Αγαπητές γαλοπούλες, ψηφίζετε να ψηθείτε τα Χριστούγεννα;

 Γράφει η Σεμίνα Διγενή

Το «ουρλιαχτό» του Αllen Ginsberg (1926-1997), που όταν κυκλοφόρησε το 1956 κατεσχέθηκε από την αστυνομία του Σαν Φρασίσκο και έγινε ένα από τα εμβληματικά κείμενα της μπητ γενιάς, θυμήθηκα απόψε, την ώρα που τα ομιλιτικότατα παχύδερμα της πιο επικίνδυνης ελληνικής ''κυβέρνησης'', παρήλαυναν στα κανάλια της διαπλοκής, στηρίζοντας όπως όπως, τον Ανώτατο Απελπισμένο Βλάκα, που έδωσε πάλι ρεσιτάλ.

ΜΑ, ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, ΒΡΕ ΝΟΥΜΕΡΟ; ΠΩΣ ΤΟ ΣΚΕΦΘΗΚΕΣ ΘΗΡΙΟ;;

Από δίπλα, οι σεσημασμένοι πεϊρολίστες να σαλιώνουν το μεσαίο δάχτυλο, προς πάσα χρήση, υπό την αιγίδα του αποκρουστικού...
ανθυπομειδιάματος των Παρουσιαστών-Εκτελεστών του τρέχοντος τηλεσεναρίου. Ο πιο θρασύς εκβιασμός, η τελευταία απονενοημένη ζαριά των μαφιόζων, ρίχνεται την ώρα που ο Έλληνας στην Ευρώπη, έγινε (εξαιτίας τους), συνώνυμο του μιάσματος, της μόλυνσης, της χολέρας. Την ώρα που γκρεμίζεται το σύμπαν, το ευρώ κατρακυλάει κι επικρατεί απίστευτος πανικός σε Βρυξέλες και αγορές. Την ώρα που η μούντζα και τα γιούχα πέφτουν σύννεφο από παντού, σε συνδυασμό με τα γιαούρτια και τα αυγά, την ώρα που ολοκληρώθηκε ο παρά φύσιν βιασμός, τι; Μας ρωτάς αν συμφωνούμε, που ...το έκανες; Θέλεις να σου πω μήπως, πώς σχολίασαν απόψε, στο ΒΒC την ιδεάρα σου;''Ρωτούν τις γαλοπούλες, αν συμφωνούν να ψηθούν τα Χριστούγεννα''. 
Βρε δεν πας στο διάβολο κι εσύ κι η παρέα σου και το σόι σου και οι παρατρεχάμενοί σου!!!!!!
Α και στο δρόμο προς τα εκεί, ρίξε και μια ματιά σε κάτι χρήσιμο. ΓΑΙΔΑΡΕ, ε γάιδαρε...

***********************************************************************(αποσπάσματα από το ΟΥΡΛΙΑΧΤΟ)
Είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου χαλασμένα απ' την τρέλα, λιμασμένα υστερικά γυμνά,
να σέρνονται μες απ' τους νέγρικους δρόμους την αυγή γυρεύοντας μια φλογισμένη δόση
...
που πέρασαν απ' τα πανεπιστήμια με μάτια ανοιχτά κι αχτινοβόλα με παραισθήσεις του Αρκανσω κι οράματα τραγωδιών με φως του Μπλέηκ ανάμεσα στους μανδαρίνους του πολέμου, που αποβλήθηκαν απ' τις ακαδημίες γιατ' ήσαν λέει τρελοί κι εξέδιδαν άσεμνες ωδές στα παράθυρα της νεκροκεφαλής,
...
που γυρόφερναν τα μεσάνυχτα στο μηχανοστάσιο των τραίνων κι' αναρωτιόνταν που να πάνε, και πήγαν, χωρίς ν' αφήσουν κανένα με παράπονο,
...
που γλύκαναν την ήβη εκατομμυρίων κοριτσιών τρέμοντας στο δειλινό και είχαν μάτια κόκκινα το πρωί, πρόθυμοι όμως να γλυκάνουν την ήβη της ανατολής, αστράφτοντας οπίσθια στους σιτοβολώνες και γυμνοί στη λίμνη,
...
που πέταξαν τα ρολόγια τους απ' την ταράτσα για να ρίξουν την ψήφο τους υπέρ της Αιωνιότητας έξω απ' το Χρόνο, και ξυπνητήρια πέφταν κάθε μέρα στα κεφάλια τους καθ' όλη την επόμενη δεκαετία, που κόψανε τις φλέβες τους τρεις φορές συνέχεια ανεπιτυχώς, το πήρανε απόφαση κι αναγκάστηκαν ν' ανοίξουν μαγαζιά με αντίκες όπου νοιώθουν πως γερνούν, και κλαίγανε
...
που υψώθηκαν μετενσαρκωμένοι στα φασματικά ρούχα της τζαζ στη χρυσοκέρατη σκιά της μπάντας και τραγούδησαν το βάσανο γι' αγάπη του γυμνού αμερικάνικου μυαλού με μια ηλί ηλί λαμά σαβαχθανί σαξοφωνική κραυγή που ανατρίχιασε τις πόλεις μέχρι το τελευταίο
ραδιόφωνο με την απόλυτη καρδιά του ποιήματος της ζωής σφαγμένη και πεταμένη έξω απ' τα κορμιά τους καλή για φάγωμα για χίλια χρόνια.

 http://www.mediasoup.gr