Είναι μονόδρομος η κοινωνική έκρηξη;

Είναι η Ελλάδα σε θέση να αντέξει ακόμη τις αντιπαραθέσεις των διάφορων πολιτικών ρευμάτων; 

Σε περιόδους ανάπτυξης και σχετικής δημοσιονομικής ισορροπίας, ήταν εύλογο να υπάρχουν ιδεολογικές διαφοροποιήσεις ανάμεσα στον πληθυσμό μιας χώρας. Αυτές ήταν οι ζυμώσεις, οι οποίες παρήγαγαν τις διάφορες πολιτικές ιδεολογίες. Τα τελευταία 30 –τουλάχιστον- χρόνια, οι διαφοροποιήσεις αυτές κατέληξαν να αντιπροσωπεύονται από τον «φιλελευθερισμό» της δεξιάς, τον «σοσιαλισμό», που αντιπροσώπευε υποτίθεται το μη προνομιούχο τμήμα της μεσαίας τάξης και τρίτον, τα κόμματα της «αριστεράς» που εκπροσωπούν την λαϊκή τάξη των εργατών και των αγροτών.

Επειδή λίγο πολύ οι ίδιες αυτές ζυμώσεις είχαν αναπτυχθεί.....
στον ευρύτερο Δυτικό κόσμο, τα διάφορα κόμματα στη χώρα μας είχαν τα αντίστοιχά τους στο εξωτερικό και αυτό που βλέπαμε να αναπτύσσεται, ήταν η χάραξη κοινής πολιτικής. Τα τελευταία χρόνια όμως, ειδικά μετά το ξέσπασμα της διεθνούς οικονομικής κρίσης, άρχισαν τα πράγματα στη χώρα μας να παίρνουν μια πολύ συγκεχυμένη μορφή.

Πρώτα, το σοσιαλιστικό κόμμα του ΠΑΣΟΚ, άρχισε να εμφανίζει χαρακτηριστικά νεοφιλελευθερισμού. Η παραδοσιακή Δεξιά, μετά από μια περίοδο αναζήτησης νέας ταυτότητας στον υποτιθέμενο «μεσαίο χώρο», να διασπάται σε τρία μέτωπα: της «άκρας δεξιάς» (ΛΑ.Ο.Σ), του «κοινωνικού φιλελευθερισμού» της Ντόρας Μπακογιάννη, και του αντίστοιχου –λίγο ποιο συντηρητικού- του Αντώνη Σαμαρά. Στην αριστερή πτέρυγα τέλος, ένα ΚΚΕ με αραχνιασμένες πολιτικές θέσεις, ένα άλλο κόμμα (ΣΥΡΙΖΑ) με ποικίλες αποχρώσεις («συνιστώσες» τις ονομάσανε) και ένα νέο φυντάνι, τη Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη, που αρχίζει να παίρνει την μορφή «μπαλαντέρ». Ποια ήταν η θέση των ψηφοφόρων σε αυτή την εξέλιξη; Αυτό που έβγαινε προς τα έξω, στα μάτια και στη συνείδηση του κόσμου, ήταν ένας πολιτικός «αχταρμάς» και αυτό αποτυπώθηκε στα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών, όπου αναδείχτηκε ως πλειοψηφικό πολιτικό κίνημα, το κίνημα του «κανένα». Η συνολική αποχή στις Περιφερειακές εκλογές έφτασε το 54% και στις δημοτικές το 51%.

Τα τεκταινόμενα εχθές στη Βουλή ήταν άκρως θλιβερά, διότι φανέρωσαν, πως το σύνολο των σημερινών πολιτικών της χώρας είναι πολύ κατώτερο των περιστάσεων. Ο λαός, ο οποίος έχει αρχίσει στο μεταξύ να εκδηλώνει έντονα την δυσαρέσκειά του, παρατήρησε εχθές αστείες φιγούρες να παρελαύνουν από το βήμα της Βουλής και με έντονη την ανησυχία και την ανασφάλεια στη στάση τους αλλά και στην εκφορά του λόγου, να προσπαθούν να …απολογηθούν. Έπεισαν μήπως κάποιον; Είναι αμφίβολο το αν έπεισαν ακόμη και τον εαυτό τους.

Δεν είναι απαραίτητος οποιοσδήποτε σχολιασμός για την παρέμβαση του γνωστού δημαγωγού του ΠΑΣΟΚ, ούτε για την γελοία αντίδραση του «πρωθυπουργού της χώρας», όπως και για την παιδαριώδη αποχώρηση των βουλευτών του συντηρητικού κόμματος. Το περιστατικό αυτό φανέρωσε απλά το επίπεδο της σημερινής ελληνικής πολιτικής.

Ποιος είναι δυνατόν να πιστεύει ακόμη πως οι άνθρωποι αυτοί είναι ικανοί να βγάλουν τη χώρα από την κρίση;

Δεν είναι λίγοι σήμερα αυτοί, που έχουν σχηματίσει την άποψη που έχει και ο 26χρονος Δημήτρης, τα λόγια του οποίου παραθέτει το SPIEGEL στη σημερινή του ηλεκτρονική έκδοση: «Νομίζω ότι η κοινωνία θα εκραγεί».

http://alkimosarchive.wordpress.com