Γράφει ο Θύμιος Παπανικολάου
Κάποιοι
δεν μπορούν ακόμα να καταλάβουν, παρά το γεγονός ότι τα γεγονότα μας
επαλήθευσαν, το γιατί παραμένουμε αμετακίνητοι στο έργο της αποκάλυψης
αυτής της μεγάλης απάτης του «κινήματος» Μίκη.
Σκέφτονται ως εξής: κάτι «ύποπτο» θα συμβαίνει για να μη συμμετάσχει το ΡΕΣΑΛΤΟ σε αυτήν την κίνηση από την οποία θα προσκόμιζε τεράστια οφέλη και από την αρχή θα ήταν στους «συμβουλάτορες».
Πράγματι από την αρχή θα ήμασταν στους «παράγοντες» (μας προτάθηκε η συμμετοχή μας πιεστικά) και πράγματι θα είχαμε οφέλη: Τα στενά οφέλη της «γκρούπας», δηλαδή θα μπορούσαμε μέσα από αυτήν την «κίνηση» να δεκαπλασιάσουμε τις δυνάμεις…
Μα αυτό είναι το πρόβλημα; Πώς ο κάθε ένας θα αξιοποιήσει το Μίκη ή οποιονδήποτε άλλον για να επιζήσει και να γίνει «παράγοντας» στο πολιτικό γίγνεσθαι;
Έτσι το είδαν πολλοί που έσπευσαν να ενταχθούν και να ΑΠΟΔΕΧΤΟΥΝ μάλιστα και το διορισμό τους στην «ηγεσία» της «κίνησης»: Καθορίστηκαν από τα στενά τους συμφέροντα (της ομάδας τους ή τα προσωπικά τους) και ΟΧΙ από τα ΣΥΝΟΛΙΚΑ συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας, από τις ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ συγκρότησης αυθεντικών λαϊκών κινημάτων
Θυσίασαν στο βωμό του καιροσκοπισμού το στρατηγικό καθήκον: Να αγωνίζεσαι αδιάλλακτα και ανιδιοτελώς για την ΑΛΗΘΕΙΑ, για το γκρέμισμα των θανάσιμων ΑΥΤΑΠΑΤΩΝ, για την ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ της κατασκευασμένης ΑΠΑΤΗΣ αυτού του «κινήματος Μίκη», που συνίσταται στο να μαντρώσει τις πατριωτικές ζυμώσεις και διεργασίες που συντελούνται στην ελληνική κοινωνία, να τις χειραγωγήσει και να τις προσδέσει στο άρμα των δόλιων πολιτικών παιχνιδιών που παίζονται από τους σπόνσορες και σκηνοθέτες του καθεστώτος…
Σε σωρεία άρθρων (ουδείς στάθηκε ικανός να τα αντικρούσει) αναλύσαμε διεξοδικά τα ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά χαρακτηριστικά αυτής της κραυγαλέας κατασκευής.
Αναλύσαμε και το ρόλο που έρχεται να παίξει, στις σημερινές συνθήκες κατάρρευσης της κυβέρνησης και του κομματικού, καθεστωτικού σκηνικού.
Η Ελλάδα έχει χρεωκοπήσει και πολύ γρήγορα θα δηλωθεί και επίσημα αυτή η χρεωκοπία.
Έχει χρεωκοπήσει και το υπάρχον πολιτικό σκηνικό και οι πάντες προσανατολίζονται σε ένα «κίνημα» «Εθνικής σωτηρίας» που θα προωθηθεί για να αναλάβει τη «σωτηρία» μας, καταργώντας ακόμα και τις αστικές ελευθερίες.
Ένα «κίνημα» το οποίο θα συντελέσει και στην αναπαλαίωση του σάπιου πολιτικού σκηνικού, ξεπλένοντας, σαν την κολυμπήθρα του Σιλωάμ, πάρα πολλούς…
Όλα τα ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά χαρακτηριστικά του «Κινήματος Μίκη» (αναλυμένα διεξοδικά) αποτελούν το «πρότυπο», το «σχήμα», αυτής της εκκολαπτόμενης δικτατορίας της «εθνικής σωτηρίας».
Η οργανωτική συγκρότηση αυτού του «κινήματος» αποτυπώνει πιο αδρά και κραυγαλέα αυτά τα χαρακτηριστικά:
1). Ιδρύθηκε δικτατορικά στη βάση της ολοκληρωτικής φιλοσοφίας: Αυτή του Μεσσία, του Μωυσή με τις πλάκες, του απόλυτου μονάρχη, του «σωτήρα» Μίκη…
2). Δικτατορική ήταν και η ΕΠΙΒΟΛΗ της «συμβουλευτικής ηγεσίας»!!!
Είναι τραγικά αστείο, αλλά και αυθάδης χλευασμός κάθε αγωνιστικής εμπειρίας και πολιτικής έννοιας ο διορισμός, συνακόλουθα και η ΑΠΟΔΟΧΗ του. Αυτό δεν συμβαίνει ούτε στα αστικά κόμματα, ούτε στα σταλινικά εκφυλισμένα κόμματα.
ΜΟΝΟ στα ακραίως δικτατορικά καθεστώτα έχουμε τέτοιους διορισμούς…
3). Δικτατορική, εξίσου, ήταν η επιβολή οργανωτίστικων δομών και τεχνασμάτων.
Αν είναι δυνατόν η οργανωτική δομή ενός αγωνιστικού και ανατρεπτικού κινήματος να επιβάλλεται από τα γραφεία του Μεσσία.
Το ίδιο αστείο είναι να αλλάζει η «οργανωτική δομή» (οργανωτίστικο τρικ) μέσα σε τρεις μήνες από την «ίδρυση» του «κινήματος». Και από άκρως δικτατορική να γίνεται ακραία «αναρχική»: Βαβέλ του μικροαστικού, αναρχικού ατομικισμού.
Σημείωση: Οι δύο όψεις του ολοκληρωτισμού είναι: Η καταστολή και η έπαρση του μικροαστικού ατομικισμού.
Μέσω αυτή της επαρμένης μικροαστικής Βαβυλωνίας οδηγείσαι σε μηχανισμούς άκρως βοναπαρτιστικούς (αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους πολιτικούς καιροσκόπους και «μάγους» των «κινημάτων»…).
Βεβαίως το «κίνημα Μίκη» δεν ήταν κίνημα: Ήταν κατασκευή!!!
Οι κατασκευές από τα αυθεντικά κινήματα φαίνονται και δια γυμνού οφθαλμού. Αν κάποιοι δεν μπορούν να τις δούνε σημαίνει δύο πράγματα:
α). Είναι δραματικά απελπισμένοι και καταθλιπτικά συγχυσμένοι (ιδεολογικά και πολιτικά).
Σήμερα πράγματι υπάρχει σε αφθονία και η απελπισμένη αναζήτηση μιας διεξόδου και η δραματικά κορυφωμένη ιδεολογική και πολιτική σύγχυση…
Είτε:
β). Είναι πολιτικοί τυχοδιώκτες, καιροσκόποι και νοσηρά αμοραλιστές. Τσαλαβουτούν όπου βρούνε και όπου παρέχεται δια ίδιον όφελος: δηλαδή να προβληθούν προσωπικά ή να ψαρέψουν σε θολά νερά…
Το μεγάλο αστείο, τέλος, είναι ότι έρχονται οι «διορισμένοι» να μας μιλήσουν για «νέο ξεκίνημα», για «δημοκρατία» και «αποφάσεις» της «βάσης», όταν οι ίδιοι είναι διορισμένοι και κομπάρσοι!!!!!!
Λένε παχιά λόγια από τη θέση του διορισμένου και του υποκατάστατου του Μεσσία!!!!
Τώρα δημοκοπούν ότι «το κίνημα δεν χρειάζεται υποτακτικούς και υπάκουους», ενώ οι ίδιοι είναι διορισμένοι: το άκρον άωτον της «υποτακτικότητας» και του «υπηκόου»!!!!
Καλά δεν αντιλαμβάνονται, αυτές οι καρικατούρες του σταλινισμού, το πόσο καταγέλαστοι καιροσκόποι γίνονται όταν παραδίδουν μαθήματα «δημοκρατίας», «πολιτικής διαπαιδαγώγησης» και «συλλογικών αποφάσεων» από τη θέση του ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΥ διοικητικού υπαλλήλου, από τη θέση του ιδεολογικού και πολιτικού υποκατάστατου του πάπα;
Δεν αντιλαμβάνονται όλοι αυτοί ότι το ζήτημα δεν είναι ΜΟΝΟ ο Δημητροκάλλης, αλλά η φιλοσοφία, η ΛΟΓΙΚΗ και ο πολιτικός χαρακτήρας, αυτών των ιδεολογικών, πολιτικών και οργανωτικών επιλογών;
Πράττουν και λειτουργούν με τα τεχνάσματα της γνωστής καθεστωτικής απάτης.
Mea culpa βροντοφώναξε ο Μίκης αντιγράφοντας γελοιογραφικά, για άλλη μια φορά τον Ανδρέα!!!
Το τι σημαίνουν τέτοιες «αυτοκριτικές» δεν χρειάζεται να το αναπτύξουμε…
«Νέο Ξεκίνημα» βροντοφώναξαν (τρεις μήνες μόνο μετά από αυτό το «ρωμαλέο κίνημα»), οι διορισμένοι κομπάρσοι!!!
Θυσιάστηκε, σαν Ιφιγένεια, ο Δημητροκάλλης, έβγαλαν άλλη οργανωτική «συνταγή» και αυτό αποτελεί «νέο ξεκίνημα»!!!!
Η γνωστή φιλοσοφία των αποδιοπομπαίων τράγων: Αύριο θα θυσιαστεί ο ΓΑΠ από τα μεγάλα αφεντικά, θα προωθηθούν νέες συνταγές απάτης και θα μιλάμε για «νέο ξεκίνημα»!!!!
Φυσικά κανένας επί της ουσίας δεν «θυσιάζεται». Απλώς από ορατός γίνεται αφανής…
Και το σπουδαιότερο: Διευκολύνεται η «είσοδος» και άλλων «προσωπικοτήτων», καθώς και «λιπαίνεται» το έδαφος για την προώθηση και κλιμάκωση του πολιτικού παιχνιδιού…
ΣΥΝΤΟΜΑ θα φανούν και θα αποκαλυφτούν πολλά…
Υ.Γ. Ακόμα και η «αγανάκτηση» εναντίον του Δημητροκάλλη των διορισμένων ήταν απελπιστικά όψιμη και άκρως υποκριτική. Εκδηλώθηκε μετά τη θύελλα των αντιδράσεων.
Αν δεν γινόντουσαν τα «αποκαλυπτήρια» και οι αντιδράσεις, ΟΥΔΕΙΣ θα μίλαγε από τους «κομπάρσους», ενώ γνώριζαν πολύ καλά ποιος ήταν ο Δημητροκάλλης. Παλιές καραβάνες ήταν και μάλιστα και κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ του ’89!!!!
Μίκης: Το πρωταπριλιάτικο «οργανωτικό» του
Σκέφτονται ως εξής: κάτι «ύποπτο» θα συμβαίνει για να μη συμμετάσχει το ΡΕΣΑΛΤΟ σε αυτήν την κίνηση από την οποία θα προσκόμιζε τεράστια οφέλη και από την αρχή θα ήταν στους «συμβουλάτορες».
Πράγματι από την αρχή θα ήμασταν στους «παράγοντες» (μας προτάθηκε η συμμετοχή μας πιεστικά) και πράγματι θα είχαμε οφέλη: Τα στενά οφέλη της «γκρούπας», δηλαδή θα μπορούσαμε μέσα από αυτήν την «κίνηση» να δεκαπλασιάσουμε τις δυνάμεις…
Μα αυτό είναι το πρόβλημα; Πώς ο κάθε ένας θα αξιοποιήσει το Μίκη ή οποιονδήποτε άλλον για να επιζήσει και να γίνει «παράγοντας» στο πολιτικό γίγνεσθαι;
Έτσι το είδαν πολλοί που έσπευσαν να ενταχθούν και να ΑΠΟΔΕΧΤΟΥΝ μάλιστα και το διορισμό τους στην «ηγεσία» της «κίνησης»: Καθορίστηκαν από τα στενά τους συμφέροντα (της ομάδας τους ή τα προσωπικά τους) και ΟΧΙ από τα ΣΥΝΟΛΙΚΑ συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας, από τις ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ συγκρότησης αυθεντικών λαϊκών κινημάτων
Θυσίασαν στο βωμό του καιροσκοπισμού το στρατηγικό καθήκον: Να αγωνίζεσαι αδιάλλακτα και ανιδιοτελώς για την ΑΛΗΘΕΙΑ, για το γκρέμισμα των θανάσιμων ΑΥΤΑΠΑΤΩΝ, για την ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ της κατασκευασμένης ΑΠΑΤΗΣ αυτού του «κινήματος Μίκη», που συνίσταται στο να μαντρώσει τις πατριωτικές ζυμώσεις και διεργασίες που συντελούνται στην ελληνική κοινωνία, να τις χειραγωγήσει και να τις προσδέσει στο άρμα των δόλιων πολιτικών παιχνιδιών που παίζονται από τους σπόνσορες και σκηνοθέτες του καθεστώτος…
Σε σωρεία άρθρων (ουδείς στάθηκε ικανός να τα αντικρούσει) αναλύσαμε διεξοδικά τα ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά χαρακτηριστικά αυτής της κραυγαλέας κατασκευής.
Αναλύσαμε και το ρόλο που έρχεται να παίξει, στις σημερινές συνθήκες κατάρρευσης της κυβέρνησης και του κομματικού, καθεστωτικού σκηνικού.
Η Ελλάδα έχει χρεωκοπήσει και πολύ γρήγορα θα δηλωθεί και επίσημα αυτή η χρεωκοπία.
Έχει χρεωκοπήσει και το υπάρχον πολιτικό σκηνικό και οι πάντες προσανατολίζονται σε ένα «κίνημα» «Εθνικής σωτηρίας» που θα προωθηθεί για να αναλάβει τη «σωτηρία» μας, καταργώντας ακόμα και τις αστικές ελευθερίες.
Ένα «κίνημα» το οποίο θα συντελέσει και στην αναπαλαίωση του σάπιου πολιτικού σκηνικού, ξεπλένοντας, σαν την κολυμπήθρα του Σιλωάμ, πάρα πολλούς…
Όλα τα ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά χαρακτηριστικά του «Κινήματος Μίκη» (αναλυμένα διεξοδικά) αποτελούν το «πρότυπο», το «σχήμα», αυτής της εκκολαπτόμενης δικτατορίας της «εθνικής σωτηρίας».
Η οργανωτική συγκρότηση αυτού του «κινήματος» αποτυπώνει πιο αδρά και κραυγαλέα αυτά τα χαρακτηριστικά:
1). Ιδρύθηκε δικτατορικά στη βάση της ολοκληρωτικής φιλοσοφίας: Αυτή του Μεσσία, του Μωυσή με τις πλάκες, του απόλυτου μονάρχη, του «σωτήρα» Μίκη…
2). Δικτατορική ήταν και η ΕΠΙΒΟΛΗ της «συμβουλευτικής ηγεσίας»!!!
Είναι τραγικά αστείο, αλλά και αυθάδης χλευασμός κάθε αγωνιστικής εμπειρίας και πολιτικής έννοιας ο διορισμός, συνακόλουθα και η ΑΠΟΔΟΧΗ του. Αυτό δεν συμβαίνει ούτε στα αστικά κόμματα, ούτε στα σταλινικά εκφυλισμένα κόμματα.
ΜΟΝΟ στα ακραίως δικτατορικά καθεστώτα έχουμε τέτοιους διορισμούς…
3). Δικτατορική, εξίσου, ήταν η επιβολή οργανωτίστικων δομών και τεχνασμάτων.
Αν είναι δυνατόν η οργανωτική δομή ενός αγωνιστικού και ανατρεπτικού κινήματος να επιβάλλεται από τα γραφεία του Μεσσία.
Το ίδιο αστείο είναι να αλλάζει η «οργανωτική δομή» (οργανωτίστικο τρικ) μέσα σε τρεις μήνες από την «ίδρυση» του «κινήματος». Και από άκρως δικτατορική να γίνεται ακραία «αναρχική»: Βαβέλ του μικροαστικού, αναρχικού ατομικισμού.
Σημείωση: Οι δύο όψεις του ολοκληρωτισμού είναι: Η καταστολή και η έπαρση του μικροαστικού ατομικισμού.
Μέσω αυτή της επαρμένης μικροαστικής Βαβυλωνίας οδηγείσαι σε μηχανισμούς άκρως βοναπαρτιστικούς (αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους πολιτικούς καιροσκόπους και «μάγους» των «κινημάτων»…).
Βεβαίως το «κίνημα Μίκη» δεν ήταν κίνημα: Ήταν κατασκευή!!!
Οι κατασκευές από τα αυθεντικά κινήματα φαίνονται και δια γυμνού οφθαλμού. Αν κάποιοι δεν μπορούν να τις δούνε σημαίνει δύο πράγματα:
α). Είναι δραματικά απελπισμένοι και καταθλιπτικά συγχυσμένοι (ιδεολογικά και πολιτικά).
Σήμερα πράγματι υπάρχει σε αφθονία και η απελπισμένη αναζήτηση μιας διεξόδου και η δραματικά κορυφωμένη ιδεολογική και πολιτική σύγχυση…
Είτε:
β). Είναι πολιτικοί τυχοδιώκτες, καιροσκόποι και νοσηρά αμοραλιστές. Τσαλαβουτούν όπου βρούνε και όπου παρέχεται δια ίδιον όφελος: δηλαδή να προβληθούν προσωπικά ή να ψαρέψουν σε θολά νερά…
Το μεγάλο αστείο, τέλος, είναι ότι έρχονται οι «διορισμένοι» να μας μιλήσουν για «νέο ξεκίνημα», για «δημοκρατία» και «αποφάσεις» της «βάσης», όταν οι ίδιοι είναι διορισμένοι και κομπάρσοι!!!!!!
Λένε παχιά λόγια από τη θέση του διορισμένου και του υποκατάστατου του Μεσσία!!!!
Τώρα δημοκοπούν ότι «το κίνημα δεν χρειάζεται υποτακτικούς και υπάκουους», ενώ οι ίδιοι είναι διορισμένοι: το άκρον άωτον της «υποτακτικότητας» και του «υπηκόου»!!!!
Καλά δεν αντιλαμβάνονται, αυτές οι καρικατούρες του σταλινισμού, το πόσο καταγέλαστοι καιροσκόποι γίνονται όταν παραδίδουν μαθήματα «δημοκρατίας», «πολιτικής διαπαιδαγώγησης» και «συλλογικών αποφάσεων» από τη θέση του ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΥ διοικητικού υπαλλήλου, από τη θέση του ιδεολογικού και πολιτικού υποκατάστατου του πάπα;
Δεν αντιλαμβάνονται όλοι αυτοί ότι το ζήτημα δεν είναι ΜΟΝΟ ο Δημητροκάλλης, αλλά η φιλοσοφία, η ΛΟΓΙΚΗ και ο πολιτικός χαρακτήρας, αυτών των ιδεολογικών, πολιτικών και οργανωτικών επιλογών;
Πράττουν και λειτουργούν με τα τεχνάσματα της γνωστής καθεστωτικής απάτης.
Mea culpa βροντοφώναξε ο Μίκης αντιγράφοντας γελοιογραφικά, για άλλη μια φορά τον Ανδρέα!!!
Το τι σημαίνουν τέτοιες «αυτοκριτικές» δεν χρειάζεται να το αναπτύξουμε…
«Νέο Ξεκίνημα» βροντοφώναξαν (τρεις μήνες μόνο μετά από αυτό το «ρωμαλέο κίνημα»), οι διορισμένοι κομπάρσοι!!!
Θυσιάστηκε, σαν Ιφιγένεια, ο Δημητροκάλλης, έβγαλαν άλλη οργανωτική «συνταγή» και αυτό αποτελεί «νέο ξεκίνημα»!!!!
Η γνωστή φιλοσοφία των αποδιοπομπαίων τράγων: Αύριο θα θυσιαστεί ο ΓΑΠ από τα μεγάλα αφεντικά, θα προωθηθούν νέες συνταγές απάτης και θα μιλάμε για «νέο ξεκίνημα»!!!!
Φυσικά κανένας επί της ουσίας δεν «θυσιάζεται». Απλώς από ορατός γίνεται αφανής…
Και το σπουδαιότερο: Διευκολύνεται η «είσοδος» και άλλων «προσωπικοτήτων», καθώς και «λιπαίνεται» το έδαφος για την προώθηση και κλιμάκωση του πολιτικού παιχνιδιού…
ΣΥΝΤΟΜΑ θα φανούν και θα αποκαλυφτούν πολλά…
Υ.Γ. Ακόμα και η «αγανάκτηση» εναντίον του Δημητροκάλλη των διορισμένων ήταν απελπιστικά όψιμη και άκρως υποκριτική. Εκδηλώθηκε μετά τη θύελλα των αντιδράσεων.
Αν δεν γινόντουσαν τα «αποκαλυπτήρια» και οι αντιδράσεις, ΟΥΔΕΙΣ θα μίλαγε από τους «κομπάρσους», ενώ γνώριζαν πολύ καλά ποιος ήταν ο Δημητροκάλλης. Παλιές καραβάνες ήταν και μάλιστα και κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ του ’89!!!!
Μίκης: Το πρωταπριλιάτικο «οργανωτικό» του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου