Παρατηρήσεις πάνω στις προτάσεις Σαμαρά...

Επί των 31 προτάσεων για την αναθεώρηση του Συντάγματος, που κατέθεσε την προηγούμενη Παρασκευή ο Αντώνης Σαμαράς, έχουμε να κάνουμε κάποιες παρατηρήσεις, συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό στο δημόσιο διάλογο που άρχισε πάνω στις αλλαγές που έχει ανάγκη ο καταστατικός χάρτης της χώρας.

Πριν απ’ όλα όμως θέλουμε να πούμε ότι εμείς δεν τασσόμαστε υπέρ της αναθεώρησης, αλλά υπέρ....

της άμεσης σύγκλισης Συντακτικής Συνέλευσης, για αλλαγή του Συντάγματος. Η χώρα βρίσκεται ήδη υπό καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας και η τύχη της εξαρτάται πλέον από τις αποφάσεις των Βρυξελλών και κυρίως της Γερμανίας. Η ανάκτηση της Εθνικής Κυριαρχίας είναι πάνω απ’ όλα. Δεν έχουμε την πολυτέλεια μιας μακρόχρονης συζήτησης και χρονοβόρας διαδικασίας που συνεπάγεται η αναθεώρηση, έτσι όπως το ίδιο το Σύνταγμα την καθορίζει. Οι κομματικοί συμβιβασμοί που πρέπει να γίνουν, λόγω της ανάγκης εξεύρεσης 180 βουλευτικών ψήφων, θα οδηγήσουν στο τέλος, είτε σε μη αναθεώρηση είτε σε ανούσια αναθεώρηση, έπειτα μάλιστα από σπατάλη χρόνου πολλών ετών, μέσα σε καθεστώς υποτέλειας. Επομένως, θεωρούμε πλέον την αναθεώρηση καμένο χαρτί. Αυτή έπρεπε να είχε γίνει πολλά χρόνια πριν, ώστε να αποφύγουμε τα χειρότερα που δυστυχώς ήρθαν.  Τώρα μόνο επαναστατικές λύσεις μπορούν να υπάρξουν. Εξάλλου το ίδιο το Σύνταγμα, έχει de facto καταλυθεί. Ήδη έρχεται η επικυρίαρχη κυβέρνηση των Βρυξελλών να αναλάβει και επομένως δεν έχει νόημα πλέον η όποια αναθεώρηση. 

Η Νέα Δημοκρατία όμως ως κόμμα κοινοβουλευτικό, που θεμελιώνει ύπαρξη και αντλεί εξουσία από τις διατάξεις του σημερινού Συντάγματος, δηλαδή ως κόμμα συστημικό, εκ των πραγμάτων δικαιολογημένα δεν μπορεί να μιλήσει για επανάσταση, παρά μόνο για αναθεώρηση.

Επί ορισμένων λοιπόν εκ των προτάσεων της Νέας Δημοκρατίας έχουμε κάποιες παρατηρήσεις, επί δε των υπολοίπων συμφωνούμε απόλυτα.  

1.  Σε ότι αφορά την εκλογή και την ενίσχυση του ρυθμιστικού ρόλου του Προέδρου της Δημοκρατίας, έχουμε να πούμε ότι δεν μπορεί να ισχύσει τίποτα λιγότερο από την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας άμεσα από τον ελληνικό λαό και την επιστροφή τουλάχιστον των αρμοδιοτήτων που του απένειμε το Σύνταγμα του 1975, πριν το καταστρέψει ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Φυσικά εμείς είμαστε υπέρ της γνήσιας Προεδρικής Δημοκρατίας, οπότε θεωρούμε την ταυτόχρονη ύπαρξη και πρωθυπουργού περιττή ή σε κάθε περίπτωση περιορισμένη, όπως ισχύει στη Γαλλία, Ρωσία κ.λ.π. (Ημιπροεδρική Δημοκρατία).

2. Σε ότι αφορά τη θέσπιση χρονικών ορίων ως προς τη θητεία του Πρωθυπουργού (όπως εξάλλου και του Προέδρου της Δημοκρατίας), συμφωνούμε απόλυτα και μάλιστα θεωρούμε ότι αυτές δεν μπορεί να ξεπερνούν τις δύο τετραετίες, όπως ισχύει σε όλα τα ανεπτυγμένα κράτη, για να καταπολεμηθούν τα φαινόμενα της εξάρτησης από εξωθεσμικά κέντρα, της φοβίας του πολιτικού κόστους και της οικογενειοκρατίας.

3. Για το ασυμβίβαστο του αξιώματος του Υπουργού με εκείνο του Βουλευτή στο ίδιο πρόσωπο, συμφωνούμε απόλυτα. Αυτό οδηγεί σε διάκριση Νομοθετικής και Εκτελεστικής εξουσίας. Όμως η διάκριση θα πρέπει να είναι αυστηρή και πλήρης. Εκείνος που εκλέγεται βουλευτής, θα πρέπει να γνωρίζει ότι θα παραμείνει βουλευτής για τέσσερα χρόνια και δεν θα μεταπηδά όποτε θέλει στην εκτελεστική εξουσία.

4. Σε ότι αφορά τη μείωση των βουλευτών δεν συμφωνούμε. Εκτός του ότι ο αριθμός 300 είναι ιστορικά συμβολικός για το ελληνικό έθνος, επιπλέον, όσο πιο μικρός γίνεται ο αριθμός των βουλευτών, τόσο πιο πολύ ενισχύεται το φαινόμενο της ολιγαρχίας και της επικράτησης των ίδιων πολιτικών οικογενειών. Αν η μείωση πρέπει να γίνει για λόγους οικονομικούς, τότε καλύτερα είναι να μειωθούν ανάλογα οι αποδοχές και οι προνομίες των βουλευτών, ώστε το οικονομικό άθροισμα να παραμένει το ίδιο.

Εννοείται ότι θα πρέπει να καταργηθεί ο θεσμός των βουλευτών Επικρατείας. Αφού πλέον θα διορίζονται ως υπουργοί στελέχη εξωκοινοβουλευτικά, θα μπορεί ο κάθε αρχηγός να αξιοποιήσει εκεί όσα στελέχη κρίνει ικανά.

5. Σε ότι αφορά τον εκδημοκρατισμό των κομμάτων, τα οποία κόμματα αυτή τη στιγμή δεν τα ρυθμίζει ούτε το Σύνταγμα ούτε κάποιος νόμος, αλλά είναι υπεράνω νόμων και Συντάγματος, εννοείται ότι θα πρέπει να υπάρξει συγκεκριμένη συνταγματική πρόβλεψη για ρύθμιση της εσωκομματικής τους δημοκρατίας και της οικονομικής τους διαφάνειας. Δηλαδή για την τήρηση φορολογικών βιβλίων, την διάθεση ΑΦΜ και τον τρόπο συναλλαγής τους με τις τράπεζες, τις δημόσιες αρχές και τους συμβαλλόμενους μαζί τους πολίτες.

6. Σε ότι αφορά την καθιέρωση σταθερού εκλογικού συστήματος, συμφωνούμε απόλυτα. Έχουμε όμως να παρατηρήσουμε ότι ενώ στην Προεδρική Δημοκρατία, όπου δεν υπάρχει η ψήφος εμπιστοσύνης της Βουλής, η απλή αναλογική είναι μονόδρομος, εντούτοις στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, είτε θα υπάρχει ενισχυμένη αναλογική για δημιουργία μονοκομματικών κυβερνήσεων μειοψηφίας, είτε θα υπάρχει απλή αναλογική για την δημιουργία κυβερνήσεων συνεργασίας. Εμείς, όπως είπαμε είμαστε υπέρ της Προεδρικής Δημοκρατίας, όμως στην περίπτωση της Κοινοβουλευτικής είμαστε αναφανδόν υπέρ των κυβερνήσεων συνεργασίας, δηλαδή υπέρ της απλής αναλογικής ως πάγιου εκλογικού συστήματος, όπως ισχύει στην Ιταλία, Γερμανία κ.λ.π.

7. Σε ότι αφορά την αναθεώρηση του άρθρου 90, για την ενίσχυση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης και του περιορισμού της διακριτικής ευχέρειας της Εκτελεστικής Εξουσίας ως προς την επιλογή της ηγεσίας της Δικαιοσύνης, έχουμε να πούμε ότι ούτε από μακριά δεν θα πρέπει να έχουν σχέση η Εκτελεστική και η Νομοθετική εξουσία με την Δικαστική, αν ποτέ θέλουμε να κτίσουμε κράτος Δικαίου. Επομένως δεν μιλάμε για περιορισμό της ανάμιξης της εκτελεστικής εξουσίας, αλλά για πλήρη διάκριση με την Δικαστική εξουσία.

8. Τέλος, εμείς θεωρούμε αναγκαία την κυβερνητική σταθερότητα με σταθερό ορίζοντα τετραετίας, χωρίς εκλογικούς αιφνιδιασμούς και κάτι τέτοιο μόνο με Προεδρική Δημοκρατία εξασφαλίζεται. Πάντως και στην περίπτωση της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας θα πρέπει να υπάρξει μέριμνα γι' αυτό. Προς την κατεύθυνση αυτή θα πρέπει να προβλέπεται μια ψήφος εμπιστοσύνης στην αρχή της τετραετίας ή έστω μια δεύτερη στο μέσον της τετραετίας. Δεν θα μπορεί να υπάρχει παραίτηση της κυβέρνησης όποτε αυτή θέλει, η οποία κυβέρνηση έτσι  θα είναι υποχρεωμένη να κυβερνήσει. Μόνο ατομική παραίτηση του πρωθυπουργού, θα είναι δυνατή, εφόσον κρίνει ο ίδιος ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του και φυσικά αντικατάστασή του από αντιπρόεδρο της κυβέρνησης.  Η καταψήφιση νομοσχεδίου δεν θα πρέπει να είναι λόγος δυσπιστίας ή μομφής προς την κυβέρνηση και επομένως μετακύλιση ευθύνης και πίεση προς τους βουλευτές, αλλά κυρίαρχη δυνατότητα της Βουλής να κρίνει ελεύθερα.  

hassapis-peter