Η χώρα ζει από χθες την τελευταία πράξη του δράματος. Ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση προς την καταστροφή, μια τρελή πορεία στο πουθενά.
Ξεκινώντας από την κάνναβη και καταλήγοντας στην μεθαδόνη, με μια ενδιάμεση στάση στα μελλοντικά πετρέλαια μέσω… Fyrom, το σχέδιο για την έξοδο της χώρας από το ευρώ μέσω μιας άτακτης χρεοκοπίας μπαίνει στην τελική ευθεία.
Ο κ. Παπανδρέου δήλωσε ότι αποχωρεί αλλά και δεν αποχωρεί.
Ο κ. Βενιζέλος, μας έδωσε το χρονοδιάγραμμα των εκλογών (τέλη Φεβρουαρίου), στις οποίες, όπως φαίνεται και όπως προκύπτει από διαρροές για παρασκηνιακές συνεννοήσεις που κατέληξαν σε συμφωνία να του παραδοθεί το δαχτυλίδι, θα είναι αυτός επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ.
Οι βουλευτές του κόμματος – οι ίδιοι που μέχρι χθες έλεγαν βαριές κουβέντες («είπαν και μερικές κουβέντες παραπάνω», δικαιολόγησε τους «άσωτους υιούς και θυγατέρες» ο κ. Ξυνίδης στην εκπομπή του Αλέξανδρου Τριανταφυλλίδη στην ΕΤ-3), προειδοποιούσαν, απειλούσαν, διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους – έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης χωρίς να γνωρίζουν πού την έδωσαν.
Στην κυβέρνηση Παπανδρέου; Στην μελλοντική κυβέρνηση Βενιζέλου; Σε μια κυβέρνηση συνεργασίας που υπάρχει μόνο στο μυαλό του κ. Παπανδρέου, διότι δεν υπάρχει;
Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Α. Σαμαράς ξεκαθάρισε αμέσως – και αυτό ήταν αναμενόμενο αφού η δική του πρόταση απέχει παρασάγγας από την χθεσινοβραδινή – ότι ζητά να διεξαχθούν αμέσως εκλογές.
Το ίδιο ζήτησε και η Αριστερά, ενώ ο ΛΑΟΣ επιμένει – και είναι φυσιολογικό – ότι μια κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας, όπως ανέφερε ο Γ. Παπανδρέου, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την μείζονα αντιπολίτευση.
Από χθες βρισκόμαστε σε χειρότερη κατάσταση σε σχέση ακόμη και με την προχτεσινή εντελώς παράφρονα ημέρα.
Μπροστά στο μεγαλύτερο αδιέξοδο της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Μπροστά σε περιπέτεια, ανωμαλία, απόλυτη οικονομική καταστροφή.
Η εικόνα ήταν θλιβερή, παρανοϊκή: Ο κ. Παπανδρέου μιλούσε για συνεργασία και επίσκεψη (σήμερα) στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την ώρα που ουδείς δεχόταν να συνεργαστεί.
Η αξιωματική αντιπολίτευση απουσίαζε και εμφανίστηκε μόνο για να ψηφίσει αρνητικά και σύσσωμη η υπόλοιπη αντιπολίτευση χαρακτήριζε την πρόταση Παπανδρέου «κοροϊδία» και επέμενε στην διεξαγωγή εκλογών.
Για τις οποίες εκλογές, ο απερχόμενος πρωθυπουργός – φεύγω, αλλά δεν το λέω, ήταν η έννοια των λόγων του – είπε πως θα ήσαν καταστροφικές.
Ενώ ο ίδιος είχε προτείνει δημοψήφισμα, υπέρ του οποίου επιχειρηματολόγησε ξανά, το οποίο κατά την γνώμη του δεν θα ήταν καταστροφικό – αν και αποδείχθηκε τέτοιο επί τω ακούσματι και μόνο.
Από την πλευρά του, ο κ. Βενιζέλος υποστήριξε ότι την Δευτέρα πρέπει να υπάρχει αξιόπιστος και έγκυρος συνομιλητής της Ευρώπης.
