Έτσι σε όλα τα ζητήματα κινούμαστε πάνω στο εξισωτικό σχήμα του «καλού» και του «κακού». Το «καλό» και το «κακό», όμως, δεν είναι «κατηγορικές προσταγές» (Καντ), αλλά «συγκεκριμένες σχέσεις»: Οικονομικές, κοινωνικές, ανθρώπινες γενικά…
Η κακουργία π.χ. του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού δεν απορρέει από τα διαστροφικά ελαττώματα των «κακών» προσώπων της ηγεσίας του, αλλά από τις ΣΧΕΣΕΙΣ του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού με τον κόσμο και τις ανθρώπινες κοινωνίες. Είναι οι σχέσεις του ισχυρού, του Αυτοκράτορα, απέναντι στους άλλους ιμπεριαλισμούς οι οποίοι είναι μέσα στο παγκόσμιο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ κύκλωμα της καπιταλιστικής εξάρτησης.
Μέσα σε αυτό το αποτρόπαιο, θανάσιμα ανταγωνιστικό και μοχθηρό καπιταλιστικό σύστημα που κυριαρχείται από το «ο θάνατός σου η ζωή μου», δεν υπάρχει καμία θέση για το «καλό»: Ό,τι είναι «καλό» για το καπιταλιστικό σύστημα και τους ισχυρούς «νταβάδες» του, είναι «κακό» και ολέθριο για τους λαούς και τους αδύναμους, είναι ΘΑΝΑΤΟΣ. Και το αντίστροφο…
Δεν μπορεί ΠΟΤΕ να υπάρξει «καλός» Αφέντης σε σχέσεις κοινωνικής εξάρτησης. Ως άτομο, ως πρόσωπο, μπορεί να φορέσει πολλές μάσκες «καλές» (μεταμφιέσεις οι περισσότερες για το συμφέρον του), αλλά στις οικονομικές και κοινωνικές ΣΧΕΣΕΙΣ καθορίζεται καταλυτικά από τη ΘΕΣΗ του και το συμφέρον του.
Είναι συνεπώς ΟΥΤΟΠΙΑ θανάσιμη να πιστεύουμε ότι μπορεί να υπάρξει «καλός» καπιταλισμός, «καλός» ιμπεριαλισμός, «καλή» παγκοσμιοποίηση, «καλή» Αμερική», «καλή» ΕΕ, «καλή» Γερμανία…
Αντίθετα, θα πρέπει από τη συμπεριφορά των ισχυρών να βλέπουμε την κακουργία και τη μοχθηρή αυθάδεια του όλου συστήματος.
Η Πολιτική των ΗΠΑ εκφράζει τη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού όλου, τη φρενοβλαβή «κακία» και τον απύθμενο παραλογισμό της παγκόσμιας καπιταλιστικής Τάξης.
Οι ισχυροί αποτελούν το κριτήριο για όλο το σύστημα.
Ο πιο ισχυρός ιμπεριαλισμός της Ευρώπης, η Γερμανία, αποτελεί το αλάθευτο κριτήριο το τι σημαίνει ΕΕ: Ένας λάκκος λεόντων που τα αδύνατα κατασπαράσσονται από τα δυνατά…
Σε εποχές κρίσης και σήψης, όπως έχουμε αναλύσει διεξοδικά, κλαδεύονται τα πιο αδύνατα κλαδιά.
Οι αδύνατες καπιταλιστικές χώρες θυσιάζονται, σαν την Ιφιγένεια, στο βωμό των ισχυρών: τις βυθίζουν σε ένα βάραθρο χρεωκοπίας και πτώχευσης για να τις λεηλατήσουν ολοκληρωτικά, να τις κατασπαράξουν, να τις «ιδιωτικοποιήσουν» και να τις μετατρέψουν σε προτεκτοράτα των ισχυρών και των «μαφιών» του χρήματος.
Αυτό επιδιώκει η Μέρκελ!
Και αυτό δεν το κάνει επειδή είναι «κακός» χαρακτήρας, ούτε από προσωπικό μένος κατά της Ελλάδας.
Το κάνει επειδή αυτό επιτάσσουν πιεστικά τα συμφέροντα της ισχύος της μέσα στην ΕΕ, σε μια εποχή θανάσιμης κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, όπου η ανταγωνιστική παγκόσμια καπιταλιστική κακουργία θέτει ως ΠΡΩΤΗ προτεραιότητα το: «Σώσον εαυτό σωθήτω»…
Η Μέρκελ αποτυπώνει καθαρά τούτο: Ότι είναι η ΕΕ που «άρμεξε» κυριολεκτικά την Ελλάδα και την οδήγησε στη σημερινή τραγωδία. Τώρα έρχονται οι ληστές της ΕΕ και του πλανήτη (ΗΠΑ) για να τη σώσουν δήθεν!!!
Και για να σωθεί πρέπει να ξεπουλήσει τα πάντα και την τελευταία ελληνική κοτρώνα…
Η Μέρκελ το διατυπώνει πλέον καθαρά και χωρίς συστολές.
Διαβάστε το παρακάτω μικρό κείμενο από το ΛΙΣΤΟΝ, το οποίο αποτελεί και το κεντρικό πρωτοσέλιδο της σημερινής «Ελευθεροτυπίας»
http://listonplace.blogspot.com/2011/03/blog-post_8507.html
«Θηλυκός Φύρερ»: «θα σας βοηθήσω μόνο αν πουλήσετε δημόσια περιουσία»
Τελικά… δεν ήταν πρωτοβουλία της κυβέρνησης η εκποίηση δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισ.
Πριν από λίγο, η Άνγκελα Μέρκελ, σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, επισήμανε στη γερμανική Βουλή ότι για να παράσχει η Γερμανία περαιτέρω βοήθεια στην Ελλάδα και την Ιρλανδία, θα πρέπει να λάβει ως αντάλλαγμα κι άλλες δεσμεύσεις.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Reuters, οι δεσμεύσεις που θέλει η Μέρκελ σχετίζονται με ιδιωτικοποιήσεις όσον αφορά την Ελλάδα και τον συντελεστή φόρου επιχειρήσεων στην Ιρλανδία.
Ουσιαστικά, δηλαδή, η γερμανίδα Καγκελάριος είπε στη βουλή της χώρας της ότι θα απαιτήσει εγγυήσεις για πώληση της δημόσιας περιουσίας της Ελλάδας, ώστε να συμφωνήσει στην επιμήκυνση των δανείων και τη μείωση των επιτοκίων.
H κ. Μέρκελ δήλωσε επίσης ότι θα συμφωνούσε να επεκταθούν οι δυνάμεις του ταμείου διάσωσης, με την προϋπόθεση ότι οι χώρες με χαμηλή αξιολόγηση πιστοληπτικής ικανότητας θα συμβάλλουν με κεφάλαια.
Ρεσάλτο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου