Εκκλησιαστικές αμφιθυμίες και διγλωσσίες.

Γράφει ο Θύμιος Παπανικολάου

Τα νοσηρά φαινόμενα που παρατηρούμε στο πολιτικό οικοδόμημα και που σήμερα παίρνουν κατακλυσμιαία διάσταση, τα βλέπουμε και στο εκκλησιαστικό οικοδόμημα: Οι ομοιότητες είναι κραυγαλέες…
Οι εξουσίες των γραφειοκρατιών έχουν την ίδια φάτσα…
Ο καιροσκοπισμός, ο τυχοδιωκτισμός, ο ερμαφροδιτισμός, η διάσταση λόγων και πράξεων, τα υποκριτικά προσωπεία και ο πολιτικαντισμός είναι από τα κυριότερα «στοιχεία» που συνθέτουν το «χαρακτήρα» κάθε γραφειοκρατικής εξουσιαστικής ιεραρχίας.
Σήμερα, σε μια εποχή κρίσης και αποσυνθετικής σήψης όλα αυτά τα νοσήματα έρχονται στην επιφάνεια με ορμή και χωρίς συστολές…
Η εικόνα του πολιτικού τοπίου είναι εξόχως αποκαλυπτική, πολλαπλώς και διεξοδικώς αναλυμένη: Είναι μια εικόνα που προκαλεί οργή, ναυτία και φρίκη…

Η εικόνα του εκκλησιαστικού τοπίου αναπαράγει και αποτυπώνει συμμετρικά και ολίγον «ντροπαλά» (ακόμα) την εικόνα του πολιτικού τοπίου.

Θα παραθέσουμε συνοπτικά κάποια κτυπητά και πολύ ενδεικτικά παραδείγματα.

1) ΓΑΠ- Ιερώνυμος.



Οι δύο «κορυφές» του πολιτικού και εκκλησιαστικό καθεστώτος είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: Οι «δίδυμοι αδελφοί» της Νέας Εποχής, το πολιτικό και το εκκλησιαστικό ισοδύναμο του νεοταξικού καθεστώτος…

2). Οικουμενισμός

Εδώ έχουμε όλο το εύρος και όλην την ακτινοβολία των όμοιων νοσημάτων της «πολιτικής» και της «εκκλησιαστικής» γραφειοκρατίας.

Βλέπουμε από τη μια Επισκόπους να κατακεραυνώνουν στα λόγια τον Οικουμενισμό, να υπογράφουν «μανιφέστα» (Ομολογία Πίστεως) εναντίον του και στην πράξη να συναγελάζονται με τους Οικουμενιστές, σαν κοινοί πολιτικάντηδες…

Βλέπουμε πρόσωπα της εκκλησιαστικής γραφειοκρατίας να σχίζουν τα ιμάτιά τους ενάντια στον Οικουμενισμό και το νεοταξικό κράτος του παπισμού, αλλά να μην αποκαλύπτουν τους φορείς και τα ηγετικά «στοιχεία» του Οικουμενισμού και του παπισμού.

Το χειρότερο: Να πορεύονται «αγκαλιά» με αυτά τα πρόσωπα τα οποία αποτελούν τους φορείς της αίρεσης την οποία καταγγέλλουν…

Το ίδιο δεν συμβαίνει και στην πολύχρωμη ποικιλία της πολιτικής και κομματικής γραφειοκρατίας;

3). Κάρτα του Πολίτη



Παρατηρείται και εδώ μια πανσπερμία αμφίθυμων και μεσοβέζικων «απόψεων» και «συμπεριφορών».

Δεν μπορεί από τη μια να κτυπάς τις καμπάνες ενάντια στον Οικουμενισμό και τη Νέα Τάξη και από την άλλη να σιωπάς ή ακόμα και να στηρίζεις την Κάρτα του Πολίτη, αυτό το εφιαλτικό «όχημα» της Νέας Τάξης, μέσω του οποίου προωθεί τη δικτατορική κατάλυση των πάντων και αυτής της ίδιας της υπόστασης του Ανθρώπου!!!…

Δεν μπορεί να σιωπάς με πρόσχημα το 666 ή τον Αντίχριστο.

Κτυπάς την ΟΥΣΙΑ της Κάρτας του Πολίτη, καλείς και συμμετέχεις στον αγώνα εναντίον της Κάρτας πάνω στο ΟΥΣΙΩΔΕΣ και κριτικάρεις αυτό που θεωρείς λάθος και επουσιώδες.

Δεν μπορεί, όμως να εγκαταλείπεις τον αγώνα εναντίον της Νέας Τάξης (που στα λόγια καταγγέλλεις) με πρόσχημα αυτό που θεωρείς λάθος, επιμέρους και επουσιώδες…

Περισσότερα διαβάστε εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=26876#26876


4). Ο αγώνας εναντίον της νεοταξικής κατεδάφισης της Ιστορίας, των εθνικών και θρησκευτικών συμβόλων

Παρατηρούνται και εδώ «διγλωσσίες» και πρακτικές «στενές» και «ερμαφρόδιτες».

Όταν μιλάς για τον οδοστρωτήρα της Νέας Τάξης στα θέματα Ιστορίας, εθνικών συμβόλων και της Ορθόδοξης Πίστης δεν μπορεί να σιωπάς και πάνω στις μεθόδους και τα εργαλεία της Νέας Τάξης, πάνω στους φορείς και τα πρόσωπα που αποτελούν τα «οχήματα» της Νέας Τάξης: Εντός και εκτός της Εκκλησίας.

Δεν μπορεί να ευλογείς, π.χ., την αλλοδαπή εισβολή και κατοχή της χώρας: τη νεοταξική αυτή στρατηγική του πολυπολιτισμικού πολτού…

Εδώ είναι άπειρα τα ζητήματα: Ζητήματα αλληλένδετα, ζητήματα που δεν μπορεί να σιωπά όποιος εναντιώνεται στη Νέα Τάξη, ζητήματα που δεν διασπώνται, ούτε τεμαχίζονται, ζητήματα που δεν επιτρέπονται μισόλογα, «διγλωσσίες» και αμφίθυμες συμπεριφορές…

Αυτά τα λίγα, ενδεικτικά παραδείγματα, δείχνουν ότι και μέσα στο σώμα της εκκλησιαστικής γραφειοκρατίας «ανθούν» όλα τα νοσήματα του καταρρέοντος και σηπόμενου νεοταξικού καθεστώτος…

Στην πολεμική εποχή που ζούμε, μια εποχή ζωής και θανάτου για τις κοινωνίες, τους λαούς και τον Άνθρωπο, δεν μπορεί να κάθεσαι ανάμεσα σε πολλές καρέκλες. Γρήγορα θα γκρεμιστείς…

Είναι η εποχή που θα ξεχωρίσει το στάρι από την ήρα…