Προφανώς θεωρεί ότι ο τίτλος ανήκει στον ίδιο – αν και όχι μόνο δεν έκανε το παν για να αποτρέψει τα περί το (αποσυρθέν) δημοψήφισμα συμβάντα, αλλά και επιχειρηματολόγησε και ο ίδιος γύρω από την αναγκαιότητά του (του δημοψηφίσματος).
Ήταν παρών ο κ. Βενιζέλος όταν ο κ. Παπανδρέου ανακοίνωνε την φαεινή ιδέα του στους δανειστές – εταίρους, προκαλώντας τον αποτροπιασμό τους.
Αυτήν την συμπεριφορά αποκάλεσε ο κ. Γιουνκέρ «αθέμιτη», διαψεύδοντας τα περί προτέρας ενημέρωσης των Ευρωπαίων που διακινούσαν οι εγχώριοι σωτήρες μας.
Προσπαθώντας να αποφύγει την μόνη δημοκρατική λύση που μπορεί ένας λογικός άνθρωπος να προκρίνει, δηλαδή τις εκλογές, ο κ. Παπανδρέου διερωτήθηκε τι θα γινόταν στο μεσοδιάστημα, ποιος θα κυβερνούσε.
Υποστήριξε ότι παραμένει στο τιμόνι (μέχρι να φύγει), επειδή διαφορετικά η χώρα θα έμενε χωρίς κυβέρνηση.
Μετά από τριάντα χρόνια στην πολιτική, κάνει ότι δεν γνωρίζει πως όταν προκηρύσσονται πρόωρες εκλογές – αλλά και κανονικές – αυτές τις διεξάγει η υπάρχουσα κυβέρνηση με τον ίδιο πρωθυπουργό και απλώς αλλάζουν κάποιοι υπουργοί συγκεκριμένων τομέων και στη θέση τους τοποθετούνται υπηρεσιακοί.
Όλα αυτά τα βρήκαν φυσιολογικά οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ – συμπεριλαμβανομένης και της κ. Κατσέλη που επανεντάχθηκε στην ετοιμοθάνατη κοινοβουλευτική ομάδα, αμέσως μόλις έδωσε και την δική της ψήφο.
Από εδώ και πέρα – και αν δεν επικρατήσει η λογική, ώστε να διεξαχθούν εκλογές εντός 22 ημερών – τα πράγματα θα λάβουν εκρηκτικές διαστάσεις.
Ο κίνδυνος της αιματοχυσίας είναι περισσότερο ορατός παρά ποτέ.
Η ατμόσφαιρα γίνεται όλο και πιο πνιγηρή, καθώς μια κυβέρνηση χωρίς λαϊκή εντολή παραμένει γαντζωμένη στην εξουσία, ενώ ο κόσμος ζητά να φύγει.
Μέσα σε ένα κλίμα παραφροσύνης, κανείς από το ΠΑΣΟΚ δεν θέλει να δει πως στη Δημοκρατία, η μόνη διέξοδος, η μόνη λυτρωτική απόφαση είναι η προσφυγή στον λαό.
Από δε τις δηλώσεις Ομπάμα, έγινε αντιληπτό ότι κάποιοι είχαν σπεύσει να παραπληροφορήσουν τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, λέγοντάς του πως η αντιπολίτευση συμφωνεί.
Αλλά «ξέχασαν» να του πουν σε τι! Και προφανώς δεν θα του πουν ότι χθες ψήφο εμπιστοσύνης έδωσαν οι βουλευτές ενός μόνου κόμματος – επομένως ο κ. Παπανδρέου μας μιλούσε για μια ανύπαρκτη συνεργασία, νεκρή πριν γεννηθεί.
Η Ευρώπη, προκειμένου να αποφύγει την εξυφαινόμενη καταστροφή της, θα προτιμήσει να καταστρέψει την Ελλάδα…
Υ.Γ. Από εδώ και πέρα, για ό,τι συμβεί, η ευθύνη δεν θα ανήκει μόνο στον βασικό εκτελεστή του σχεδίου. Υπεύθυνοι θα είναι και οι 153 που ψήφισαν χθες. Είναι σα να έχουν κιόλας βάψει με αίμα τα χέρια τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου