Ο μύθος και το υπνωτικό των καθεστωτικών «ηρώων»

«Ο ζωντανός ποτέ δεν πρέπει να λέει: ποτέ!
Το βέβαιο σίγουρο δεν είναι.
Τίποτα δεν είναι μια για πάντα δοσμένο.
Όταν οι τύραννοι θα έχουν το λόγο τους πει
θα ρθει η σειρά των καταπιεσμένων.
Ποιος τολμάει λοιπόν να λέει: ποτέ;
Ποιος φταίει που η τυραννία συνεχίζεται; Εμείς.
Ποιος είναι υπεύθυνος να την γκρεμίσει; Πάλι Εμείς.
Όποιος σωριάστηκε κτυπημένος να σηκωθεί!
Όποιος είναι χαμένος, ας αγωνιστεί!
Αυτόν που της κατάστασής του απόκτησε συνείδηση
κανένας δεν μπορεί να τόνε συγκρατήσει.
Αυτοί λοιπόν, η τώρα νικημένοι,
αύριο θα ‘ ναι νικητές
και τώρα, το παλιό ποτέ
από ποτέ γίνεται: τώρα».

Μπρεχτ

Τώρα, λοιπόν να σπάσουμε τις αγκυλώσεις και τα ειδωλολατρικά στερεότυπα του κοινοβουλευτικού κρετινισμού.
Όσο πιστεύουμε στα κοινοβουλευτικά είδωλα και τους «ήρωες» του καθεστώτος δεν θα αποτινάξουμε ποτέ την τυραννία. Δεν θα καθαρίσει ποτέ η καθεστωτική κόπρος…
Μια από τις μεγάλες ψευδαισθήσεις που έχουν πολλοί είναι ότι θα αλλάξουν τα πράγματα αν γκρεμιστεί αυτή η κυβέρνηση των ανδρεικέλων μέσα από τις καθεστωτικές διαδικασίες, τις απόλυτα ελεγχόμενες και υποταγμένες στα ισχυρά κέντρα της οικονομικής εξουσίας: Είτε με εκλογές, είτε με πολιτικό πραξικόπημα «εθνικής σωτηρίας»!!!
Όταν οι ίδιες οι δομές και οι λειτουργίες του καθεστώτος είναι υποταγμένες στους μηχανισμούς των «μαφιών» του χρήματος, ΤΟΤΕ οποιαδήποτε κυβέρνηση που βγαίνει μέσα από αυτές θα είναι κυβέρνηση ανδρεικέλων…

Γι αυτό αποτελεί θανάσιμη αυταπάτη να πιστεύουμε σε «ήρωες» και Μεσσίες, μέσα από τις καθεστωτικές διαδικασίες και λειτουργίες.

Πολλοί υποστηριχτές της ΝΔ εκπλήσσονται με τον Αντώνη Σαμαρά, ακόμα και τον μέμφονται επειδή δεν ζητά εκλογές και δεν θέτει το αίτημα να φύγει εδώ και τώρα η κυβέρνηση της συμφοράς…

Ο κόσμος της ΝΔ είναι ακόμα σε μεγάλο βαθμό προσηλωμένος στους κοινοβουλευτικούς ηγέτες. Αναζητά πάντα κάποιον «ήρωα» να τον βγάλει από την καταστροφή και την απελπισία. Γι αυτό και ο κόσμος της ΝΔ απεχθάνεται, περισσότερο από κάθε άλλον, το ΔΡΟΜΟ: Τους αγώνες στο δρόμο…

Σήμερα θρηνεί ένα μέρος των νεοδημοκρατών για την πλαδαρότητα του Σαμαρά: Από τη μια θέλουν να του φορέσουν το φωτοστέφανο του «ήρωα», τρώγοντας το «αντισυναινετικό» χόρτο του Σαμαρά και από την άλλη δεν τους βγαίνει, μια και ο αρχηγός τους δεν θέτει εδώ και τώρα εκλογές.

Δεν θέλουν ακόμα να απαλλαχτούν από τις αυταπάτες τους, ούτε να δούνε τούτο: Ότι και ο Σαμαράς είναι ένας κεντρικός μοχλός και «παίκτης» του καθεστωτικού παιχνιδιού: Το τερέν του οποίου το ελέγχουν τα μεγάλα αφεντικά του καθεστώτος, συνακόλουθα και τα αφεντικά των κομμάτων του καθεστώτος.

Δεν θέλουν να αντιληφθούν οι οπαδοί (κάθε κόμματος) ότι το παιχνίδι παίζεται με τράπουλα σημαδεμένη και το κυριότερο: η τσόχα και η τράπουλα βρίσκονται στα χέρια των ισχυρών κέντρων εξουσίας (των εγχώριων και κυρίως των διεθνών).

Τα κόμματα και οι πολιτικοί είναι τα σημαδεμένα τραπουλόχαρτα…

Ο Σαμαράς λοιπόν δεν μπορεί να βγει έξω από αυτό το παιχνίδι. Για να βγει κάποιος από αυτό το παιχνίδι (υπόθεση εργασίας) πρέπει να σπάσει κάθε δεσμό με το καθεστώς και κυρίως να αναζητήσει ΣΤΗΡΙΓΜΑΤΑ στο λαό: ΟΧΙ εκλογικά στηρίγματα, αλλά στηρίγματα ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥ και μαχητικού λαϊκού κινήματος…

Και μόνο σαν ιδέα κάτι τέτοιο φαντάζει, όχι μόνο στο Σαμαρά, αλλά σε κάθε στέλεχος της «Δεξιάς» τρομακτικό και τρομοκρατικό…

Ο Αντώνης Σαμαράς, συνεπώς, συμμορφώνεται με τας υποδείξεις του συστήματος που υπηρετεί και των μεγάλων αφεντικών.

Αν αποβάλλουμε το ρητορικό λίπος από τις αντιπολιτευτικές του κορώνες (εναντίον του Μνημονίου και της «συναίνεσης»), θα διαπιστώσουμε ότι, ο αρχηγός της ΝΔ, ΣΥΝΑΙΝΕΙ σε όλα επί της ουσίας, όπως ακριβώς έχει νομιμοποιήσει, σε ΟΛΑ, αυτήν την κυβέρνηση.

Δεν παίζει ούτε αυτό το χαρτί των εκλογών (προκαλώντας έτσι δυσαρέσκειες στον κόσμο του), ΑΚΡΙΒΩΣ γιατί οι «νταβάδες» δεν θέλουν να ρισκάρουν μια ενδεχόμενη εκλογική αυτοδυναμία της ΝΔ.

ΟΥΤΕ ο Σαμαράς, για τη δική του πολιτική τύχη θέλει εκλογές.

ΟΧΙ μόνο γιατί θα συνεχιστεί ο ίδιος φαύλος κύκλος, αλλά μια ενδεχόμενη νίκη της ΝΔ, τη διαλύει κυριολεκτικά.

Τη διαλύει διότι ΚΑΜΙΑ, απολύτως καμία λύση, δεν μπορεί να δώσει και από πάνω είναι υποχρεωμένη να εκτελέσει αυτή τα «συμβόλαια θανάτου» που εκτελεί τώρα το ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα την ιδιωτικοποίηση και το ξεπούλημα της Ελλάδας: Αυτό είναι και η δική πολιτική, αλλά κυρίως η ΠΟΛΙΤΙΚΗ της ΕΕ και των «μαφιών» του χρήματος, δηλαδή των μεγάλων αφεντικών που δεν ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ, ούτε στο ελάχιστο, ο αρχηγός της ΝΔ…

Μια κυβέρνηση της ΝΔ, στις παρούσες συνθήκες, θα καταρρεύσει ΑΜΕΣΩΣ, σαν χάρτινος πύργος, κατεβάζοντας ακόμα και τους πασόκους στους δρόμους (οι πασόκοι ξέρουν να κατεβαίνουν στο δρόμο όταν δεν είναι κυβέρνηση…).

Το να κατεβαίνει, όμως, δυναμικά ο λαός στο δρόμο σήμερα, είναι πολύ επικίνδυνο για το καθεστώς. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να πυροδοτηθούν τα εκρηκτικά υλικά της λαϊκής οργής…

Να, γιατί ο Σαμαράς δεν πυροδοτεί ούτε τα εκλογικά σύνδρομα και ούτε θέλει, ΣΗΜΕΡΑ, να πάρει τη θέση της κυβέρνησης…

Να, γιατί οι πάντες μαγειρεύουν, «αντικυβερνητικά» και «αντιμνημονιακά», μια κυβέρνηση προσωπικοτήτων, υπεράνω των κομμάτων, «πανεθνικής συστράτευσης»!!!

Πάνω σε αυτό παίζουν όλοι οι πολιτικοί χαρτοπαίχτες και τα ΜΜΕ…

Πάνω σε αυτό κατασκευάζονται σήμερα και τα υπνωτικά των «ηρώων» και των «ειδώλων».

Εντός αυτού του πλαισίου το παίζουν κάποιοι «ήρωες», όπως ο Πάνος Καμμένος και άλλοι…
Διαβάστε εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5691

Εμείς πρέπει να απαλλαγούμε από τη μυθική έννοια του «ήρωα». Οποιοσδήποτε ηρωισμός που διατείνεται ότι βρίσκεται, σαν υπερβατική αξία, πάνω από την πραγματική ιστορία, πάνω από τους κοινωνικούς ανταγωνισμούς και πάνω από τους ζωντανούς λαϊκούς αγώνες, είναι υπνωτικό του καθεστώτος.

Ο «ήρωας» δεν είναι καθόλου μια ξεχωριστή φυσιογνωμία, ένας ελεύθερος άνθρωπος, ένας δημιουργός. Απλώς εξυπηρετεί τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης: «Ήρωα» τον κάνουν αυτά τα συμφέροντα…

Οι έννοιες Άνθρωπος και ήρωας αλληλοαναιρούνται: Εκεί που υπάρχει ο ήρωας του καθεστώτος δεν υπάρχει ο άνθρωπος…

Ας ακολουθήσουμε, λοιπόν, τις συμβουλές που μας δίνει ο Μπρεχτ στο ποίημα που παραθέσαμε στην αρχή…

Ρεσάλτο