Ποιος φοβάται τον νταή

Του Πέτρου Αργυρίου

Τις παλιές καλές  μέρες, πριν έρθουν τα όπλα στα σχολεία, κάθε σχολείο είχε τον νταή του.

Εκείνος θα έκλεβε τις  τυρόπιτες, τη σοκολάτα, το χαρτζιλίκι των παιδιών που είχε βάλει στο μάτι.

Και αν δεν έβλεπε αντίσταση από την αρχή, θα το έκανε εξακολουθητικά. Στην τάξη επικρατούσε  ομερτά, με το φόβο ότι αν τα παιδιά μιλούσαν, θα δεχόντουσαν αντίποινα.

Κάποια μέρα, η  κατάσταση θα έφτανε στο απροχώρητο. Τα παιδιά-θύματα, αντιμέτωπα...

καθημερινά με την απόγνωση και το φόβο και ενίοτε και το ξύλο καταλάβαιναν ότι δεν πήγαινε άλλο: ή θα αντιμετώπιζαν τον νταή με τον κίνδυνο να φάνε της χρονιάς τους ή θα έχαναν την αξιοπρέπεια τους για πάντα και θα προχωρούσαν σκυφτοί στη ζωή έχοντας πάντα το φόβο του νταή για πάντα χαραγμένο στην ψυχή τους.

Για τα παιδιά που  θα διάλεγαν να σταθούν στο ύψος τους, όποιο και αν ήταν αυτό, 110, 120,130 cm, δεν είχε σημασία ποια θα ήταν η επόμενη πρόκληση του νταή. Όπως και ο νταής, ψάχναν για αφορμή. Δεν είχε καμιά απολύτως σημασία αν αυτό που θα τους έκανε ο νταής ήταν χειρότερο από αυτά που τους είχε ήδη κάνει. Ήταν έτοιμα να ξεσπάσουν.

Έτσι και η ελληνική κοινωνία σήμερα. Είναι έτοιμη να ξεσπάσει απέναντι στον νταή της που για τόσο καιρό της κλέβει συντάξεις, τhς παίρνει τους μισθούς, τhς έχει βουλιάξει στην ανεργεία, την ανέχεια και το διαρκή φόβο, τους κρατά στην ανασφάλεια για να τους οδηγήσει στην απόγνωση, τους στερεί το μέλλον και την αξιοπρέπεια τους, τους δέρνει στις πορείες. Μέχρι και χημικά από το Ισαρήλ τους ρίχνει. Και το κάνει εξακολουθητικά.

Οικονομικός, ψυχολογικός, χημικός πόλεμος κατά του πληθυσμού.

Μια κυβέρνηση που  «ατιμά και δέρνει», που εξαπατά και δέρνει, που μαδά και δέρνει και πλέον μόνο γέρνει… παραπαίει υπό το βάρος των εκρηκτικών κοινωνικών συνθηκών που δημιούργησε.

Μια κομματοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του ενός Αντρός που χρησιμοποιεί τη «εκπεφρασμένη» των Ελλήνων, τη «βούληση» των Ελλήνων, τις εκλογές ως μέσο εκβιασμού, που έχει μετατρέψει τη Βουλή των Ελλήνων σε προκεχωρημένο φυλάκιο των οικονομικών δυνάμεων κατοχής. Μια κυβέρνηση που τα στελέχη της δεν τολμούν να κυκλοφορήσουν στο φως της μέρας ανάμεσα σε πολίτες χωρίς ένοπλη φρουρά. Μια κυβέρνηση που προσπαθεί να αντλήσει νομιμοποίηση χρησιμοποιώντας ανερυθρίαστα όλες τις δομικές έννοιες της δημοκρατίας την οποία αργά και βασανιστικά καταστρέφει. Μια κυβέρνηση που υφάρπαξε την εξουσία εξαπατώντας: «Λεφτά υπάρχουν», το ΔΝΤ είναι καταστροφικό, το ίδιο και η αναδιάρθρωση.

Και το ΔΝΤ το φέρατε αφού είχατε προσυννενοηθεί μαζί του και η αναδιάρθρωση έγινε, αφού οι πιστωτές πήραν πίστωση χρόνου για να περιορίσουν τις συνέπειες τους στις τράπεζες τους. Και διαπραγμάτευση ποτέ δεν κάνατε, έστω για τα μάτια του κόσμου. Τους δώσατε την ελληνική κοινωνία στο πιάτο.

Κάθε τι που κάνετε είναι για το καλό μας. Τα μνημόνια, η αναδιάρθρωση. Κάθε κυβέρνηση που  προξενεί ανυπολόγιστο κακό, για κάποιο διεστραμμένο λόγο επικαλείται πάντα  το καλό… Και ζητά θυσίες σαν  άλλος ανθρωποφάγος θεός. Αλλά δεν  φτάνουν οι θυσίες. Γιατί οι θεοί αυτών των κυβερνήσεων δεν χορταίνουν από τις ανθρωποθυσίες. Καταπίνουν λαούς και το στομάχι τους, παρότι πρησμένο, συνεχίζει να γουργουρίζει.

Για το καλό μας. «Για το καλό μου, για το καλό μου, ώσπου  δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό  μου, πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου» που έλεγε και ο Μηλιώκας… 

Το μυαλό των  Ελλήνων έχει αρχίσει να παίρνει  ανάποδες στροφές και αυτό δε λέτε να το βάλετε στο δικό σας μυαλό  ψευτοδημοκράτες εθνοσωτήρες, υπάλληλοι  της διεθνούς πλουτοκρατίας, κοινωνικοί χασάπηδες…

Μας βάλαν στο  χειρουργείο. Ξέραν από την αρχή ότι θα κόψουν πόδια, χέρια, θα ακρωτηριάσουν, θα ευνουχίσουν, θα αφαιρέσουν όλα τα ζωτικά μας όργανα για να τα ξεπουλήσουν  στους εμπόρους οργάνων των αγορών.

Η εγχείρηση πέτυχε: ο ασθενής απεβίωσε.

Σκοτώνουν το τερατομόρφωμα που κατάπιε την δημοκρατία, την αξιοκρατία, την παραγωγή, την επιχειρηματικότητα, την παιδεία, την επιστήμη, τις τέχνες, την αξιοπρέπεια, τον ανθρωπισμό, την ίδια την ανθρωπιά. Και μαζί με αυτό σκοτώνουν και τον πληθυσμό.

Καθώς εσείς κύριοι που ταυτίσατε την υπαιτιότητα  με τη συνυπευθυνότητα, λέγοντας «μαζί τα φάγαμε», σας επιστρέφω τη μέθοδο: «Μαζί τους σκοτώσατε». Τους τρεις της Marfin. Και πρόσφατα τον ένα του ΚΚΕ. Όσο για τις αυτοκτονίες, τους θανάτους από ελλείψεις στην πρωτοβάθμια ιατρική περίθαλψη, από κρύο ή ασιτία, όλους αυτούς για τους οποίους πρέπει όσοι από μας επιβιώσουν να εγείρουμε στη μνήμη τους μνημείο, το μνημείο του «Άγνωστου Πολίτη». Αυτούς κύριοι, «μόνοι σας τους φάγατε».

Και δεν είναι  μόνο οι νεκροί και οι μελλοθάνατοι. Είναι και οι ζωντανοί. Την πέσατε στον Αυγερόπουλο, προκαλέσατε κώφωση στον Μανώλη Κυπραίο. Σεβαστήκατε τους μαχόμενους δημοσιογράφους λιγότερο από όσο τους σεβάστηκαν εμπόλεμες πλευρές.

Χτυπήσατε το ζωντανό  σύμβολο της αντιστασιακής Ελλάδας, το Μανώλη Γλέζο. Και τώρα μιλάτε για θεσμούς, και εθνικά σύμβολα, και σεβασμό στη μνήμη των πεσόντων…

Έχετε πωρωθεί μέχρι  το μεδούλι από την εξουσία  που αποκτήσατε. Δεν πρόδωσε ο λαός το θεσμό της προεδρίας της δημοκρατίας. Το πρόσωπο που ταυτίστηκε με το θεσμό τον πρόδωσε, επιτρέποντας όλες αυτές τις εκτροπές από τη δημοκρατία να συμβαίνουν εξακολουθητικά.

Ποτέ πριν στην ιστορία  της Ελληνικής δημοκρατίας δεν  έχει ασκηθεί τόσο μαζική τυφλή βία- ποτέ. Ακόμη και η ξενοκίνητη χούντα, είχε ορίσει τον εχθρό της ιδεολογικά, υπηρετώντας ένα απάνθρωπο γεωπολιτικό παιχνίδι εξουσίας. Εσείς ασκείτε έναν πόλεμο κοινωνικό χωρίς εξαιρέσεις υπηρετώντας ένα παγκόσμιο οικονομικό παιχνίδι εξουσίας.

Πρώτα η Ελλάδα, μετά η Ευρώπη, μετά ο κόσμος. Ποιος  να πρωτοπρολάβει να σας κατηγορήσει για προδοσία σε αυτό το ντόμινο της κατάρρευσης των κοινωνιών;

Ο Έλληνας πρωθυπουργός την ήθελε την παγκόσμια διακυβέρνηση. Το έχει δηλώσει πλείστες φορές δημοσίως. «We need a global Governance». Τα θυμάστε κύριε Παπανδρέου έτσι δεν είναι; Τι κι αν κοινωνίες ποδοπατηθούν; Τι κι αν άρχισε να βρωμάει παντού προπολεμικό κλίμα;

Οι λίγοι και  ισχυροί αυτού του κόσμου ξέρουν. Αυτούς ξέρετε, αυτούς εμπιστεύεστε. Υπερεθνικοί  οργανισμοί, χωρίς καμία εθνική εκπροσώπηση, χωρίς καμιά έννοια εκπροσώπησης… Εκεί πάτε τους διεφθαρμένους και ηλίθιους λαούς… Σε καθεστώς «κηδεμονίας» από οργανισμούς μανδύες της διεθνούς πλουτοκρατίας.

Μας έχετε ήδη  εξαναγκάσει να υπαχθούμε σε έναν από αυτούς, την Τρόικα, έναν προάγγελο  των υπερεθνικών μορφωμάτων που  θα δούμε στο εγγύς μέλλον υπό την απειλή της διαρκούς παγκόσμιας «οικονομικής κρίσης».   

 Θυσίες, και άλλες θυσίες, και άλλες θυσίες. Ο νταής πεινάει. Ο νταής θέλει να φάει- και άλλο. Ο νταής έγινε ένας βίαιος βουλημικός κανίβαλος για το καλό μας, μην τυχόν και παχύνουμε...

Ο νταής είναι  συνήθως θρασύδειλος και πάντα  μα πάντα σταματά όταν δει πέντε  έξι φιλήσυχα θύματα του να προχωρούν αποφασισμένα, άφοβα και προπαντός ενωμένα προς το μέρος του.

Έτσι θα σταματήσουν  και τα νταηλίκια των πρακτόρων  της τρόικας.

Κύριοι, άλλο η βουλιμία των νταήδων και άλλο η Βουλή  των Ελλήνων. Εσείς τα ταυτίσατε, όχι εμείς.

Το σαράντα μας  κήρυξαν πόλεμο, απρόκλητα. Αντισταθήκαμε  και νικήσαμε. Το ίδιο κάναν και  το 2009. Ήρθαν να μας κατακτήσουν. Και την αντίσταση φροντίσαν να την κάμψουν «δικοί μας» άνθρωποι. Η πολιτική μας ηγεσία μας κήρυξε προληπτικό κοινωνικό, οικονομικό, ψυχολογικό πόλεμο μέχρι τελικής πτώσεως για να μας παραδώσει η ίδια στους κατακτητές. Οποία ατιμία! Πόσος δοσιλογισμός!

28 Οκτωβρίου 2011: Τιμήσαμε τη μνήμη των ηρωικά πεσόντων. Και η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση ατιμάζει τους κοινωνικούς αγώνες του σήμερα. Και έχει φτάσει ένα βήμα πριν το σημείο να χαρακτηρίσει τους κοινωνικούς αγωνιστές τρομοκράτες. Αλλά αυτό δεν κάνει κάθε καθεστώς που σέβεται τον εαυτό του; Μήπως δεν χαρακτηρίζει τους αγωνιστές της ελευθερίας ως τρομοκράτες;

Συνεχίζοντας τη ρητορεία του τρόμου, υπονοούν οι τιμητές του καθεστώτος πως αν δεν σεβαστούμε τα κανιβαλικά νταηλίκια, αν δεν χουχουλιάσουμε κάτω από την ηλεκτρική κουβέρτα της συναίνεσης για να ξεχειμωνιάσουμε έντρομα -παρότι τα θανατηφόρα γυμνά καλώδια της είναι πλέον ορατά- αν δεν το κάνουμε αυτό, τότε θα οδηγηθούμε σε ένα είδος εμφύλιο.

Δεν θα υπάρξει κανένας  εμφύλιος. Γιατί ο πόλεμος είναι  ανάμεσα στο υπάρχον καθεστώς και σύσσωμο τον Ελληνικό λαό. Και ο δεύτερος δε θα πάρει τα όπλα. Ούτε τα ξέρει ούτε τα αγαπάει. Τα όπλα του είναι μόνο οι κοινωνικοί αγώνες.

Αν λοιπόν οι κύριοι που υπονοούν εμφύλιο γνωρίζουν  το αν ή ακόμη και το πότε το καθεστώς σκοπεύει να πάρει ας μιλήσουν ή ας παραμείνουν για πάντα υπόλογοι. 

http://agriazwa.blogspot.com/