Οι εθελόδουλοι κατά της Ιστορίας

Του Mενέλαου Γκίβαλου

Καταπάτησαν και ξευτέλισαν το Σύνταγμα, εκχωρώντας την εθνική κυριαρχία και τον εθνικό πλούτο της χώρας στους δανειστές, μέσα από την επαίσχυντη «δανειακή σύμβαση» και τα Μνημόνια. Μετέτρεψαν την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ σε «αγέλη» απειλούμενων και εκβιαζόμενων βουλευτών, που καλούνται κάθε φορά να υπογράψουν και να νομιμοποιήσουν την καταστροφή της χώρας.

Εξαπάτησαν, περιφρόνησαν, περιύβρισαν το λαό, οδήγησαν στην απόγνωση τους πολίτες, για να καταστείλουν κάθε αντίδραση, κάθε διαμαρτυρία. Κι όμως, για όλα φταίνε οι άλλοι... Οι πολιτικοί αντίπαλοι, η κοινωνία, το «σπάταλο κράτος», οι υπάλληλοι, οι συνταξιούχοι...

Δεν ενοχοποιούνται, όμως, μόνο αυτοί, για να θεωρηθούν οι σημερινοί υποτελείς της τρόικας και του ΔΝΤ «αθώες περιστερές», που θυσιάζονται για τη «σωτηρία» της πατρίδας. Σύμφωνα με την πρόσφατη, «ραφιναρισμένη» προπαγανδιστική γραμμή, ένοχος είναι η ίδια η Ιστορία· είναι όλες οι κυβερνήσεις· όλες οι ηγετικές προσωπικότητες της Μεταπολίτευσης... Αυτοί συσσώρευσαν τα χρέη, αυτοί διαμόρφωσαν τη στρεβλή παραγωγική δομή της χώρας... Πρώτος, μάλιστα, στον κατάλογο των «ενόχων» βρίσκεται ο... Ανδρέας Παπανδρέου, που αποτέλεσε, άλλωστε, ιστορικά τον κοινό εχθρό όλων των ξενόδουλων και νεοφιλελεύθερων δυνάμεων του πολιτικού φάσματος της χώρας...

Είναι φυσικό οι σπιθαμιαίες πολιτικές οντότητες, οι οποίες κυριολεκτικά παρέδωσαν τη χώρα και την κοινωνία στους οικονομικούς και πολιτικούς δυνάστες μας, να απορρίπτουν ακόμα και το πρόσφατο ιστορικό παρελθόν. Αποφεύγουν με τον τρόπο αυτό τις συγκρίσεις. Έχοντας υιοθετήσει το νεοφιλελεύθερο πρότυπο και τις «αξίες» του, ακολουθούν το μονόδρομο της «κοινωνίας της ζούγκλας». Άλλωστε, το νεοφιλελεύθερο πρότυπο είναι μια «θρησκεία», με «Ευαγγέλιό» της το Μνημόνιο... Ό,τι αποκλίνει από τη λογική του αποτελεί ιστορικό λάθος...

Για την επιστήμη της Ιστορίας, κάθε περίοδος της κοινωνικής και της πολιτικής εξέλιξης θα πρέπει να αναλύεται και να κατανοείται μέσα από τις πραγματικές ιστορικές συνθήκες της εποχής της, την ιστορική κουλτούρα και τα ιδεολογικά ρεύματα που κυριάρχησαν κατά την υπό εξέταση περίοδο. Ποια ήταν άραγε η Ελλάδα των αρχών της δεκαετίας του 1980; Μια οικονομία σε βαθιά κρίση, μια κοινωνία με περιορισμένα εισοδήματα, χωρίς κοινωνικούς θεσμούς, χωρίς εθνικό σχέδιο και στόχους.

Κανένας δεν μπορεί να αγνοήσει ότι, λόγω αυτής της πολύπλευρης κρίσης, η παράταξη της ΝΔ κατέρρευσε κυριολεκτικά και παρέδωσε στην πράξη την εξουσία στο ΠΑΣΟΚ. Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει το τεράστιο, το στρατηγικής ση μασίας θεσμικό έργο των πρώτων ετών της δεκαετίας του 1980 – Τοπική Αυτοδιοίκηση, συνδικαλισμός, πανεπιστήμια, ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Όσο για την εθνική στρατηγική και την υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας, η σύγκριση με τις επιλογές της περιόδου αυτής προκαλούν θλίψη για το σημερινό κατάντημα της χορείας των εθελόδουλων...

Ασφαλώς υπάρχουν σημαντικές ευθύνες για το ότι οι θεσμοί δεν λειτούργησαν αποτελεσματικά· για το ότι οι πόροι δεν αξιοποιήθηκαν επαρκώς· για το ότι οι πελατειακές σχέσεις διατηρήθηκαν... Όμως η Ελλάδα στάθηκε στα πόδια της και μπόρεσε να αντιμετωπίσει, έως ένα βαθμό, την επέλαση των μηχανισμών της αγοράς κατά τη δεκαετία του 1990.

Οι σημερινοί επικριτές της Μεταπολίτευσης προσποιούνται ότι δεν γνωρίζουν το φαινόμενο της διαπλοκής και της επιβολής των οικονομικών συμφερόντων –κυρίως από τα μέσα της δεκαετίας του 1990– στο πεδίο της πολιτικής, διότι οι ίδιοι και το ανέχτηκαν και το εξέθρεψαν.

Ασφαλώς, σφάλματα και στρεβλώσεις του παρελθόντος φτάνουν μέχρι το σήμερα. Μια υπεύθυνη, όμως, πολιτική ηγεσία έχει χρέος να αναζητήσει λύσεις, και όχι να καταφεύγει σε άλλοθι και σε αφορισμούς.

Εκείνοι, όμως, που ψεύδονται, που εξαπατούν το λαό, που εκποιούν τη χώρα και διαγράφουν την Ιστορία, ας γνωρίζουν ότι την Ιστορία αυτή θα τη βρουν σύντομα μπροστά τους και θα κληθούν να δώσουν λόγο... 

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 30/6/11