Οι κίνδυνοι των καταθέσεων σε περίπτωση "κουρέματος" και η κυβερνητική κοροϊδία...

1) Η κυβέρνηση μας κοροϊδεύει…

Πριν ένα μήνα ένα e-mail ενός τορναδόρου που έκανε πλάκα μιλώντας για κάποιες πληροφορίες κάποιου δήθεν τραπεζικού στελέχους, για επιστροφή στη δραχμή στις 25 Μαρτίου, στάθηκε ικανό να προκαλέσει πανικό σε ολόκληρη την κοινωνία και να δημιουργήσει συνωστισμό αναλήψεων στα γκισέ των τραπεζών...

Την εβδομάδα που πέρασε, ήταν η «διαρροή» ενός e-mail στελέχους ξένου τραπεζικού ομίλου που μιλούσε για «κούρεμα» του ελληνικού χρέους ανήμερα της Ανάστασης που προκάλεσε τον πανικό...

Η κυβέρνηση φρόντισε να εντοπίσει τον ένοχο της συγγραφής του πονήματος και μερικές δεκάδες αναμεταδότες. Νομίζει πως μπορεί να τιμωρήσει όποιον ντόπιο ή ξένο που σπάει «πλάκα», γράφει αρλούμπες ή αναμεταδίδει ό,τι του προξενεί εντύπωση και έτσι θα λύσει το πρόβλημα...

Θα αποτύχει...

Το πρόβλημα θα το λύσει αν αντιμετωπίσει το ζήτημα της αμφισβήτησης της ικανότητάς της να βγάλει τη χώρα από τη χρεοκοπία, στη ρίζα του.

Όπως διάβασα σε κάποιο προσωπικό σχόλιο, γιατί η κυβέρνηση δεν διαρρέει ένα e-mail δικού της στελέχους που να λέει πως δεν θα γίνει «κούρεμα» και πως στο τέλος του χρόνου η χώρα θα είναι σε θέση να βγει στις αγορές, προκειμένου να προκαλέσει ευφορία στην αγορά και να αντιστρέψει το κλίμα;

Είναι προφανές πως το επιχειρεί καθημερινά με δηλώσεις αξιωματούχων της αλλά κανείς δεν τους πιστεύει.

Η ρίζα του προβλήματος της εξόδου της χώρας από το κύκλο της χρεοκοπίας είναι η ίδια η κυβέρνηση. Είναι η αδυναμία να πείσει ότι μπορεί να πάρει και να εφαρμόσει όλα τα μέτρα που χρειάζονται για να αντιμετωπιστούν οι παθογένειες του πελατειακού κράτους και της διαφθοράς που μας οδήγησαν εδώ.

Οι αποκρατικοποιήσεις «μαϊμού»...

Στις 15 Απριλίου ο πρωθυπουργός ανήγγειλε μια πολλοστή φορά σε λίγους μήνες μια νέα εκκίνηση για τις μεταρρυθμίσεις αλλά και -υποτίθεται- ένα πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων...

Αντί να προκαλέσει θετικές αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας και τις διεθνείς αγορές, πέτυχε ακριβώς το αντίθετο. Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση πιστεύουν πως μπορούν να κοροϊδέψουν την κοινωνία και τις αγορές...

Πλανώνται πλάνην οικτράν. Η κυβέρνηση και η χώρα βρίσκονται στο μικροσκόπιο και για να πείσουν για τις προθέσεις τους θα πρέπει να προβούν σε ριζικές αλλαγές. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να αλλάξουν τους εαυτούς τους. Δηλαδή, τη σύνθεση της κυβέρνησης που σηματοδοτεί μια συμμαχία του βαθέως πελατοκρατικού κομματικού συστήματος με ένα συνονθύλευμα μαθητευόμενων πολιτικών.

Η κυβέρνηση νομίζει πως αν ανακοινώσει την πώληση ενός πακέτου μετοχών 15% ή 35% της τάδε ή δείνα ελεγχόμενης από το κράτος επιχείρησης θα πείσει τις αγορές ότι επιχειρεί μεταρρυθμίσεις και πως αλλάζει του κανόνες του παιγνιδιού στο καθεστώς της διαφθοράς και της πελατοκρατίας που μας οδήγησαν στην χρεοκοπία.

Όσο οι μεγάλες επιχειρήσεις θα διοικούνται από το κράτος και τα διεφθαρμένα κομματικά συνδικάτα σαν μονοπώλια, τα προβλήματα της αποανάπτυξης και της χρεοκοπίας θα συνεχίσουν να είναι κυρίαρχα...

Στην δεκαετία του ’90 επιχειρήθηκαν εκτεταμένες μετοχοποιήσεις. Το κράτος εισέπραξε χρήματα πουλώντας ακόμη και πλειοψηφικά πακέτα σε μεγάλες ΔΕΚΟ, αλλά διατήρησε το έλεγχο πάνω τους.

Οι εταιρείες αυτές ελάχιστα άλλαξαν και ελάχιστα συνεισέφεραν στην ανάταξη της φθίνουσας πορείας της ελληνικής οικονομίας.

Το ελληνικό κράτος όμως έχει δείξει πως ενδιαφέρεται ελάχιστα για την ανάπτυξη της οικονομίας και πολύ για την είσπραξη ζεστού χρήματος, το οποίο δαπανά σε αντιπαραγωγικές δραστηριότητες και τον πλουτισμό των ημετέρων αφισοκολλητών.

Το πρόβλημα με τις κρατικές επιχειρήσεις είναι πως λειτουργούν με αντιπαραγωγικό τρόπο, εκτεταμένη διαφθορά και χρειάζονται μονοπωλιακές συνθήκες για να επιβιώσουν.

Αυτός ο τρόπος λειτουργίας επιβάλει στην κοινωνία να πληρώνει υψηλό κόστος για κακής ποιότητας και αναχρονιστικές υπηρεσίες. Παράλληλα στερεί από την οικονομία πολύτιμους πόρους τους οποίους είναι σε θέση να αξιοποιήσει με πολλαπλασιαστική ισχύ δημιουργώντας ένα αυτοτροφοδοτούμενο κύκλο ανάπτυξης και επέκτασης.

Είτε το κράτος κατέχει το 100% είτε το 1% ενός στρατηγικού μονοπωλίου, το οποίο λειτουργεί κομματικά και πελατειακά κριτήρια, η διαφορά είναι μικρή.

Θα προκαλούσε μικρότερο κακό στη κοινωνία και την οικονομία η διατήρηση από το κράτος του 100% σε επιχειρήσεις οι οποίες όμως θα λειτουργούσαν με κανόνες ιδιωτικών εταιρειών σε μη μονοπωλιακές συνθήκες ανοιχτής αγοράς και ισότιμου ανταγωνισμού...

Τα παραδείγματα...

Στις τηλεπικοινωνίες που είναι ένας από τους ελάχιστους χώρους που καταργήθηκε νωρίς το κρατικό μονοπώλιο έχουν γίνει εδώ και πολλά χρόνια αισθητές οι συνέπειες της απελευθέρωσης και της παρουσίας του ιδιωτικού τομέα.

Πριν την απελευθέρωση μετρούσαμε τα λεπτά που μιλούσαμε στις αστικές κλίσεις γιατί ο λογαριασμός εκτοξευόταν στα ύψη. Τώρα οι αστικές κλίσεις και ένα μέρος των κινητών συμπεριλαμβάνονται στο πάγιο κόστος που υπήρχε και πριν... Οι εταιρείες ανταγωνίζονται και αναπτύσσουν νέες υπηρεσίες από τις οποίες προσδοκούν να κερδίσουν δημιουργώντας χιλιάδες θέσεις εργασίας.

Παλιότερα όταν τα ΚΤΕΟ ήταν κρατικά, χρειαζόταν να ξοδέψεις χρόνο και χρήμα και συχνά να παρακάμψεις την ορθή διαδρομή για να περάσεις ένα αυτοκίνητο από σχετικό έλεγχο. Τώρα σε μισή ώρα και χαμηλό κόστος μπορεί κάποιος να ελέγξει το αυτοκίνητό του ακόμη και όταν αυτό δεν είναι υποχρεωτικό από το νόμο...

