«Εκείνοι που ενδιαφέρονται για πρακτικές επιτυχίες
παρουσιάζουν φυσικότατα την τάση να ελευθερώσουν
τα χέρια τους, δηλαδή να χωρίσουν, να καταστήσουν
ανεξάρτητη την πρακτική πάλη από τη θεωρία».
Ρόζα Λούξεμπουργκ
Έξω από την Ιστορία και τη Θεωρία των Κινημάτων δεν υπάρχουν Κινήματα. Είναι η Θεωρία των κινημάτων (η οποία αποτελεί την συμπυκνωμένη ιστορική τους πρακτική) η οποία θέτει «στην πρακτική δράση ορισμένα σαφέστατα όρια τόσο από την άποψη των επιδιωκόμενων σκοπών και των μέσων πάλης που πρέπει να χρησιμοποιηθούν, όσο, τέλος, και από την άποψη του τρόπου της πάλης» (Ρόζα: «Μεταρρύθμιση ή Επανάσταση»).
Πολλοί εκστασιάζονται από τα κινήματα των πλατειών, τα θεοποιούν και με κομπάζουσα αλαζονεία, δίχως οι περισσότεροι να έχουν ζήσει ΚΑΝΕΝΑ μεγάλο λαϊκό κίνημα, μιλούν για «τεράστιες ανατροπές» που μας «διαφεύγουν», για «μεγάλη πολιτιστική και ιδεολογική επανάσταση»!!!
Τέτοιοι «εκστασιασμοί» (σημειωτέων τους ίδιους εξέπεμπαν και τα κανάλια και ο Τύπος τις πρώτες ημέρες) δεν αποτελούν απλώς ηθικολογικές, λαϊκίστικες αφαιρέσεις, αλλά διαπράττουν και τούτο το έγκλημα: Κηδεύουν, ακόμα και χλευάζουν την Ιστορία και τη Θεωρία των λαϊκών κινημάτων…
Βρισκόμαστε, λοιπόν, μπροστά στον εξής τραγικό παραλογισμό: Από τη μια οι «εκστασιαζόμενοι» να ωρύονται για τη νεοταξική μοχθηρία της κατάργησης της ΙΣΤΟΡΙΑΣ, των ΙΔΕΩΝ, της Πολιτικής και του Πολιτισμού και από την άλλη να περνάνε οι ίδιοι πάνω από την Ιστορία, τη Θεωρία και τον Πολιτισμό των λαϊκών κινημάτων. Δηλαδή να τα καταργούν…
Αν είναι ποτέ δυνατόν να θεωρηθούν κινήματα «αγελαίας» μικροαστικής έξαρσης και οργής τα οποία έχουν ως πολιτικό σημείο αναφοράς τον «πόλεμο» εναντίον των Ιδεολογιών, της Πολιτικής και της Οργάνωσης σαν κινήματα ιστορικής ανατροπής: Ιδεολογικής και πολιτιστικής!!!
Αν είναι δυνατόν κινήματα Βαβυλωνίας της λαϊκής Οργής τα οποία ανυψώνουν την «ατομικότητα» σε θεότητα και τη «συλλογικότητα» (ιδεολογική, πολιτική κ.λπ) σε «εχθρό» (με οποιοδήποτε πρόσχημα και ιδεολόγημα) να είναι κινήματα «τεράστιας ιστορικής ανατροπής»…
Τέτοιες μπούρδες μόνο τα καθεστωτικά είδωλα τύπου Λαζόπουλου, Τριανταφυλλόπουλου, Τσίμα και CIA εκτοξεύουν δολίως και σκοπίμως, επιτελώντας το διατεταγμένο έργο τους…
Το «κίνημα των αγανακτισμένων» στις πλατείες δεν είναι έξω από την Ιστορία και Θεωρία των Κινημάτων, ούτε μπορεί να κατανοηθεί έξω από την Ιστορία και Θεωρία.
Αυτό, λοιπόν, το κίνημα, είναι πραγματικά γιγάντιο και σημαντικό, σαν τα γιγάντια παιδικά παπούτσια των λαϊκών κινημάτων: Γιγάντια παιδικά παπούτσια, με τα οποία οι εργαζόμενοι και οι πλατιές λαϊκές μάζες έμαθαν να βαδίζουν στη σκηνή της Ιστορίας.
Η κινητοποιημένη αυτή λαϊκή ΟΡΓΗ κάνει τα πρώτα δειλά δικά της βήματα, μέσα σε έναν κόσμο χρόνιας προδοσίας και αφασίας των επαναστατικών κινημάτων, καθώς και κυριαρχίας του εκλογικού και κομματικού κρετινισμού.
Πρόκειται, δηλαδή, για το αφετηριακό σπάργανο των μεγάλων και συνειδητών λαϊκών κινημάτων, για τα «παιδικά παπούτσια» των μεγάλων κινημάτων και ΟΧΙ για «ιστορικό» κίνημα «ανατροπής», για «ιδεολογική» και «πολιτιστική» Επανάσταση…
Γι αυτό έμεινε «εγκλωβισμένο» στις πλατείες και τελματώνει εκεί…
Γι αυτό δεν ξεπέρασε την Βαβυλωνία της «ατομικής άποψης» και «υποτάχθηκε» στη σύγχυση των καθεστωτικών μηχανισμών, στα «ιδεολογήματα» και τα σώου των ποικίλων συνασπισμένων νεφελωμάτων της Κάτω Πλατείας…
Γι αυτό περιορίστηκε μόνο σε εκλαϊκεύσεις, συνθήματα, επιφωνήματα και κατάρες…
Γι αυτό το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας, η λαθρομεταναστευτική εισβολή και κατοχή της Ελλάδας έμεινε στο απυρόβλητο…
Και το χειρότερο: Επιχειρήθηκε και η νομιμοποίησή του από το κίνημα της λαϊκής οργής, μέσω των λαθρομεταναστευτικών σώου και παρελάσεων στο Σύνταγμα…
Γι αυτό έγινε και μια θολή θάλασσα για το ψάρεμα κάθε πολιτικού τυχοδιώκτη και καιροσκόπου, καθώς και των ποικίλων προβοκατόρων…
Όλα τα κομματικά κοράκια, τυχοδιώκτες γνωστοί και διαβόητοι, που μια ζωή τρέχουν για μια κοινοβουλευτική θεσούλα από κόμμα σε κόμμα, βούτηξαν να ψαρέψουν στο κίνημα των «αγανακτισμένων»…
Παράλληλα νέα φρούτα πολιτικών καιροσκόπων εμπλούτισαν το βιβλιάριο των «αγωνιστικών» τους ενσήμων και την «γκαρνταρόμπα» των «γνωριμιών» τους, για τη συγκρότηση νέων «πολιτικών φέουδων» και «Πατριωτικών Μετώπων»…
Για το «κίνημα των αγανακτισμένων» έχουμε γράψει πολλά, από την πρώτη ημέρα που εκδηλώθηκε. Όσοι δεν ικανοποιούνται από τη νωθρή σκέψη των πολιτικών εκλαϊκεύσεων και των κραυγών, ας μελετήσουν σοβαρά τα κείμενά μας:
α). http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5696
β). http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5713
γ). http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5723
δ). http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5731
Η λαϊκή ΟΡΓΗ που ξεχύθηκε στις πλατείες είναι η αφετηρία (το έμβρυο) ενός νέου κύκλου των επαναστατικών κινημάτων. Αναμφίβολα θα μας μάθει πολλά και θα οξύνει τους πολιτικούς προβληματισμούς. Θα «διδάξει» όλους μας και ιδιαίτερα τις πλατιές λαϊκές μάζες τα βήματα της Ιστορίας.
Θα μας διδάξει, κυρίως, τα ΑΔΙΕΞΟΔΑ αυτών των κινημάτων. Αδιέξοδα που οδηγούν: Ή σε βίαιους σπασμούς εκτόνωσης (τυφλές αποφορτίσεις) ή στο μαρασμό της ακινησίας και του τέλματος…
Θα μας διδάξει ότι τα μεγάλα ιστορικά κινήματα των ΑΝΑΤΡΟΠΩΝ δεν χωράνε σε παιδικά παπούτσια όσο γιγάντια και αν είναι αυτά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου