Οι «αγανακτισμένες» Πλατείες πρέπει να οργανωθούν και να ξεχυθούν παντού…

Γράφει ο Θύμιος Παπανικολάου

Κάθε αγωνιστής πρέπει να προβληματίζεται και να δυσπιστεί πολύ όταν βλέπει να τον χειροκροτούν οι δήμιοι του λαού και οι ύαινες της προπαγάνδας τους.
Σήμερα οι «νταβάδες» και τα αποκρουστικά τους ΜΜΕ χειροκροτούν και υμνούν τις ειρηνικές εξεγέρσεις στις πλατείες.
Ποιοι; Αυτοί οι δήμιοι που λιθοβολούσαν θηριωδώς τους λιμενεργάτες που αγωνίζονταν, τους φορτηγατζήδες που είχαν εξεγερθεί, τους αγρότες που αφάνιζαν, τους κατοίκους της Κερατέας που αντιστεκόντουσαν στην κυβερνητική μοχθηρία και κάθε άλλη αγωνιστική εκδήλωση…
Αποτελεί μακάβριο μορφασμό κοροϊδίας να χειροκροτούν οι δήμιοί μας, εν χωρώ, την εξεγερτική αγανάκτησή μας;
Και τι ιδιαιτέρως χειροκροτούν; Το γεγονός ότι κατεβαίνουμε στις πλατείες χωρίς ΙΔΕΕΣ, χωρίς συγκεκριμένα αιτήματα αλλά γενικά αιτήματα περί δημοκρατίας και Δικαίου, χωρίς μοχλούς και ιμάντες ανάπτυξης της αυτενέργειάς μας και αυτό-οργάνωσής μας, χωρίς ΟΡΓΑΝΩΣΗ και ηγέτες (ηγέτες κινημάτων και όχι του καθεστώτος), σαν σκόρπια άτομα, σαν αθροιστικά σύνολα ατομικών απόψεων, σαν Βαβυλωνία…

Πολλοί, σκοπίμως, ή από άγνοια, ή επειδή δεν διαβάζουν προσεκτικά τα κείμενά μας παρανόησαν την κριτική μας και υπέθεσαν ότι είμαστε εναντίον των «κινημάτων» στις Πλατείες.

Δεν μπορεί να είμαστε ΠΟΤΕ ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή καθόδου του λαού στο δρόμο.

Τα κείμενά μας είναι ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ σε αυτό το αντικειμενικό γεγονός, δηλαδή στην εκδήλωση της λαϊκής οργής: Στις μορφές, στα χαρακτηριστικά της, στον τρόπο που εκδηλώθηκε, στη συμπεριφορά του κατεστημένου και στις παγίδες του κατεστημένου.

Αυτόν τον ΠΟΛΙΤΙΚΟ χαρακτήρα έχουν τα κείμενά μας και όχι άρνησης ή καταδίκης του κόσμου που κατεβαίνει στις πλατείες, ούτε φυσικά ΑΡΝΗΣΗΣ της λαϊκής αγανάκτησης.

Εξάλλου είναι ανόητο να καταδικάσεις ένα ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ γεγονός εκδήλωσης της λαϊκής αγανάκτησης.

Το δικό μας έργο είναι να επεμβαίνουμε ΠΟΛΙΤΙΚΑ (κατεβαίνουμε και φυσικά, αλλά αυτό δεν είναι παρέμβαση πολιτική, απλή συμμετοχή είναι), στην πρωτοπορία των κινημάτων, αναλύοντας τα πράγματα και εξοπλίζοντας με ιδέες τους νέους οι οποίοι και θα αποτελέσουν την πραγματική και οργανική (φυσική) πολιτική ΗΓΕΣΙΑ προώθησης και οργάνωσης αυτών των κινημάτων σε ανώτερες μορφές συνειδητοποίησης και δράσης…

Για μας αυτή η κάθοδος στις πλατείες δεν έγινε μέσα από αγωνιστικά έμβρυα διαμορφωμένα μέσα από την ίδια τη διαλεκτική των λαϊκών αγώνων.

Ο κόσμος συγκεντρώθηκε από γενικά καλέσματα στο ιντερνέτ και στα ΜΜΕ (εδώ προκύπτει θέμα και στο ποιοι μπορεί να είναι οι «αόρατοι», ανώνυμοι οργανωτές και καθοδηγητές), σαν άτομα και σκόρπια τεμάχια και ΟΧΙ σαν ένα συνθετικό ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ «ΕΓΩ».

Το θεμέλιο αυτής της λαϊκής καθόδου είναι χωρίς καμία αμφιβολία η κοχλάζουσα κοινωνική οργή: Αυτός είναι ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ συντελεστής αυτών των λαϊκών εκδηλώσεων και δεν μπορεί ΟΥΔΕΙΣ να τον παρακάμπτει και να τον λοιδορεί, αλλά και ούτε να παρανοεί τα κείμενά μας τα οποία υπογραμμίζουν αυτόν τον συντελεστή (τον αντικειμενικό συντελεστή) της λαϊκής κίνησης…

Έξω όμως από το ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ επαναστατικό, υπάρχει και το ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΑ αντεπαναστατικό: Οι «πυροδότες» της λαϊκής αγανάκτησης, ο τρόπος με τον οποίο το καθεστώς και οι μηχανισμοί του ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ, ΚΟΛΑΚΕΥΟΥΝ και ΚΑΝΑΛΙΖΑΡΟΥΝ αυτή την ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ λαϊκή αγανάκτηση.

Οι πρωτοπόροι αγωνιστές που δεν μπορούν να διακρίνουν και να ξεχωρίσουν το επαναστατικά αντικειμενικό από το αντεπαναστατικά υποκειμενικό είναι για κλάματα, σύρονται όπως το νερό μέσα στο αυλάκι από τα γεγονότα…

Το δηλώνουμε ξεκάθαρα: Αν η ρωμαλέα και δυνητικά επαναστατική λαϊκή αγανάκτηση η οποία ξεχειλίζει διάχυτη, σήμερα στις Πλατείες, σαν χυλός ατομικοτήτων, δεν ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΘΕΙ και δεν γεννήσει κάποια ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ, έστω, ΓΕΝΙΚΑ πολιτικά ΑΙΤΗΜΑΤΑ και τα δικά της καθοδηγητικά όργανα, ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ να παίξει το παιχνίδι του καθεστώτος.

Το πρώτο, συνεπώς, ζήτημα που μπαίνει, ζήτημα ζωής και θανάτου, είναι οι Πλατείες να βγάλουν το συντονιστικό τους ΟΡΓΑΝΟ και Επιτροπές Αγώνα.

Αυτό και μόνο τρέμει το καθεστώς και γι αυτό διαφημίζει αυτό το ειρηνικό «κίνημα». Διότι δεν έχει ΚΑΝΕΝΑ έμβρυο ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ, ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ και ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗΣ. Από τη στιγμή που θα αυτό-οργανωθεί και θα αποκτήσει (αν τα καταφέρει), τότε οι καθεστωτικοί έπαινοι θα μεταβληθούν, αυτομάτως, σε κατάρες και συκοφαντίες…

Για να υπάρξει, όμως, Συντονιστικό Όργανο και Επιτροπές Αγώνα προαπαιτείται μια μίνιμουμ συμφωνία πάνω σε συγκεκριμένα πολιτικά αιτήματα.

Αυτά, στην παρούσα φάση, θα μπορούσε να είναι πολύ γενικά, για να είναι και ΓΕΝΙΚΑ αποδεκτά.

Ενδεικτικά αιτήματα:

α). Να φύγει η τρόικα και τα μνημόνιά της…

β). Τα χρέη να τα πληρώσουν αυτοί που τα δημιούργησαν και οι κερδοσκόποι που ρούφηξαν το αίμα του ελληνικού λαού. ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΔΟΧΗ του χρέους…

γ). Να επανέλθουν οι μισθοί και οι συντάξεις στα επίπεδα πριν από την κακουργηματική λεηλασία του Μνημονίου.

δ). Να επανέλθουν οι απολυμένοι στις εργασίες τους.

ε). Σταθερός, διαρκής και αταλάντευτος λαϊκός αγώνας εναντίον του ΞΕΠΟΥΛΗΜΑΤΟΣ της Ελλάδας και εναντίον των μέτρων και των νόμων που καταλύουν την εθνική μας υπόσταση.

στ). Αγώνας εναντίον της ισοπέδωσης της Παιδείας και της μετατροπής της σε γρανάζι των διεθνών και εγχώριων αρπακτικών του χρήματος.

ζ) Αγώνας εναντίον της κατοχής της Ελλάδας από τους λαθρομετανάστες και εναντίον των «γκέτο» και των εγκληματικών συμμοριών…

Ένας αγώνας που θέλει να ενώσει ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες δεν μπορεί να μην έχει σαν μία από τις πολιτικές του αιχμές το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της Ελλάδας: Το λαθρομεταναστευτικό εφιάλτη…

η). ΟΧΙ στην Κάρτα του Πολίτη, σ’ αυτόν τον οργουελικό εφιάλτη του ηλεκτρονικού φακελώματος…

θ). Καμία εμπιστοσύνη στα κόμματα της Βουλής. Δεν μπορεί να ζητάμε από αυτά και από το καθεστωτικό οικοδόμημα λύσεις υπέρ του λαού: Αυτά οδήγησαν την Ελλάδα εδώ…

Αυτά είναι απλώς κάποια γενικά, ενδεικτικά ΑΙΤΗΜΑΤΑ, στη βάση των οποίων μπορεί να συγκροτηθεί ένα Συντονιστικό Όργανο και Επιτροπές Αγώνα.

Το Συντονιστικό Όργανο και οι Επιτροπές πρέπει να οικοδομηθούν σε μια ΔΙΑΡΚΗ βάση και σε διαρκή ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ των αρχών της «Άμεσης Δημοκρατίας».

Ο οργανωμένος αυτός αγώνας πρέπει να κινηθεί προς την κατεύθυνση της ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ σε όλη την ελληνική κοινωνία, στις γειτονιές και στους χώρους εργασίας.

Τα «κινήματα» στις Πλατείες πρέπει να αποκτήσουν οργανωτικά έμβρυα στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, ΠΑΝΤΟΥ…

Αυτό σημαίνει ότι μέσω των Επιτροπών Αγώνα πρέπει να οργωθούν οι γειτονιές και οι χώροι εργασίας και να «κτιστούν» ΠΑΝΤΟΥ Επιτροπές Αγώνα

Να κυκλοφορήσουν τα ΑΙΤΗΜΑΤΑ παντού, γιατί αύριο, τα «φιλικά» σήμερα ΜΜΕ θα αρχίσουν τις συκοφαντίες.

Να οργανωθούν συζητήσεις παντού, να αναπτυχθεί ο ζωντανός κοινωνικός διάλογος παντού, να εμπλουτιστούν τα αιτήματα, ανάλογα με την πορεία του Αγώνα και παντού να εκκολαφθούν έμβρυα και δίκτυα ΑΓΩΝΑ.

ΜΟΝΟ μέσα από αυτές τις διαδικασίες μπορεί να προχωρήσει ένα λαϊκό ΚΙΝΗΜΑ και να ξεκαθαρίσει η ήρα από το στάρι…