Δυστυχώς είναι λίγα τα παραδείγματα των αλλαγών που έφερε το άνοιγμα κρατικών μονοπωλίων στην ελληνική οικονομία. Τόσο λίγα που σε λίγους μήνες ακόμη και χώρες όπως η Κούβα θα έχουν μεγαλύτερα συγκρίσιμα οφέλη του ανοίγματος της οικονομίας...

2) Ό,τι δεν μπορεί να πέσει μοιραία θα ανέβει…

Παλιότερα πριν αρκετά χρόνια είχα γράψει την παρακάτω φράση στη στήλη: «Το χρηματιστήριο μοιάζει με έναν ποδοσφαιρικό αγώνα την εξέλιξη του οποίου κάποιος μπορεί να αντιληφθεί με δυο τρόπους. Ο ένας είναι η παρακολούθηση δια της οράσεως.

Ο άλλος είναι δια της ακοής. Ήτοι, να βρίσκεται με την πλάτη στο αγωνιστικό χώρο και να συμπεραίνει τι γίνεται με βάση τις αντιδράσεις της εξέδρας»...

Με το δεύτερο τρόπο είναι σίγουρο πως μπορεί να βγάλει ασφαλέστερα συμπεράσματα για το πότε η εξέδρα είναι έτοιμη να πληρώσει...

Στο χρηματιστήριο εννέα στις δέκα φορές πληρώνει η «εξέδρα» με τα λάθη που προκαλεί ο ενθουσιασμός, ο πανικός ή η αδιαφορία και μια στις δέκα οι επιχειρήσεις με την άνοδο των κερδών τους.

Όπως έχουμε ξαναπεί το πλήθος του χρηματιστηρίου αρέσκεται να αγοράζει μετοχές που έχουν ανέβει και ειδικά όταν είναι έτοιμες να πέσουν, παρά μετοχές που έχουν κατέβει και αργά ή γρήγορα ετοιμάζονται να ανέβουν... Αυτό ισχύει και στην περίπτωση του ελληνικού χρηματιστηρίου... Το αργά ή το γρήγορα είναι ο άγνωστος της εξίσωσης.

Η άποψη της στήλης είναι πως η συγκυρία οδηγεί στη δημιουργία συνθηκών που θα προκαλέσουν έκρηξη εναντίον της κυριαρχίας της σοβιετικού τύπου πελατοκρατίας και διαφθοράς. Μοιραία το εκκρεμές θα κινηθεί προς την άλλη πλευρά και θα έχουμε εκτεταμένο κλίμα ριζικών μεταρρυθμίσεων και αποκρατικοποιήσεων που θα οδηγήσουν σε ανάπτυξη...

Οι διεθνείς κερδοσκόποι έχουν αρχίσει να μυρίζονται τις εξελίξεις και σύντομα αντί της καταστροφής θα αρχίσουν να ποντάρουν σε αυτό...

Μία «κλωστή» αρκεί να σπάσει στο πολιτικό σκηνικό και το κουβάρι θα ξετυλιχτεί ολόκληρο σε λίγους μήνες...

3) Πότε κινδυνεύουν οι καταθέσεις...

Αξιότιμε κ. Στούπα,

Σας ανακάλυψα τελευταία και βρίσκω τα κείμενά σας εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Επειδή δεν τα πάω και τόσο καλά με το διαδίκτυο, θα ήθελα να σας ρωτήσω: Η εγγραφή ως μέλους στο Capital.gr, συνεπάγεται κάποιο οικονομικό κόστος για το μέλος; Αν ναι, ποιο; Πώς μπορεί κανείς να αυτοδιαγραφεί; Και κάτι ακόμα:

Η γυναίκα μου και εγώ, έχουμε στην άκρη -για ώρα έσχατης ανάγκης και για τα ΄στερνά΄ μας- κάποια τελευταία υπόλοιπα των ΄εφάπαξ΄ μας.

Σε περίπτωση ΄κουρέματος΄ (ή όπως διάολο αλλιώς λέγεται η ξεφτίλα μας), σε ποια τράπεζα (ή πώς αλλιώς) τα χρήματά μας αυτά μπορεί να είναι σχετικά ασφαλέστερα;

Έχετε γράψει κάτι σχετικά;

Γιατί -που να μας πάρει και να μας σηκώσει- η Τράπεζα της Ελλάδος (ή τέλος πάντων το Κράτος) δεν βγαίνει να ενημερώσει επίσημα και υπεύθυνα τον (εν αδημονία -αν όχι εν πανικώ- ευρισκόμενον και αυτοσχεδιάζοντα ή παραπαίοντα) κόσμο, τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουν;

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.

Σπύρος Θεοδωρόπουλος

Συνταξιούχος εκπαιδευτικός

Πάτρα

Απάντηση: Η εγγραφή στο Capital δεν συνεπάγεται κάποιο κόστος και πατώντας κάποιος αποσύνδεση μπορεί να παρακολουθεί σαν ανώνυμος επισκέπτης και όχι σαν εγγεγραμμένο μέλος.

Σε περίπτωση «κουρέματος» με τα μέχρι τώρα δεδομένα οι καταθέσεις σας δεν φαίνεται να αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα. Μπορεί να χάσουν οι τραπεζίτες τις τράπεζές τους ή οι μέτοχοι τις οικονομίες τους αλλά όχι οι καταθέτες.

Οι καταθέτες κινδυνεύουν μόνο από το πανικό να πάνε ένα πρωί όλοι μαζί να σηκώσουν τα χρήματά τους. Τότε οι τράπεζες, τουλάχιστον προσωρινά, δεν θα έχουν τα απαιτούμενα μετρητά να τους τα δώσουν στο χέρι.

Ένα «κούρεμα» 30% ή 50% π.χ. θα έχει σαν συνέπεια οι τράπεζες να χρειαστούν Αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου προκειμένου να συμπληρώσουν τα δισ. που θα διαγραφούν από το χαρτοφυλάκιο των ομολόγων τους. Αν δεν βρεθούν ιδιώτες να βάλουν αυτά τα δισ. και να τις αγοράσουν ουσιαστικά, θα αναγκαστεί να τα βάλει το κράτος και να τις αγοράσει αυτό.

Αυτό έκαναν οι ΗΠΑ το 2008 με πολλές τράπεζες που αντιμετώπισαν πρόβλημα με τις διαγραφές «τοξικών χρεογράφων». Στην συνέχεια όταν η κατάσταση διορθώθηκε, το κράτος πούλησε τις μετοχές και απεκόμισε και κέρδη. Σε καμιά φάση αυτού του εγχειρήματος δεν απειλήθηκαν οι καταθέσεις...

Προς τον παρόν το σενάριο που διαφαίνεται σαν επικρατέστερο είναι αυτό της επιμήκυνσης και ακολουθεί εκείνο της επαναγοράς χρέους...

Τέλος, αρκετοί υποστηρίζουν πως ένα "κούρεμα" δεν θα έχει καμιά άλλη επίπτωση πλην της μείωσης του χρέους. Ο ίδιος είμαι επιφυλακτικός. Πολλά θα εξαρτηθούν από τους χειρισμούς. Μην ξεχνάτε πως μιλάμε για αγορές και οι αγορές διακρίνονται από κυκλοθυμικότητα, στερεότυπα και προκαταλήψεις...

Κάποιοι από αυτούς που υποστηρίζουν σενάρια μονομερούς ρύθμισης του χρέους με εχθρικές διαθέσεις προς του πιστωτές το κάνουν απλά και μόνο γιατί προσδοκούν πολιτικά οφέλη για τις ακραίες και ολοκληρωτικές πολιτικές απόψεις σε ένα περιβάλλον χάους και απόγνωσης...

4) Τα λιμάνια της αγωνίας…

Οι μετοχές των λιμανιών έχουν ανέβει εν όψει προσδοκιών για αποκρατικοποιήσεις. Τα σχέδια που διαρρέουν στον τύπο όμως σε σχέση με τις προθέσεις της κυβέρνησης κρύβουν ορισμένους κινδύνους. Βλέπε: Τα λιμάνια της αγωνίας…

 Πηγή:www.capital.gr

Πηγή:www.capital.gr