροφέρνει την ιδέα να αλλάξει κριτήρια για το επίδομα ανεργίας και να το περικόψει όταν διαπιστώνει ότι ο άνεργος έχει περιουσιακά στοιχεία. Δηλαδή κληρονομικά χωράφια και σπίτι να μένει.
Και για να μην ξεθαρρεύουμε ότι το κράτος θα αναλάβει το χρέος, ο ίδιος ο πρωθυπουργός μας βεβαιώνει ότι θα φέρει και νόμο στην Βουλή που θα απαγορεύει κάθε πώληση της κρατικής περιουσίας. Πρόκειται για δήλωση που χαιρέτησαν όλοι οι «προοδευτικάριοι» μέσα από τη γνωστή κονσερβαρισμένη λαϊκίστικη προπαγάνδα «να μην ξεπουληθεί το κράτος». Γιατί αν ξεπουληθεί πως θα γίνεται «παιχνίδι» στο μέλλον...
Μας λένε δηλαδή, με άλλα λόγια, ξεχάστε το δημόσιο και τα δικά του σπίτια και οικόπεδα (ακόμη και τα άχρηστα), αλλά εσείς (λένε) πουλήσετε το δικό σας χωράφι για να τα βγάλετε πέρα και να εξασφαλίσετε ακόμη το επίδομα ανεργίας.
Αλλά το κράτος μπορεί να βρει πόρους για να πληρώσει όλο το χρέος του πουλώντας ζημιογόνες κρατικές επιχειρήσεις και άχρηστα ακίνητα.
Πως όμως θα γίνει αυτό όταν οι υπουργοί (ας τολμήσουν να με διαψεύσουν) δεν δέχονται ούτε να συναντήσουν εκπρόσωπους ομίλων που ενδιαφέρονται για εξαγορές κρατικών επιχειρήσεων ή κρατικής περιουσίας.
Προς τα έξω βέβαια συνεχίζουν να μιλούν για αναθέρμανση της οικονομίας.
Αλλά στις συντεχνίες «ψιθυρίζουν» ότι αν δεχθούν να κοπεί το π.χ, «επίδομα γαλοπούλας» (για τα μάτια του κόσμου) η συγκεκριμένη ΔΕΚΟ και τα συμφέροντα τους από αυτή θα μείνουν στον έλεγχο των πολιτικών και των κυβερνήσεών. Αρκεί να συνεχίζεται απρόσκοπτα η συναλλαγή μαζί τους όπως πάντα...
Γίνεται δε πειστικό το «ψιθύρισμα» αυτό με το εξής επιχείρημα «Έχουμε ακόμη να πάρουμε ΄λίπος΄ από την ακίνητη περιουσία και την οικοδομή γενικά. Οι υψηλές τιμές των ακινήτων των ακριβών περιοχών της Αττικής είναι ήδη στο στόχαστρο των φορολογικών μηχανισμών. Αν τους οδηγήσουμε σε πωλήσεις (λένε πολλοί) θα έχουμε ικανά έσοδα από φόρους.»
Εάν δεν είναι έτσι τα πράγματα, τότε η κυβέρνηση (νομίζω) δεν έχει λόγο να μην δεχθεί τις προτάσεις που (όπως εγκυρότατα γνωρίζω) έχει υπόψη της (εγγράφως) από επενδυτές:
- Να εντάξει μεγάλους ευρωπαϊκούς ομίλους στο σιδηροδρομικό δίκτυο.
- Να ανοίξει την αγορά φυσικού αερίου με κύκλο πραγματικά σημαντικών επενδύσεων.
- Να δώσει μέρος της παραγωγής της ΔΕΗ σε εκείνους που ενδιαφέρονται και που εγγυώνται για επενδύσεις.
- Να αξιοποιήσει μέρος της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου με προτάσεις τουριστικού περιεχομένου για επενδύσεις που οι φορολογούμενοι δεν θα δώσουν δεκάρα.
- Να βάλει ιδιώτες επενδυτές στα Ταχυδρομεία και να ανοίξει (πραγματικά) τον Τουρισμό με συγκεκριμένη πολιτική.
Φθάνουν αυτά; Γιατί υπάρχουν και άλλα...
george.kraloglou@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου