Μαθήματα από έναν σεισμό.

του Μανόλη Βασιλάκη μέλος του ιδρυτικού πυρήνα της ΕΝΑΚ.

"Είχε το φέρσιμο του Ελπήνωρα λίγο πριν πέσει
να τσακιστεί, κι όμως δεν ήταν μεθυσμένος"

Γιώργος Σεφέρης

Ο σεισμός των 8,9 ρίχτερ στην Ιαπωνία έφερε στο προσκήνιο με τον πλέον δραματικό τρόπο  για μια ακόμη φορά το πρόβλημα της ενέργειας που παράγεται από πυρηνικά εργοστάσια. Από ότι φαίνεται για μια ακόμη φορά αποκαλύφθηκε  η  ανθρώπινη ανοησία σε όλο της το μεγαλείο. Η λογική της φθηνής ενέργειας οδήγησε στην κατασκευή πυρηνικών εργοστασίων στην πλέον σεισμογενή περιοχή της γης. Όταν πιστεύεις ότι μπορείς να νικήσεις την δύναμη της φύσης χωρίς μάλιστα να έχεις κατανοήσει ούτε το ένα χιλιοστό από τους μηχανισμούς και τους νόμους της λειτουργίας της τότε δεν γίνεσαι "Θεός" γίνεσαι ηλίθιος. Και μην προστρέξουν κάποιοι να πουν ότι "παραβιάσαμε την θεία βούληση" γιατί όποιος πιστεύει στο Θεό πιστεύει...ότι μπορεί να τον υποκαταστήσει κιόλας.

Και εδώ βρίσκεται το πρόβλημα. Η βεβαιότητα ότι έχουμε επικρατήσει πάνω στις δυνάμεις της φύσης μας οδήγησε στο να θεωρούμε ότι μπορούμε να χρησιμοποιούμε κάποιες τεχνολογίες , τις οποίες όμως δεν τις έχουμε πλήρως κατανοήσει. Επιχειρούμε να παρέμβουμε σε τρεις τομείς που οι γνώσεις μας είναι από μηδαμινές έως επιφανειακές. Αυτοί οι τομείς είναι τρεις: η πυρηνική ενέργεια, τα μεταλλαγμένα τρόφιμα και η γενετική τεχνολογία.

Στην πυρηνική ενέργεια τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα. Δεν μάθαμε από την ανοησία της Σοβιετικής Ένωσης που οδήγησε στην καταστροφή του Τσέρνομπιλ. Πιστέψαμε ότι μπορούμε να θωρακίσουμε αντισεισμικά πυρηνικούς σταθμούς ακόμα και στην πλέον σεισμογενή περιοχή του κόσμου, την Ιαπωνία. Και τώρα πλέον κινδυνεύει ολόκληρη η Βόρεια Ιαπωνία να μετατραπεί σε ένα απέραντο νεκροταφείο. Αυτό βέβαια δεν έγινε τυχαία αφού βασίστηκε στην λογική ότι εδώ υπάρχει πολύ μεγάλο κέρδος. Κέρδος τεράστιο που υπάρχει και στην γενετική τεχνολογία και στα μεταλλαγμένα. Σε αυτούς τους τομείς συμπεριφερόμαστε όπως σαν να έχουμε ανακαλύψει μόλις τη φωτιά και καίμε ένα δάσος ολόκληρο για να μπορέσουμε να ψήσουμε ένα αρνί. Και συνεχίζουμε ανεξέλεγκτοι…