Η αποτροπή του ελικοπτέρου και τα δύο αγκάθια για το κ.Σαμαρά

Το  πρώτο «επίτευγμα»  της ¨ενωτικής» κίνησης για Κυβέρνηση «σωτηρίας», είναι η ομαλή αποχώρηση του  Πρωθυπουργού από το Μαξίμου και  έτσι αποτράπηκε η αναχώρησή του με ελικόπτερο, όπως κατά κόρον ανέφεραν διεθνή σοβαρά έντυπα, κατά το πρότυπο του Ντελαρουά της Αργεντινής. Σε συνέχεια αυτού του επιτεύγματος ενδέχεται να κορυφωθεί με κομπορρημοσύνη  για θυσία του πρωθυπουργικού θώκου για τη σωτηρία της χώρας, με μεγάλη πιθανότητα να συνεχίσει λέγοντας, τη σωτηρία της χώρας από την κατάρρευση που την έφερε η προηγούμενη κυβέρνηση.....

Ποιος και με ποιο επιχείρημα θα μπορέσει να αντικρούσει  τα πιο πάνω και  την επίκληση σύγκλησης Ειδικού  Δικαστηρίου, όπως φημολογείται,  αφού μέχρι τώρα που συντελούταν η κατάρρευση δεν προβλήθηκε κανένα,  Ρητορικό το ερώτημα πλέον, αλλά που από αυτό προκύπτει ένα δεύτερο αμείλικτο ερώτημα ουσιαστικότερο, που χρήζει πειστικής απάντησης.

Ποιος αλήθεια ήταν ο λόγος που επέβαλε  κυβέρνηση ευρύτερης αποδοχής; Σε τι εμπόδισε η αντιπολίτευση να ψηφιστεί και να εφαρμοστεί το οποιοδήποτε μέτρο ή απόφαση, αναγκαίο για την αποφυγή της χρεοκοπίας της χώρας, όπως κατά κόρον λεγόταν, και την ανόρθωση της οικονομίας, που η ενωτική κυβέρνηση θα το πετύχει;

Θα  αποτολμήσω μιαν απάντηση. Θα ήταν κάπως  αντιφατικό η απελθούσα κυβέρνηση  να αποτρέψει κάτι που όπως φαίνεται επιδίωξε. Σε κάθε περίπτωση, τόσο τα επιβληθέντα από την Τρόικα μέτρα, όσο και ο τρόπος εφαρμογή τους, αποδείχτηκε ότι ήταν τελείως εσφαλμένα, τουλάχιστον όσον αφορούν το καλό της χώρας και των πολιτών της. Η Τρόϊκα προσδοκούσε και απέβλεπε στην είσπραξη των δανεισθέντων χρημάτων και μόνο, αδιαφορώντας για την εξαθλίωση των πολιτών που αναπόφευκτα ακολούθησε.

Φαίνεται  ότι η Τρόϊκα διέβλεπε τα αρνητικά αυτά αποτελέσματα αυτής της οικονομικής πολιτικής και για το λόγο τούτο προβλέφτηκε στο περιβόητο «μνημόνιο 1», μεταξύ άλλων, να περιληφθεί η απεμπόληση της ασυλίας της εθνικής περιουσίας, έτσι ώστε να πάρουν κοψοχρονιά, κατά τη λαϊκή ρήση, τα περιουσιακά μας στοιχεία. Ο όρος αυτός όμως είναι ακόμη ανυπόστατος, επειδή δεν ψηφίστηκε σύμφωνα με τις επιταγές του Συντάγματος και αυτό είναι ο κυριότερος λόγος για τον οποίο η Τρόϊκα πιέζει και εκβιάζει για κυβέρνηση ευρύτερης αποδοχής, για τη νομιμοποίηση του πρώτου μνημονίου και προσδοκούν ότι το πέτυχαν, αν ο κ.Σαμαράς προσυπογράψει το τελεσίγραφο της Τρόϊκα.

Αυτό  είναι το πρώτο αγκάθι για τον κ.Σαμαρά. Θα αποφύγει μέχρι τέλους την ψήφιση του μνημονίου που επακολουθεί της δανειακής σύμβασης, στο οποίο είναι πλέον ή βέβαιο ότι προβλέπει με κάποιο τρόπο και την επικύρωση του πρώτου μνημονίου; Ο κ.Σαμαράς έχει δηλώσει ότι ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΨΗΦΙΣΕΙ και οι Έλληνες, όλοι οι Έλληνες, προσδοκούν το ΟΧΙ αυτό να παραμείνει μέχρι τέλους, ανεξαρτήτως πιέσεων, εκβιασμών και φοβικών σύνδρομων που θα προβληθούν.  

Το  δεύτερο αγκάθι για τον κ.Σαμαρά είναι ο ρόλος που θα διαδραματίσει ο αν. υπουργός κ.Ι. Μουρμούρας, οικονομικός σύμβουλος του κ.Σαμαρά και στέλεχος πλέον της Ν.Δ.. Ο κ.Μουρμούρας ανέλαβε αρμοδιότητες εκτέλεσης της αξιοποίησης / πώλησης της δημόσιας περιουσίας, μέσω του ιδρυθέντος παντοδύναμου «Ταμείου», στο οποίο έχουν μεταφερθεί ΟΛΑ ΤΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ και δη ελεύθερα παντός βάρους κλπ, «ταμείο» το οποίο μπορεί να διαθέτει περίπου κατά βούληση και σε οιαδήποτε τιμή κάθε περιουσιακό στοιχείο του δημοσίου και επιπλέον χωρίς καμιά ευθύνη του Δ.Σ. του «Ταμείου» αυτού. Θέλω να πιστεύω ότι ο επιβλέπων υπουργός έχει το δικαίωμα και την αρμοδιότητα να παρεμβαίνει. Για να αποτραπεί το ξεπούλημα αυτό της περιουσίας του δημοσίου, θέλω να πιστεύω ότι ο κ.Σαμαράς ζήτησε ο κ.Μπουρμούρας να έχει αυτές τις αρμοδιότητες. Ένα εγχείρημα που είναι κάπως δύσκολο να επιτευχθεί χωρίς την παντελή άρνηση πωλήσεως κανενός περιουσιακού στοιχείου. Τούτο με δεδομένο ότι με τις

επικρατούσες  οικονομικές συνθήκες της αγοράς, τίποτε δεν μπορεί να διατεθεί σε ικανοποιητικές τιμές. Στο σημείο τούτο θέλω να προτείνω και να προτρέψω, περιουσιακά στοιχεία που έχουν να κάνουν με υποδομές, όπως λιμάνια, αεροδρόμια, ακόμη και ΔΕΗ και ΟΤΕ (αν προλαβαίνουμε) κττ,  ΝΑ ΜΗ ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ  αλλά να διατίθεται η χρήση τους για κάποιο χρονικό διάστημα, ανάλογα με το αναγκαίο ποσό τυχόν εκσυγχρονισμού ή/και το τίμημα παραχώρησης.

      Ο κ.Σαμαράς θα πρέπει να προσέξει ιδιαιτέρως τα δύο αυτά «αγκάθια» που αναλύσαμε, που όλος ο ελληνικός λαός το προσδοκά και θα επικροτήσει, αν θέλει να καταξιωθεί στην ιστορία ο ίδιος και η παράταξή του, αλλά που θα το φέρει γρήγορα στην πρωθυπουργία της χώρας για να συνεχίσει, όπως ισχυρίζεται, την δημιουργική και αναπτυξιακή πορεία της χώρας μας. 

Νίκος Αναγνωστάτος