Δεν ξέρω αν, όσα βιώνουμε στον τόπο μας και όσα βλέπουμε γύρω μας, θυμίζουν τις τελευταίες μέρες του Σοβιέτ, ή τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας, αλλά μέσα από αυτή τη δοκιμασία πρέπει να εξαγοράσουμε τον καιρό και να διασώσουμε ζωντανή την πίστη και την ελπίδα. Οπωσδήποτε δεν μπορεί η ιστορία να εξελιχθεί ερήμην του Θεού που είναι ο κύριος της ιστορίας.
Η καταστροφική διστακτικότητα της παρούσας ευρωπαϊκής ηγεσίας αποθηρίωσε την κρίση. Έλλειμμα πολιτικής ανδρείαςκατελόγισε στους Ευρωπαίους πολιτικούς, άνδρες και γυναίκες ο Βλαντιμίρ Πούτιν, για την ανικανότητά τους να λύσουν το δημοσιονομικό πρόβλημα μιας χώρας, της Ελλάδας, που είναι μόλις το 2% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης.
Ανδρεία, είδος ουσιώδες εν ανεπαρκεία. «Έστι δε ανδρείας και το πονείν και το καρτερείν και αιρείσθαι ανδραγαθίζεσθαι» έλεγε ο Αριστοτέλης (Ηθικά Νικομάχεια,3,9). Είναι, δηλαδή, χαρακτηριστικό της ανδρείας να αντέχει μόχθους, να έχει υπομονή και να τολμά ανδραγαθήματα. Διότι τότε θα την ακολουθεί «η ευτολμία, η ευψυχία και το θάρρος, έτι τε η μεγαλοψυχία και η καρτερία» συμπληρώνει ο Σταγειρίτης.
Με ηγεσίες, όμως ευρωπαϊκές και ελλαδικές, συντριπτικά κατώτερες των περιστάσεων πώς να προσδοκά κανείς υπέρβαση της Κρίσης που οδεύει ήδη στην δεύτερη φάση της ύφεσης;
Η ευρωπαϊκή κρίση με αιχμή την ελληνική που η ΕΕ αποδεικνύεται ανίκανη να διαχειρισθεί, απειλεί το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Δηλαδή τελικά την ίδια την Αμερική. Γι’ αυτό πήγε ο κ. Γκάιτνερ στο Βρόκλαβ να ταρακουνήσει τους Ευρωπαίους για τις επιπτώσεις της στην άλλη ακτή του Ατλαντικού. Είναι γεγονός ότι ο κόσμος έγινε μικρότερος και ο απειροελάχιστος τοπικός στρόβιλος προκαλεί γενικότερη τρικυμία και σίγουρα εν κρανίω πυγμαίων ηγεσιών.
Η Ελλάς δεν διαπραγματεύθηκε τίποτε. Απεδέχθη αμαχητί στα τυφλά τον Απρίλιο του 2010 την υποταγή της στην Τρόικα και ο βασικός τότε αρμόδιος υπουργός ομολόγησε με απύθμενη ελαφρότητα, (αφού είχε υπογράψει) το αμίμητον: «Δεν έχω προλάβει ακόμα να διαβάσω το κείμενο» (sic!).
Είναι επιβεβαίωση κατά κράτος ηττημένων μυαλών, οι κυβερνητικοί χειρισμοί που ακολούθησαν και αλυσσόδεσαν τη χώρα και τον λαό της, με κατάληξη το ταγκό της χρεοκοπίας.
Εφιαλτικό και γι’ αυτό παραείναι αληθινό το αφήγημα της κρίσης: «Το μνημόνιο συντάχθηκε στο πόδι από εμάς και την τρόικα» παραδέχεται υψηλόβαθμο κυβερνητικό στέλεχος που συμμετείχε στη (μόνον κατ’ όνομα…) διαπραγμάτευση άρπα κόλλα» λέει. «Δεν είχαμε ιδέα τι γράφαμε και σε ανάλογη και μεγαλύτερη σύγχυση βρίσκονταν οι εμπειρογνώμονες της τρόικας, οι οποίοι εργάζονταν υπό την ασφυκτική πίεση της Επιτροπής και του Ταμείου». Σύμφωνα με συγκλίνουσες μαρτυρίες, δεν είχε γίνει η παραμικρή προετοιμασία και απλώς την τελευταία στιγμή απομονώνονταν τμήματα από παλαιότερα μνημόνια του ΔΝΤ με την Τουρκία, το Μεξικό ή την Ουγγαρία και προσαρμόζονταν βιαστικά για να συνθέσουν το ελληνικό μνημόνιο. «Είναι μια κακή συρραφή, ένα “μνημόνιο-Φρανκενστάιν”» λέει υπουργός, ο οποίος ομολογεί ότι είχε στη διάθεσή του λιγότερες από τρεις ώρες για να διαβάσει, να κατανοήσει, να αξιολογήσει και να εγκρίνει το τμήμα της συμφωνίας που αφορούσε τις δεσμεύσεις του υπουργείου του για τα επόμενα τέσσερα χρόνια! (Βήμα, Π.Παπαδόπουλος,16/10/11).
Μεσοπρόθεσμο και Εφαρμοστικοί Νόμοι συμπληρώνουν, επί του παρόντος-το μέλλον αόρατον-το πλέγμα των δυναστικών θεσμών μέσω των οποίων αφαιμάσσεται και η τελευταία ρανίδα οικονομικής αντοχής των πολιτών, ενώ ταυτόχρονα δολοφονείται κάθε αναπτυξιακή πιθανότητα.
Ακόμα και οι άπληστες αγορές, αρχίζουν να βλέπουν τώρα ότι η βιαίως επιβληθείσα ασφυκτική λιτότητα, οδηγεί την ελληνική οικονομία σε ολέθριους δρόμους.
Σώφρων ο Laurent Cordonier τολμάει έξω από τα δόντια να προειδοποιήσει: «Αν δεν θέλουμε να ξεσπάσει λαϊκή επανάσταση, να αρπάξει την εξουσία μια αιμοσταγής δικτατορία, ή ναεξαφανιστεί ο ελληνικός πολιτισμός…». Ο Γάλλος στοχαστής μας περιγράφει το τρομακτικότερο σενάριο και συνεχίζει «μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι ένα ανεπτυγμένο έθνος δεν θα ανεχόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα την ετήσια αφαίρεση του 6% του πλούτου που παράγει. Πόσο μάλλον που το ποσοστό αυτό αντιστοιχεί στο ήμισυ των μισθών που καταβάλλονται ετησίως για αμοιβή των δημοσίων υπαλλήλων της χώρας» (Monde Diplomatique/ «Ε» 16.10.11).
Στυγνή ληστεία ονόμασε προχθές το σύστημα ΔΝΤ ο πολύς Νόαμ Τσόμσκυ. Και συμπλήρωσε «κοινότητα της πίστωσης και της επιβολής, ακριβώς όπως η Μαφία. Όπως οι μαφιόζοι έχουν τα λεφτά να δανείσουν αλλά και τον τρόπο να σ’ τα πάρουν πίσω» (ΒΗΜΑgazino 16/10/11).
Η διεθνής των τοκογλύφων λεηλατεί τον πλανήτη, περιφρονείτον άνθρωπο, μυκτηρίζει το Θεό και λατρεύει το κέρδος.
Οι κυβερνώντες πρέπει να αντελήφθησαν ότι πλέον δεν τους παίρνει άλλο. Ενδεικτικά και τα ενδοεξουσιαστικά παιχνίδια με τριάδεςεπιδόξων πολιτικών αναμορφωτών στην πραγματικότητα όμως παραμορφωτών.
Ο ξεσηκωμός του λαού αυτό το διήμερο είναι δείγμα βίαιης αφύπνισής του που προκάλεσε ο σαδισμός των μέτρων τους.
«Βρέστε άλλες λύσεις» έγραψε στην αγωνιώδη Εγκύκλιό του ο Μεσογαίας Νικόλαος. «Αν δεν μπορείτε, ομολογήστε την αδυναμία σας. Δεν είναι ντροπή να μην μπορεί κανείς. Είναι όμως απαράδεκτο να επιμένει στην ευθύνη γενικευμένης καταστροφής μας».
Το σημερινό κυβερνητικό σχήμα πνέει πλέον τα λοίσθια. Μπορεί εν τούτοις να προσφέρει μια θετική υπηρεσία στην πατρίδα αν:
α) Προ πάσης αποχώρησής του κάνει μια Στροφή 180ο στην πολιτική του. Ελάχιστα πιθανό, αλλά όχι αδιανόητο σήμερα.
β) Συμπράξει σε κυβέρνηση του ευρύτερου δυνατού φάσματος που θα επιχειρήσει την Στροφή.
Η Ευρωζώνη, αλλά και η ίδια η Ε.Ε. τελεί υπό την δαμόκλεια σπάθη της διάλυσης. Την ελληνική αποπομπή θα την επιθυμούσε, αλλά δεν την αποτολμά, γιατί θα επετάχυνε τη διάλυση για την οποία το Διευθυντήριο δεν είναι το γε νυν αποφασισμένο.
Η Ελλάδα εξακολουθεί παρά την αυτοαχρήστευσή του να έχει ένα τρομερό όπλο, την απειλή της παύσης πληρωμών για να επιτύχει μια ριζική επαναδιαπραγμάτευση.
Την απειλή αυτή, ή θα την χρησιμοποιήσει, τώρα, ένα άλλο σχήμα, ή θα τo πράξει μια μετεκλογική κυβέρνηση.
Το πρόβλημα είναι ότι σήμερα κανένα από τα κατεστημένα κόμματα δεν τολμά να επαγγελθεί την αποπομπή της Τρόικαςαπό την Ελλάδα, που είναι εν τούτοις η μόνη δυνατότητα να μπει η χώρα σε μια προοπτική ταχύρρυθμης ανάπτυξης, την οποία μας έχειde facto απαγορεύσει η Τρόικα.
Πρέπει να αποτρέψουμε την αφρικανοποίηση της χώρας, όπως εύστοχα γράφει στην άρτι εκδοθείσα μελέτη της «Όλη η αλήθεια για χρέος και ελλείμματα και πώς θα σωθούμε» η Μαρία Δελιβάνη και το ξεπούλημα του εθνικού μας πλούτου, «που ισοδυναμεί μεπτώχευση της Ελλάδας και μάλιστα στο διηνεκές».
του Στέλιου Παπαθεμελή
του Στέλιου Παπαθεμελή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου