Λιβύη: Τα σοφίσματα των απολογητών του διεθνούς εγκλήματος

Ένας από τους πιο αντιδραστικούς Γάλλους ιστορικούς, ο Λουί Μαντλέν, άνθρωπος των σαλονιών, που συκοφάντησε όσο κανένας άλλος τη Γαλλική Επανάσταση -δηλαδή τη γέννηση του γαλλικού έθνους- υποστήριζε πως ο ιστορικός, για να είναι ελεύθερος, πρέπει να «αναβαίνει πάνω στα τείχη της απειλούμενης πολιτείας και να κοιτάζει από εκεί τους πολιορκητές όσο και τους πολιορκούμενους». Μόνο έτσι έλεγε, μπορεί να είναι κανείς «αμερόληπτος». Ωστόσο το έργο του απέδειξε πως αν σκαρφάλωνε πάνω στα τείχη, το έκανε μόνο με την ιδιότητα του ανιχνευτή της αντίδρασης.

Οι απολογητές της νεοταξικής πολεμικής κακουργίας με όχημα το δόλιο τέχνασμα των «ίσων αποστάσεων» σκαρφαλώνουν πάνω από τα τείχη της «απειλούμενης πολιτείας» και το παίζουν «αμερόληπτοι»!!! ....


Αυτή η δήθεν «ουδετερότητα» είναι ένα σόφισμα ιδιοτελές: ΜΕΡΟΛΗΠΤΕΙ πάντα υπέρ των κακουργημάτων της πλανητικής εξουσίας. Είναι ένα σόφισμα πολιτικής χειραγώγησης της κοινής γνώμης.

Άπειρα είναι τα ιστορικά παραδείγματα που δείχνουν ότι όλοι οι κήρυκες της «αδέσμευτης» και «αμερόληπτης» «Ενημέρωσης» και «Κριτικής», υπηρέτησαν συνειδητά ή ασυνείδητα τη φιλοσοφία των κατεχόντων, την κρατική και κυβερνητική εξουσία....η συνέχεια στο ρεσάλτο